Short Story Category: Fiction

«Αν σπάγανε τα κάγκελα τα σιδερένια τούτα…» Που στο διάβολο ξανάρθε πάλι αυτή η φράση στο νού της. Κάπου θα την είχε διαβάσει… κάπου… όμως ΠΟΥ; Τα κάγκελα δεν σπάνε. Κι αν σπάσουν τώρα τι το όφελος; Τώρα πια δεν είχε ανάγκη από καμμιά αλλαγή ή ευτυχία ή δυστυχία. Ολα την άφηναν αδιάφορη…. Διήγημα της Πόπης Αναστασιάδη Μαλλιάνου που πήρε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό διηγήματος του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης, το 2015. Photo: pixabay.com

Το λιμάνι ήταν έρημο. Οι βάρκες απλώνανε τις σαβανωμένες σιλουέτες τους μέσα στο σκοτάδι. Η ερημιά ήταν τόσο απόλυτη πούλεγες πως όλα τα πλάσματα πάνω στη γη είχαν πεθάνει. Έκανε κρύο. Τα τζάμια του καφενείου αχνίζανε. Και πέρα, μακριά, έβλεπες -όχι, μάντευες- τη θάλασσα, στο σημείο που ενώνεται με τον μαυρισμένο ουρανό. Άκουγε κάτι βήματα. Μα δεν ήταν παρά τα δικά του κουρασμένα βήματα. Είχε να έρθει σ’ αυτόν τον τόπο περίπου είκοσι πέντε χρόνια… Το διήγημα της Πόπης Αναστασιάδη Μαλλιάνου βραβεύθηκε στο διαγωνισμό διηγήματος που οργάνωσε το ΣΑΕ το 2004.

Ήταν πολλά πράγματα που δεν μπορούσα να καταλάβω όταν ήμουν μικρή. Τι ήταν αυτό που έκανε τη θάλασσα να κυματίζει, από πού ερχόταν η βροχή, πώς άρχιζε ξαφνικά να φυσάει, και γιατί η θεία Μαρίτσα άναβε κάθε βράδυ μια λάμπα κρεμαστή του πετρελαίου και την κρέμαγε έξω στην αυλή της, σε μια γέρικη, ξερή κυδωνιά; Αυτό το τελευταίο κυρίως δεν μπορούσα να το καταλάβω με τίποτα.

Το διήγημα Το γκρί ταγεράκι της κ. Κούλας Τεό βραβεύτηκε στο διαγωνισμό διηγήματος που οργανώθηκε από το Γιοφύρι το 1991.

Το διήγημα του Στρατή Μουφλουζέλλη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό νεοελληνικών σπουδών ΤΟ ΓΙΟΦΥΡΙ , τεύχος 14 [1994-1996]
…. Σα γύρισα στο χωριό, η μάνα πεθαμένη, τα μάζεψα και έφυγα στην Αθήνα. Το μισό χωριό αδειο. Υστερα τα κατάφερα και ήρθα εδώ. Καλή χώρα. Εγώ χαΐρι δεν είχα. Όλο το μυαλό μου και τα μάτια μου, ένα σπίρτο αναμένο είναι. Που να παντρευτείς, πως να φαμελιώσεις; Φοβάμαι. Τώρα τελευταία άρχισα και κάνω και παλαβάτα….
Φώτο: pixabay.com

ON THE day I married Magda, Jimmy is thinking, all our family danced and ate roast kid and lamb and drank ouzo and new wine by the demijohn. My mother’s cheese pies were the size of cartwheels. In spring she gathered nettles and dandelions to stew with rice, for Lent. In autumn she brewed thick jams from apples and figs and windfall apricots. Tubs of yoghurt and curd cheese sat wrapped in blankets by our stove. Aged hens seethed, tawny and plump, in her casserole. When our family planted out tobacco we rested in the heat of the afternoon under the oaks at the spring. Story by Beverley Farmer*, published in The bulletin. Vol. 102 No. 5321 (6 Jul 1982), pages 75-82.