Article Author: Anna Arsenis

Nicholas Bastas, is an inspirational runner, who lives in Sydney with his wife and son and believes it is very important to keep active in old age. Nicholas moved to Australia from Egypt in 1954 when he was 15 years old and instead of going to school, his father enrolled him in technical college to study engineering. Nick has experienced a few health setbacks along with all his wins. But this didn’t dampen his enthusiasm for life and fitness. Interview: Anna Arsenis.

Μέσα από την ιστοσελίδα μας ξεκινά ένα ταξίδι στο χρόνο για την ιστορία του παροικιακού μας θεάτρου.  Θα σταθούμε σε κάποια γεγονότα που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε το πνεύμα και τις ανάγκες εκείνης της εποχής. Από τη δεκαετία του 1950 παρατηρείται μια ανανέωση στην παροικιακή θεατρική κίνηση του Σίδνεϊ.  Αυτό οφείλεται κυρίως σε τρία πρόσωπα που μετανάστευσαν από την Αίγυπτο: Χρυσόστομος Μαντουρίδης, Φώτος Σταύρου και Λάμπης Πασχαλίδης. Ήταν και οι τρεις απόφοιτοι της Αμπετείου Σχολής και μετά από προτροπή του Μαντουρίδη ανέβασαν την Εκάβη το 1941 στο Κάιρο, με μεγάλη επιτυχία. Η συνεργασία Μαντουρίδη – Φώτου συνεχίστηκε, ενώ ο Πασχαλίδης πήγε στην Αλεξάνδρεια και ασχολήθηκε επαγγελματικά με το θέατρο. Ο Μαντουρίδης και ο Φώτος μετανάστευσαν στην Αυστραλία το 1949 με ένα μήνα διαφορά. Τον Γενάρη του 1955 έφτασε στο Σίδνεϊ και ο Λάμπης Πασχαλίδης.

… To rest forever after earthly strife/In the calm light of everlasting life… 11 Ιουνίου 1918: Άκρως συγκινητικές στιγμές έζησαν όσοι βρέθηκαν στην κηδεία του αδικοχαμένου Έκτορα Βασίλη. Ένα μήνα αργότερα, ο νονός του εντεκάχρονου Έκτορα, Τζ. Μπλακ, σε μια σεμνή τελετή φύτευσε μια αυστραλιανή συκιά στο South Brisbane Boys’ State School, παρουσία δασκάλων, μαθητών και του προέδρου του Ελληνικού Συλλόγου Κρίστι Φριλίγκου. Ευχή όλων να διατηρηθεί η μνήμη του παιδιού ζωντανή… Έξι μήνες αργότερα τοποθετήθηκε προτομή του Έκτορα μαζί με μιά πλακέτα στην πύλη της γέφυρας – κοντά στο σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή. Εκατό χρόνια αργότερα, η μνήμη του διατηρείται ζωντανή… Κάθε χρόνο την Ημέρα των ANZACS (ANZAC Day) γίνεται κατάθεση στεφάνου στη μνήμη του μικρού Έκτορα.

Στην σκυταλοδρομία βασικός κανόνας είναι να μην πέσει η σκυτάλη. Μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η νέα γενιά δεν θέλει να παραλάβει τη σκυτάλη; Οι σύλλογοι σβήνουν ο ένας μετά τον άλλον… Γιατί; Είναι απλό. Εξυπηρέτησαν το τότε και δεν συμβαδίζουν με το τώρα!

Greeks in Australia: From Ithaca and Leros, from Lemnos and Cythera… SAY “Greeks in Australia,” and a series of images flashes through the mind: an old peasant mother, dressed all in black, kissing an icon in some little church tucked away in the suburbs; two men arguing politics and playing tavli in a club somewhere in Port Kembla or Mildura; Άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Bulletin στις 13 Απριλίου 1963 με την υπογραφή Xenos. Mετάφραση: Άννα Αρσένη

Σκόρπιες ιστορίες για τους Έλληνες ομογενείς μέσα από τις αυστραλιανές εφημερίδες… Αιμίλιος Βρυζάκης, Χρυσανθόπουλος, Ιωάννης Κοκοτάκης, Άγγελος Γκούμας…

Από την Κω στο Σίδνεϊ. Η συναρπαστική ιστορία της κυρίας Μαρίας όπως τα διηγήθηκε στη Άννα Αρσένη, κάπου στο Κόγκρα, τον Ιούλιο του 2019.

Νικόλαος Λαυρεντιάδης – Έρικ ΜακΚάρουν. Ρέιντ 1954. Η ιστορία μαθητή – δασκάλου. Ένα ριγούνιον 50 χρόνια αργότερα ξυπνά το παρελθόν. Η σχέση των δύο αντρών παραμένει εξίσου δυνατή όπως και τότε… Το άρθρο με τίτλο: Forgotten Nullarbor town of Reid remembered in teacher’s photos from 1954, δημοσιεύθηκε στο ABC news, στις 10 Ιανουαρίου 2019. Το Ρέιντ υπήρχε από το 1919 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70… . Μετάφραση Άννα Αρσένη.

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από τη συνέντευξη που παραχώρησε η Λαμπρινή Σταύρου στην Άννα Αρσένη τον Σεπτέμβριο του 2009. Η κυρία Λαμπρινή γεννήθηκε στη Χόβολη Καλαβρύτων και θυμάται καθαρά το πέρασμα των Γερμανών από το χωριό τους… Θυμάμαι τον παππού (τον πατέρα της μητέρας μου) που ήταν παράλυτος! Τον έβαλαν πάνω σε ένα γαϊδουράκι και κατευθυνθήκαμε προς το ψηλότερο σημείο του βουνού, για να γλιτώσουμε την οργή των Γερμανών. Αητοφωλιά λέγεται. Την επόμενη μέρα, που γυρίσαμε στο χωριό, τα σπίτια μας ήταν καμμένα… Στάχτες παντού.