Δεκατριών χρονών ήμουν κι έκλεψα ένα τσιγάρο από τον πατέρα μου… Πήγα στις φασολιές, το κάπνισα κι άνοιξα και ένα λάκκο κι έχωσα το αποτσίγαρο λες και θα το γνώριζαν ποιος το’χε καπνισμένο.
Από τότε κάπνιζα κρυφά… Τι έπαθα τόσα χρόνια; πονοκέφαλο δεν γνώρισα τι θα πει. Βήχα, κρυολόγημα δεν έχω πάθει ποτές!
Γεννήθηκα στην Κω το 1942, είμαι 76 χρονών γυναίκα.
Παντρεύτηκα το 1966…
Αν παντρεύτηκα από αγάπη; Και ναι και όχι.
Στην Αυστραλία ήρθα το 1961 με το δεύτερο ταξίδι του Πατρίς. Θυμάμαι μια – δυο κοπελιές που είδαν τους αρραβωνιαστικούς τους στο λιμάνι της Μελβούρνης. Είπαν του καπετάνιου “πάρτε με πίσω δεν κατεβαίνω…”. Αυτό το θυμάμαι πολύ καλά. Ήρθαν λοιπόν μέχρι το Σίδνεϊ και μετά γυρίσαν πίσω. Αντί για 20ρηδες και 25ρηδες αντίκρυσαν 40άρηδες και 50αρηδες. Πως να πάρει μια κοπέλα 16-17 χρονών έναν πενηντάρη;
Δούλεψα κομμώτρια στην Αυστραλία. Είχα μάθει στον Ηλία Καλαϊτζή στην Κω.
Στην αρχή δούλεψα ως μαθητευόμενη έξι μήνες στο μαγαζί της Άντζελας στο Crown Street. Μετά έδωσα εξετάσεις. Εκείνα τα χρόνια ήταν τα finger waves, που βάζανε τα δάχτυλα και κάνανε τις σκάλες. Όταν πήγα να δώσω εξετάσεις μου λέει ο δάσκαλος “θα κάνεις περμανάντ, θα κάνεις και τα finger waves”. Εγώ εγγλέζικα δεν ήξερα…
Χτυπούσα το στήθος μου και του ‘λεγα… “my country, this no”.
Τέλος πάντων έκανα ότι έκανα… μία φορά πέρασε δίπλα μου. Πιο πολύ πήγαινε στις άλλες. Πήρε τηλέφωνο τη μπόσαινά μου και είπε: “πέρασε, πέρασε, πέρασε, πέρασε… στα finger waves δεν πέρασε. Aλλά πέρασε όλα τα άλλα και είναι εντάξει”. Πήρα το δίπλωμά μου και εξάσκησα το επάγγελμα μέχρι που αγόρασα τις μπίζνες από τη μπόσαινα. Μετά φέρνω την αδελφή μου στην Αυστραλία…
Δουλέψαμε και μαζί.
Της έδωσα το μαγαζί γιατί σταμάτησα για ένα διάστημα. Μετά το ξαναπήρα.
Στην Ελλάδα πήγα το 1965 για να μείνω μόνιμα. Άνοιξα κομμωτήριο πρώτης κατηγορίας στην Κω. Ήμουν ευχαριστημένη, πολύ ευχαριστημένη. Αλλά τα εθίματα στην πατρίδα είναι “πόσα έχει η νύφη για να την πάρει ο γαμπρός”. Αν δεν έχεις προίκα δεν σε παίρνουνε… Έπρεπε να έχεις προίκα. Τον άντρα μου τον γνώριζα πριν φύγω. Μιλήσαμε, είπε δεν ήθελε τίποτα. Έκλεισα τις μπίζνες, ήρθαμε στην Αυστραλία και παντρευτήκαμε.
Στην Ελλάδα πήγα πλέον όταν πέθανε η μητέρα μου… Τελευταία στον πατέρα μου…
Αν θα έμενα στην Ελλάδα; Δύσκολο. Είχα να πάω 28 χρόνια… Άλλαξαν τα πράγματα… Δεν ξέρω. Αλλιώς τα ήξερα, αλλιώς τα βρήκα…
***
Φωτογραφία από S. Hermann & F. Richter από το Pixabay