Από την πρόσφατη ιστορία και την δικαστική περιπέτεια της ΑΧΕΠΑ πρέπει να βγουν κάποια συμπεράσματα που θα βοηθήσουν και άλλους οργανισμούς να χειριστούν τις εσωτερικές υποθέσεις τους με μεγαλύτερη σύνεση.
Ένα πορτραίτο της Ελλάδας κατά την περίοδο της τελευταίας οικονομικής κρίσης: To δεύτερο βιβλίο του Jorge Sotirios, «Graffiti over Marble» είναι ένα πορτραίτο της Ελλάδας την περίοδο της τελευταίας οικονομικής κρίσης, που σε γενικές γραμμές, διαφορετικές εκτιμήσεις, θεωρούν ότι ξεκίνησε τυπικά προς το τέλος του 2008 και διήρκησε μέχρι το 2018. Αν και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, η πανδημία του Covid-19, η επιδείνωση των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία αλλά και η επιδείνωση των σχέσεων της Δύσης με την Κίνα θα μετατοπίσουν το επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, το βιβλίο παραμένει μια υποδειγματική συμπερίληψη όσων συνέβησαν στα χρόνια των μνημονίων. Κείμενο: Γιάννης Δραμιτινός | Φωτογραφίες: Jorge Sotirios, Γιάννης Δραμιτινός
…Θυμάμαι την πρεσβυτέρα στην Παραμάτα. Πάσχα του 2008 και είχα πάει στους πρώτους χαιρετισμούς. Τον Γιώργο Αθανασιάδη στο Ντάρλινγκ Χάρμπορ με το Νικόλα ακόμη στο καρότσι. Την Ντόρα στην Τασμανία, στο Τζάρβις Μπέι, στην κηδεία της μάνας της. Θυμάμαι τον κόσμο να διαλύεται μετά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, το ψιλόβροχο, τον Στυλιανό να ανηφορίζει τον λόφο στο νοτιοανατολικό άκρο του Ντομέιν. Θυμάμαι πολλούς. Υπάρχει μια πατρίδα από μνήμες στο χώμα…
… He provides a vivid depiction of the Civil War… “Α woman, who was impaled on a cedar branch. Stuka throwing shoes left and right. Children making money by selling bullet casings made of brass… (…Τον εμφύλιο τον θυμάται καλά. «Μια γυναίκα, καθάρισαν ένα κέδρο από τα κλαδιά και την παλούκωσαν οι δικοί μας, οι εθνικόφρονες». Τα στούκας έριχναν παπούτσια δεξιά κι αριστερά. Σκοτώνονταν για να τα κάνουν ζευγάρια. Τα παιδιά μάζευαν τους κάλυκες από τις σφαίρες και τους πουλάγανε. Έβγαζαν λίγα λεφτά. Ήταν από μπρούτζο οι κάλυκες… Άρθρο του Γιάννη Δραμιτινού που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Ο Κόσμος” την Παρασκευή 3 Ιουλίου 2020.
Παρά το γεγονός ότι δεν έχει την υποστήριξη της πολιτείας τα τελευταία τρία χρόνια το Ελληνικό Φεστιβάλ Σίδνεϊ κλείνει φέτος 35 χρόνια ζωής. Για μια ακόμη χρονιά, έχει προγραμματιστεί ένας μεγάλος αριθμός εκδηλώσεων, που θα φέρουν σε επαφή τους Έλληνες της Αυστραλίας, αλλά και την ευρύτερη κοινότητα με τον ελληνικό πολιτισμό σε όλες του τις εκφράσεις. … Κείμενο του Γιάννη Δραμιτινού που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ο Κόσμος, την Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017. Φώτο Γιάννης Δραμιτινός.
…Αυτό το κοινό τραπέζι, κάθε χρόνο αλλάζει μέγεθος. Κάποιες θέσεις μένουν κενές, σε κάποιες έρχονται να προστεθούν καινούργια πρόσωπα. Χριστούγεννα που πέρασαν με όλη την οικογένεια τότε που δεν μπορούσαμε ακόμη να υποψιαστούμε τι σημαίνει απώλεια. Ζούσε η μάνα του πατέρα μου, η μάνα της μάνας μου, θείοι και θείες, ξαδέλφια, μακρινοί συγγενείς, φίλοι που έμεναν σε άλλες πόλεις ή άλλες χώρες. Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι: Οι τρεις εποχές του σμιξίματος… Άρθρο του Γιάννη Δραμιτινού που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ο Κόσμος στις 23 Δεκεμβρίου 2014.
..Ξεστρατίζουμε σουλατσάροντας στις παλιές κορνιζαρισμένες φωτογραφίες. Νέος, με περιποιημένο μουστάκι, κουστούμι της εποχής. Χωρίς ξεκάθαρη κοινωνική θέση. Ελληνικά μόνο στο σπίτι. Ψυθιριστά, να μην ακούσουν οι γείτονες. Στον τοίχο ξεθωριάζουν οι πέντε αδερφάδες μετά των συζύγων τους. Ένα δωμάτιο στο Μπαλμέιν, εκεί που τώρα οι τιμές στα φλάτια της εργατικής τάξης είναι απλησίαστες. Και μπύρες στα χοτέλια με τους Ιρλανδέζους… Άρθρο του Γιάννη Δραμιτινού που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ο Κόσμος, στις 16 Δεκεμβρίου 2014.
Οδός Πάιονιρ, Μπάτλοου, 1930. Πιθανότατα τυχαία, αλλά ποιος μπορεί να το γνωρίζει με σιγουριά, ο Έλληνας πιονέρος, Ευάγγελος Νικολιδάκης, θα επιλέξει ένα δρόμο με συμβολικό όνομα για να δημιουργήσει οικογένεια και να στήσει την επιχείρηση του. Αν τα στοιχεία στην καταχώρηση της Sydney Morning Herald, στις 26 Σεπτεμβρίου 1929 είναι σωστά, ο Δημήτρης έφτασε στην Αυστραλία το 1919, εφτά χρόνια μετά την άφιξη του Ευάγγελου. Μια έρευνα του Γιάννη Δραμιτινού που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Ο Κόσμος, τον Οκτώβριο και Νοέμβριο 2014.
…Αλλά και συ έτσι δεν ήρθες πριν από πολλά χρόνια; Δεν έκανες το μεγάλο, το ασύλληπτο για την εποχή ταξίδι, μια εποχή χωρίς αεροπλάνο, σκάιπ, τηλέφωνο, αυτόματες διατραπεζικές συναλλαγές; Κι όλα τα θαυμαστά που έφτιαξες εδώ, γιατί τα έφτιαξες άραγε; Για να βοηθήσεις αυτόν που έχει ανάγκη σε μια ώρα δύσκολη, (τον ηλικιωμένο, τον άρρωστο, τον… νεοφερμένο), ή για να διακοσμήσεις την θαυμαστή πόλη του Σίδνεϊ;… Άρθρο του Γιάννη Δραμιτινού που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ο Κόσμος στις 30 Σεπτεμβρίου 2014.
Οι Ελληνίδες του Σίδνεϊ αποχαιρέτησαν το Σάββατο, τον Πρόξενο της Ελλάδας και τη σύζυγο του. Kείμενο του Γιάννη Δραμιτινού που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ο Κόσμος την Τρίτη 20 Αυγούστου 2013. Φώτο: Γιάννης Δραμιτινός
