Χριστούγεννα, τι ομορφιά/τι μέρα θεία και άγια
μα στη καρδιά για να χαρεί/πρέπει να κάνω μάγια.
Να κάνω μάγια στην καρδιά/που μου πικροστενάζει
και μέρες τέτοιες γιορτινές/τα πένθιμά της βάζει.
Που κάτι λέει μυστικά/στα μάτια και δακρύζουν
γι΄αλλοτινά Χριστούγεννα/που δεν ξαναγυρίζουν.
Που με ξυπνάει μεσόνυχτα/και στήνει μοιρολόγια
κι απ’ τα ψηλά που κάθεται/να νοσταλγεί κατώγια.
Και ψάχνω μάγισσες να βρω/βοτάνια να μου δώσουν
να της τα δώσω να τα πιεί/για να μουν την ναρκώσουν.
Και ναρκωμένη μέσα μου/το δρόμο της να χάσει
και τούτα τα Χριστούγεννα/κοντά μου να γιορτάσει…
Ποίημα της Κούλα Τέο που πρωτοδημοσιεύθηκε στο Περιοδικό “Σκέψις” (δεκαετία του ’80)