Over the past fiteen years Khristina has worked nationally and internationally as director, actor, script editor, producer, acting tutor and researcher. She formally trained as an actor at the Victorian College of the Arts performing in theatre, film and television productions throughout Australia. Highlights of her acting career include the lead in the television mini series “The Young Wife” for the ABC Television and working with English director Mike Leigh in “Greek Tragedy‘, a play that toured to the London and then the Edinburgh International Festival.
In 1986 she diversified into directing for the theatre. Her foray into the world of directing for the camera occurred while working in Long Bay Goal. She was employed by Drug and Alcohol Services to run drama workshops for men in prison. She took this opportunity to develop three short scripts with the inmates.
She was then invited by Vitalstatistix and the South Australian Film Corporation to be director, script editor and researcher of “Inside Out’. A thirty-minute drama investigating the lives of women in prison and the difficulties they experience in breaking the cycle of re-offending.
Her recent directing projecis include ” Ms Understanding” (short film), ” Breakers'” (ep 417), “Inside Out” (film), “Diving for Pearls'” (play) and “Lipstick Dreams” (play/musical).
Khristina was part of the company Teatar Di Migma, formed in 1992 by Rosalba Clemente, Rosie Lalevich, Nicholas Papademetriou, Dina Panozzo, with the aim of expanding ‘audiences’ concepts of ethnicity beyond the usual stereotypes’ inherent in the ‘simplistic telling of the migrant story’. Its first production was of Anthony Minghella’s a little Like Drowning at Belvoir Street in Sydney (1992) and it co-produced Louis Nowra’s Miss Bosnia with La Boite in Brisbane in 1995. (extract from the book Theatre Australia (un)limited: Australian Theatre Since the 1950s, by Geoffrey Milne).
In 1998 she was the full-time acting coach on the television series “Heartbreak High“. She was responsible for rehearsing all story lines with both regular and guest cast, identifying and solving acting problems and auditioning actors for major and featured roles.
Earlier this year (2000) she worked with New York writer/director Jeff Baron performing in his play “Mother’s Day”. She has just completed performing in the new drama series “Going Home” for McElroy Television. An innovative project where actors improvised all dialogue. Τowards the end of the year Hadass Segal and Khristina plan to work together on another short film.
Khristina Totos was interviewed by Evlabia Tzodouris for the Greek magazine The Wonderful World [Όμορφος Κόσμος]. The interview was featured in October 2000, edition 24.
Συνέντευξη με την Ευλαμπία Τζοδούρη
Tο περιοδικό μας έχει φλοξενήσει αρκετούς ντόπιους καλλιτέχνες μέχρι σήμερα προβάλλοντας δικούς μας ανθρώπους που διαπρέτουν στις τέχνες. Συνεχίζοντας αυτό τον θεσμό, φλοξενούμε στο παρόν τεύχος μια καταξιωμένη καλλτέχνιδα, την γοητευτική Κhristina Totos. Σκηνοθέτης και ηθοποιός, έχει στο ενεργητικό της μακριά λίστα θεατρικών, τηλεοπικών και κινηματογραφικών Παραγωγών, στα οποία σκηνοθέτησε ή έπαιξε διάφορους ρόλους. Λόγω περιορισμένου χρου, θα αναφέρω μόνο μερικούς τίλους των έργων της.
Θεατρικά : Mothers Day, Miss Bosnia, Greek Tragedy, Heartbreak Kid, Mary, Golden Valley, Emerald City, Much ado about nothing, Winners, Blood Wedding, etc.
* Τηλεοπτικά: Wildside, Betrayal of trust, English at work , G.P, Primetime, The young wife, Prisoner etc.
* Κινηματογραφικά: Custodian, When pigs fly, Counting to six, Crocodile Dundee, It’s your mοve , City West etc.
Η πιο πρόσφατη τηλεοτική της εμφάνιση ήταν στην πρωτοποριακή σειρά της SBS “Going Home’ όπου η Khristina έπαιξε τον ρόλο της Πόπης, μιας Ελληνίδας αισθητικού. Να σημειωθεί εδώ ότι η Khristina ήταν μια απ ‘ τους λίγους που κέρδισαν ρόλους ανάμεσα από εκατοντάδες ηθοποιούς που δοκιμάστηκαν.
* Πότε αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός Khristina;
* Από πολύ μικρή ήξερα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ήξερα όμως πως ο γονείς μου δεν συμμερίζονταν αυτό μου το ενδιαφέρον. Δεν τους καλοάρεσε η ιδέα και προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη. Αλλά δεν τα κατάφεραν. Εγ ήμουν αποφασισμένη κι επέμεινα. Έτσι με τον καιρό δεν είχαν παρά να μου συμπαρασταθούν και να με ενθαρρύνουν.
* Σε πια ηλικία όρχισες να εμφανίζεσαι στο θέατρο;
Μπήκα στο θέατρο από δέκα χρονών . Μου άρεσε πάρα πολύ. Συμμετείχα σε όλες τις σχολικές παραστάσεις στο Δημοτικό κι αργότερα στο Γυμνάσιο. Παράλληλα είχα εγγραφεί στο Saturday Company, μια θεατρική σχολή όπου φοιτούσαν παιδιά από διαφορετκές περιοχές της Αδελαϊδας (όπου μεγάλωσα) κι από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Ήταν για μένα αλλά και για για τα άλλα παιδιά μια πολύ καλή εμπειρία. Εκτός του ότι μαθαίναμε υποκριτική, τα παιδιά γράφαμε δικά μας έργα. Οπως καταλαβαίνεις αυτό απαιτούσε μελέτη ιστο-ρίας και άλλων θεμάτων για να παρουσιάσουμε στην σκηνή κάτι σωστό και με ακρίβεια. Με αυτόν τον τρόπο διδαχτήκαμε πολλά. Το θέατρο δηλαδή εμπλουτίζει τις γνώσεις γύρω από διάφορα πράγματα. Αυτοί που μας δίδασκαν ήταν όλοι φτασμένοι καλλιτέχες από το South Australia Theatre Company. Όταν τελείωσα το Γυμνάσιο, πήγα στο κολέγιο για δασκάλα αλλά παράλληλα ήμουν και στο South Australia Creative Workshops με το οποίο περιοδεύαμε για παραστάσεις 6 μήνες τον χρόνο στην επαρχία και τα χωριά. Κατόπιν απεφοίτησα από το VCA (Victorian College of Arts) το ανάλογο της ΝΙDA που είναι στο Σύδνευ.
Davies was concerned that the element of performance-making should be encouraged and so established two streams within the acting course: interpreters and actor creators. Sarah Cathcart, Christina Totos, Mary Sitarenos, and Dina Panozzo were some of the outstanding artists graduating from this course. [extract from the book Creating: The Victorian College of the Arts, by Joseph Pascoe].
* Ήταν δύσκολο να βρίσκεις ρόλους όταν απεφοίτησες κι ιδιαίτερα μ’ ένα επώνυμο διαφορετικό όπως το δικό σου;
“Η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι εύκολη. Ακόμα κι αυτοί που θεωρούνται σήμερα φτασμένοι, κι επιτυχημένοι, όπως πχ η Cate Blanchett, βρήκαν κι αυτοί στην αρχή δυσκολίες. Ομως όταν σ’ αρέσει κάτι κι επιμένεις σ’ αυτό, δεν σε νοιάζει τόσο αν θα επτύχεις κατά τα δεδομένα. Οι πρώτοι ρόλοι που μου πρόσφεραν ήταν συνήθως μεσογειακοί και με βαριά προφορά γλώσσας. Αντέδρασα όμως και τα πράγματα κάπως άλλαξαν.
” Τελευταία οι τηλεθεατές σε είδαν στο “Going Home'” της SBS, στον ρόλο της Πόπης. Πες μου λίγα για την σειρά αυτή.
*Το ” Going Home”, ήταν εντελώς διαφορετικό απ ‘ τις συνηθισμένες σειρές της τηλεόρασης Συνήθως όταν πρόκεται κάποιος ηθοποιός να εμφανιστεί στο θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφο, πρέπει να μελετήσει τον ρόλο του να αποστηθήσει το κείμενο με τους διαλόγους του. Με το Going Home αυτό δεν συνέβαινε. Όπως θα είδαν οι τηλεθεατές , πρόκειται για μια ομάδα ατόμων οι οποίοι επιστρέφουν ο καθένας απ’ την δουλειά του στο σπίτ με το τραίνο όπου σχολιάζουν επίκαιρα θέματα και τα γεγονότα της ημέρας. Δεν είναι εύκολο
χωρίς προετοιμασία ή ένα σενάριο. Συνήθως εγώ ασχολούμαι τελευταία με την σκηνοθεσία κι είχα να εμφανιστώ 10 χρόνια στην τηλεόραση αλλά επειδή η όλη ιδέα του “Going Home ‘ ήταν ενδιαφέρουσα , δέχτηκα να παίξω.
* Μα έτσι φαίνεται νομίζω ο πραγματικός και καλός ηθοποιός κι εσύ τα κατάφερες μια χαρά στον ρόλο της Πόπης. Τώρα έχει σταματήσει η σειρά. Νομίζεις πως θα ξαναγυρίσει;
* Ελπζω, αυτή την στιγμή δεν είναι σίγουρο.
* Khristina, τα ελληνικά σου είναι άπταιστα. Πήγες σε ελληνικό σχολείο;
* Παρακολούθησα ελληνικά μόνο στις τάξεις του Δημοτικού. Αν μιλάω καλά είναι γιατί σπίτι μας μιλούσαμε πάντα ελληνικά.
* Επισκέφθηκες ποτέ σου την Ελλάδα και τον τόπο των γονιών σου; και με την ευκαιρία πέσμου από πού είναι.
* Ναι, πήγα για διακοπές στην Ελλάδα κι επισκέφθηκα την Εύβοια , απ ‘ όπου κατάγονται οι γονείς μου. Το περίεργο είναι ότι όλοι με περνούσαν για Ιταλίδα, Ισπανίδα ή Γαλλίδα, δεν πιστεύω πως δείχνω Ελληνίδα.
* Τι δουλειά ετοιμάζεις προς το παρόν;
* Δουλεύω μ’ ένα σκηνογράφο σε ταινία μικρού μήκους . Έχω κάνει πολλά μικρά φιλμς τα οποία προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ της Μελβούρνης. Στο Φεστιβάλ στο Πένριθ έχω αποσπάσει βραβείο για τον καλύτερο σκηνοθέτη. Επίσης διδάσκω υποκριτική σ’ αυτούς που θέλουν να εργαστούν στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
* Νομίζεις πως η αυστραλιανή βιομηχανία κινηματογράφου έχει επηρεαστεί απ’ τα ξένα στούντιος που έχουν στηθεί στην Αυστραλία;
* Οπωσδήποτε. Ας πάρουμε τα Fox Studios. Είναι καλά για όσους ετοιμάζουν μεγάλες κι ακριβές παραγωγές. Eχουν όλες τς κατάλληλες εγκαταστάσεις για διάφορα τεχνικά effects. Εμείς εδώ στην Αυστραλία δεν παράγουμε “μεγάλα” που, να κοστίζουν πολλά εκατπομμύρια δολάρια. Μην ξεχνούμε κιόλας πως το Αυστραλιανό κράτος δεν χρηματοδοτεί όσο θα έπρεπε τις τέχνες αυτού του είδους όπως λ.χ. χρηματοδοτεί τα σπορ. Τα Fox Studios έχουν προσφέρει εργασία σε πολλούς ντόπιους κι extras στα έργα που παράγουν. Πάντως γενικά είναι ένας πάρα πολύ ανταγωνιστικός χώρος.
* Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πολλά ελληνικά ονόματα στον χώρο της τέχνης. Φαίνεται πως έχει διευρυνθεί η ζήτηση καλλιτεχνών από Ethnic backround, όπως θα λέγαμε.
* Ναι, υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες ελληνικής καταγωγής. Οταν άρχισα εγώ, είμασταν μόνο λίγοι τώρα είμαστε αρκετοί κι ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλοι, αρκεί να έχουν θέληση και κουράγιο να εργαστούν σκληρά. Μπορώ να πω πως εργάστηκα με τους πιο πολλούς όπως την Αnna Kokkinos, John Tatoulis, τις αδελφές Gia και Ζoe Caridis, Stan Κouros, Nick Papadimitriou, Εvdokia Katahanos, Elena Karambeti, George Spartel, και πολλούς άλλους. Επίσης έχω σκηνοθετήσει για το παροικακό θέατρο έργα όπως τον “Αρχοντοχωριάτη” του Μολιέρου κ.α. Χρειαζόμαστε νέους σκηνογράφους . Ένας σκηνογράφος μπορεί μέσα απ’ τα έργα του να περάσει μηνύματα είτε αυτά είναι κωμωδία ή δράμα. Ενθαρρύνω λοιπόν όσους θέλουν να ασχοληθούν σε επαγγελματική βάση να το κάνουν γιατί έχουν να προσφέρουν πολλά στο θέατρο και τις τέχνες.