Είναι τα νιάτα, είναι η νοσταλγία, είναι ο καημός της ξενιτιάς κι είναι και η πρώτη η μεγάλη αγάπη. Ολα αυτά μαζεμένα σε μια εποχή. Στην εποχή της Δύσης της δεκαετίας του ’50. Τότε που η επίσημη αγαπημένη είναι μία ομάδα. Μία ομάδα που μας αγκάλιασε όλους και την λατρέψαμε: ο Πανελλήνιος. Κι είναι κι η εποχή που το Σύδνεϋ έχει την… ΒΡΑΖΙΛΙΑ του. Μία ομάδα όνειρο. Τη θρυλική Πράγα του LEO ΒΑUMGARNER του JAROS, του SAGI, του TAMADL, του SHEINFLUG, των αδελφών NINAUS και του RON LORD. Οποιος την αντιμετώπιζε αναρωτιόταν πόσα θα φάει…
Κι όπως κάθε εποχή και κάθε ομάδα έχει το ίνδαλμά της έτσι κι ο Πανελλήνιος, που είναι το μοναχοπαίδι του Ελληνισμού, είχε το δικό του. Ηταν ο αείμνηστος – τι κρίμα – Βαγγέλης Μαυρόπουλος, που αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος από το πολυεθνικό ποδοσφαιρικό κοινό του Σύδνεϋ και όλης της Αυστραλίας. Μιας Αυστραλίας που ζούσε τότε μια απλησιάστη ποδοσφαιρική έξαρση και φαινόταν ότι πολύ σύντομα θα γινόταν μια υπολογίσιμη δύναμη στον διεθνή χώρο αφού διέθετε με το πάρα πάνω όλες τις προϋποθέσεις…
Τελικά δεν έγινε… και το ποδόσφαιρο στα επόμενα 40 χρόνια μέχρι σήμερα φυτοζωεί και παλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας δέσμιο καταστάσεων και συμφερόντων. Ο Πανελλήνιος όμως και ο Βαγγέλης Μαυρόπουλος αγαπήθηκε με πάθος και με λατρεία και μείναν ορόσημα. Ο πρώτος ομαδικού μεγαλείου με ηθικό, δύναμη και ταπεραμέντο και ο δεύτερος με την ανωτερότητα, την συμπεριφορά και την προσωπικότητά του σε άψογη αρμονία με τα μεγάλα σωματικά και τεχνικά προσόντα του που εκτιμήθηκαν εξ ίσου από φίλους και αντιπάλους.
Θυμάμαι με ιδιαίτερα νοσταλγία αυτόν τον αξέχαστον, αυτόν τον συγκλονιστικό γάμο του στον ναό της Αγίας Σοφίας, τότε που ο Ελληνισμός ήταν μια οικογένεια, στην πίστη, στα ήθη και έθιμά του και στην πάλη για να νικήσει τις αντιξοότητες και τα φαρμάκια της ξενιτιάς. Ηταν βράδυ μετά το ντέρμπι μ’αυτήν την ΒΡΑΖΙΛΙΑ του Σύδνεϋ, την φοβερή Πράγα (PRAGUE) που διέθετε 10 διεθνείς, 7 ευρωπαίους και 3 αυστραλούς. Το WENTWORTH PARK γεμάτο μέχρι τα τελάρα των bookmakers. 22.000 χιλιάδες κόσμος με ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Στο 40′ ο LEO BAUMGARDNER κάνει το 1-0 και τα πόδια μας τρέμουν. Ομως στο Β’ ημίχρονο στο 61′ ο Κώστας ο Γενάρης μ’έναν κεραυνό αφήνει άγαλμα τον LORD. Στο γήπεδο γίνεται σεισμός. Ο κόσμος κλαίει, φιλιέται και γελάει… Μέχρι που στο 78′ κερδίζουμε πέναλντι. Το αγαπημένο μας αστέρι, ο Μαυρόπουλος καλείται να το χτυπήσει. Κι ενώ μέχρι τότε δεν είχε αστοχήσει ποτέ… εδώ αστοχεί. Ο Πανελλήνιος χάνει έτσι μια μεγάλη, μια μοναδική ευκαιρία να δαμάσει την Μεγάλη Κυρία αυτής της αξέχαστης εποχής κι ο Μαυρόπουλος βρίσκεται με το κεφάλι σκυφτό. Ομως ο κόσμος το βράδυ στο γάμο του δίνει ένα τρομακτικό παρών. Γεμίζει την εκκλησία και όλους τους χώρους μέχρι την Οξφορντ Στρητ ασφυκτικά.
Αυτό λύγισε τον σεμνό αθλητή που αισθάνθηκε ένοχος για την αποτυχία του. Μόλις άρχισε το μυστήριο τον έπιασαν τα κλάματα και συνέχισε να κλαίει ως το “Ησαϊα χόρευε”. Τότε από την εξάντληση και το άγχος λιποθύμησε. Τρέξαμε θυμάμαι με ένα φίλο μου, τον Χόλινταιη, απέναντι στου Ντίνου του φωτογράφου και φέραμε καμφορά και αιθέρα. Γυρίζοντας τον βρήκαμε να τον έχουν καθισμένο σε μια καρέκλα. Στεφανώθηκε δηλαδή καθιστός ενώ η νύφη κάτασπρη και πεντάμορφη χαμογελούσε ρουφώντας όλη την αγάπη του κόσμου που πλημμύριζε την εκκλησία. Εξω ο Βαγγέλης ο Μάλλος – ελαφρύ το χώμα – μάζευε φάκελλα. Τα μέτρησαν μετά και ήταν 800. Ολα δώρα απ’τον κόσμο για τους νεόνυμφους.
Την άλλη μέρα όλοι οι δημοσιογράφοι των ξένων εφημερίδων μαζί με τους δυο αθλητικογράφους, τον David Jack του Sun και τον Hotspur του Mirror σχολιάζανε το γεγονός με τον γνωστό τίτλο: THE GREEKS HAVE A WORD FOR IT (The Sun) – ANGELO MAVROPOULOS WEDDING AND THE MISSED PENALTY (The Mirror) κάτω φωτογραφίες και σχόλια!!! Μετά από 1 1/2 χρόνο ο Μαυρόπουλος γύρισε πίσω στην Ελλάδα… και πριν 4 χρόνια πέθανε. Τ’ όνομά του όμως έμεινε αθάνατο δι’ αυτούς που έζησαν αυτές τις εποχές τότε που ο Ελληνισμός χάραζε τον δρόμο του σ’αυτή την φιλόξενη χώρα.
…Και τα χρόνια πέρασαν, κι αυτή η αγνή αγάπη κι η ολοψυχία δηλητηριάστηκε. Ο Πανελλήνιος μπλέχτηκε σε ιδιοκτισιακά δίκτυα, επιδιώξεις και φιλοδοξίες μερικών… που παρουσιάστηκαν σαν οι επώνυμοι της εποχής με μεγαλόπνοα σχέδια και οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα άλλο από του να τον τριγύσουν για χατίρι της Ελληνικής Λέσχης, να του αλλοιώσουν την ταυτότητα και να τον πετάξουν με κομμένα τα φτερά στους πέντε δρόμους…
Κι ύστερα… ήρθαν οι ημέρες οι αποφράδες, οι μέρες της αμφισβήτησης και οι μέρες του διχασμού. Η απληστεία ατόμων που πάνω στο κορμί του Ελληνισμού παίξανε πολλαπλά παιχνίδια πολύχρωμων συμφερόντων. Κι η ομοψυχία χάθηκε, ο κομματισμός φούντωσε, ο Ελληνισμός διχάστηκε, η Αγία Σοφία ρήμαξε, και μείνανε μονάχα οι αναμνήσεις.
First published Kosmos Newspaper – 2006 Special Edition 24th Anniversary
main photo: Η θρυλική ομάδα του “ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ” του 60. Από αριστερά: ο μικρός – μάσκοτ της ομάδας Κώστας ΠΑΥΛΙΔΗΣ, τερματοφύλακας Τζίμης ΧΑΤΖΗΣ, ο Βαγγέλης ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, ο Γιώργος ΓΙΑΓΚΟΥ, ο Κομνηνός ΟΜΗΡΟΣ, ο Θέμης ΤΟΥΣΗΣ, Τσάρλυ ΠΕΡΚΙΝΣ, ο Brian SMITH, ο Λάκης ΤΣΟΜΠΑΡΑΣ, ο Αγγελος ΜΟΥΡΤΖΟΥΧΟΣ, ο Χρήστος ΑΜΠΟΣ και ο Σώτος ΠΑΤΡΙΝΟΣ.
Bαγγέλης Μαυρόπουλος