Photo: pexels.com
Αν κάποτε βρεθείς στο νότο
και περάσεις από το μακρινό
κι απόμερο τροπικό Cairns,
μη ξεχάσεις να σταματήσεις
και ρωτώντας τους περαστικούς,
θα φτάσεις ως το παλιό νεκροταφείο.
Πορτούλα δεν έχει, είναι ξέφραγο,
σημαδούρα στον Ισημερινό, ξεχασμένο.
Όπως θα μπαίνεις, αριστερά,
ο πρώτος τάφος κάποιου κατάδικου,
από κει, κι όλα αριστερά κάτω στο βάθος,
εκεί που αρχίζει η ζούγκλα του ζαχαροκάλαμου
θα βρεις σκεπασμένο από υδατώδη
τροπικά αγριόχορτα, απέρριτο, πεντάξενο
έναν τάφο, το μνήμα κάποιου μετανάστη Έλληνα.
Τ΄όνομα του δύσκολα πολύ να το διαβάσεις
μόνο: Ο… ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΜΕΙΝΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΣΤΟ CAIRNS, και μια ακόμα λέξη,
μα δεν διαβάζεται κι αυτή.
Τη στιγμή εκείνη, στις μακρινές φυτείες του Cairns
όλες σου οι αισθήσεις και το υποσυνείδητο μαζί
θα δημιουργήσουν ένα αίσθημα
που θα κυριαρχεί στην ψυχή σου παντοτινά.
Όταν θα βγαίνεις από εκείνο το νεκροταφείο
θάχεις κιόλας φιλιώσει με το θάνατο.