Ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που έγραψε τη δική του ιστορία στην Αυστραλιανή κοινωνία. Ο Χάρης Κορώνης ήταν ο πρώτος Έλληνας που απόκτησε άδεια για πανδοχείο στην Αυστραλία. Το δικό του πανδοχείο ήταν το πρώτο στο επαρχιακό Κουίνσλαντ που τα δωμάτια είχαν δικό τους μπάνιο. Ήταν, επίσης, ο πρώτος υπεύθυνος τροφοδοσίας της αεροπορικής εταιρείας Qantas. Το πανδοχείο του ήταν η βάση ανεφοδιασμού των επιβατών που μετακινούνταν στην Κουϊνσλάνδη για πολλά χρόνια. Στις 14 Ιουνίου 1965 τιμήθηκε με το Member of the Order of the British Empire για τις υπηρεσίες του στους πολίτες της Δυτικής Κουϊνσλάνδης.
Ο Χαράλαμπος Κορωναίος (Κορώνης) γεννήθηκε στα Κύθηρα, στο χωριό Φριλιγκιάνικα στις 17 Σεπτεμβρίου 1883. Ήταν γιος του Παναγιώτη και της Σταματίας το γένος Φρυλίγκου. Ο πατέρας του ήταν ψαράς. Το χωριό πήρε το όνομα του από τους πολλούς Φρυλιγκαίους που ζούσαν εκεί. Οι Φριλιγκαίοι ήταν αγαπημένο σόι κι αυτό βοήθησε τον Χάρη στην επαγγελματική του καριέρα. Η παιδική του ηλικία δεν είναι γνωστή. Το 1904, σε ηλικία 21 ετών υπηρετούσε φαντάρος και είχε ειδικότητα νοσοκόμου σε στρατιωτικό νοσοκομείο.
Οι εποχές δύσκολες και έτσι η οικογένεια αποφάσισε ότι ο Χάρης θα έπρεπε να μεταναστεύσει για μια καλύτερη ζωή…
Έκανε τα χαρτιά του για Αμερική αλλά η αίτηση δεν έγινε δεκτή. Δεύτερη επιλογή του η Αυστραλία… Μαζί με τον 12χρονο ανιψιό του, τον Δημήτρη, έφτασαν στο Σίδνεϊ στις 10 Αυγούστου 1907.
Μια μεγάλη περιπέτεια μόλις ξεκινούσε…
Ο Χάρης και ο Δημήτρης αποβιβάστηκαν με ελάχιστες αποσκευές, μερικά ψιλά στην τσέπη και ακόμα χειρότερα… χωρίς να γνωρίζουν ούτε λέξη αγγλικά.
Το βασικό μέλημα του Χάρη ήταν να βρει δουλειά. Γνώριζε μοναχά ένα όνομα… Αρώνης! Με την ελπίδα ότι αυτός θα μπορούσε να τον βοηθήσει να πιάσει δουλειά ξεκίνησε να τον βρει. Αφήνει τον Δημήτρη στο λιμάνι να φυλάει τις αποσκευές και αρχίζει την αναζήτηση μέσα σε μια πόλη, άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους και κυρίως, χωρίς καμία δυνατότητα επικοινωνίας.
Τον βρήκε τον Αρώνη και μάλιστα του πρόσφερε δουλειά στο μαγαζί του, ένα fish and chips. Προέκυψε όμως άλλο πρόβλημα. Οι δύο νέοι μετανάστες δεν είχαν πού να μείνουν…
Η αναζήτηση στους δρόμους του Σίδνεϊ συνεχίζεται… Δεν μπορεί να διαβάσει καμία ταμπέλα, δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια από τους περαστικούς. Τελικά βρίσκει έναν Έλληνα, που καθάριζε τα τζάμια ενός μαγαζιού. Ο Χάρης τον βοήθησε κι ο Έλληνας τον σύστησε στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού και για καλή του τύχη είχε μέρος για να μείνουν.
Είχαν περάσει πολλές ώρες… Ο Χάρης έτρεξε πίσω στο λιμάνι, εκεί που είχε αφήσει τον Δημήτρη.
Ο καημένος ο Δημήτρης είχε αρχίσει να φοβάται γιατί νόμιζε ότι ο θείος του χάθηκε… Τόσες ώρες μοναχός του στο λιμάνι, χωρίς φαγητό και νερό… Δεν μπορούσε ούτε να συνεννοηθεί με τους περαστικούς που προσπάθησαν να τον βοηθήσουν.
Η πρώτη μέρα πέρασε μέσα στην αγωνία. Με το ξημέρωμα της επόμενης ξεκίνησε μια νέα ζωή…
Ο Χάρης εργαζόταν πολλές ώρες να καθαρίζει ψάρια και να ανοίγει στρείδια. Ο Δημήτρης πήγαινε σχολείο αλλά βοηθούσε τα σαββατοκύριακα και τις αργίες. Πέρασε έτσι ένας χρόνος και ο Χάρης αποφασίζει να μετακομίσουν στη Βρισβάνη. Εκεί ζούσε το σόι της μάνας του.
Η κίνησή του αποδείχθηκε σοφή. Οι αδελφοί Φριλίγκος όχι μόνο πρόσφεραν δουλειά στον Χάρη , στο μαγαζί τους επί της οδού Τζόρτζ, αλλά τον βοήθησαν στην επαγγελματική του καριέρα. Οι αδελφοί Φριλίγκος είχαν επιχείρηση με στρείδια. Κι εδώ ο Χάρης εργαζόταν πολλές ώρες γι’ αυτό και κανόνισε ο ανιψιός του να μένει με μία οικογένεια Αυστραλών, τους Μπάλαρντ, ώστε να τον προσέχουν. Ήταν και μια ευκαιρία να βελτιώσει τα αγγλικά του και έτσι κατάφερε ο νεαρός Δημήτρης να πάει σχολείο στο Μπάνταμπεργκ.
Ο Χάρης όμως ήξερε καλά ότι δεν μπορούσε να περάσει τη ζωή του ως υπάλληλος, ανοίγοντας στρείδια… Έπρεπε να κάνει κάτι δικό του, κάτι που να του εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον.
Αποφασίζει να μεταβεί στο Charleville, μια κωμόπολη στην ενδοχώρα της Κουϊνσλάνδης, 670 χλμ νοτιοδυτικά από την Βρισβάνη. Ήταν το κέντρο της περιοχής και εκτός αυτού υπήρχε ένα καφέ, ιδιοκτησία του Έλληνα Θήο Κόμινο που ήταν προς πώληση. Με ένα δάνειο, λοιπόν, 120 λίρες, από τους αδελφούς Φριλίγκος, ο Χάρης αγόρασε το καφέ και έτσι το 1909, ένα μόλις χρόνο από την άφιξή του στην Βρισβάνη, ο Χάρης και ο Δημήτρης έκαναν ένα ακόμα βήμα προς το άγνωστο… Για τον Χάρη, ήταν ένα ταξίδι σε μια κωμόπολη που έμελλε να γίνει το σπίτι του για το υπόλοιπο της ζωής του.
Εκείνα τα χρόνια, το Charleville, ήταν μια απομονωμένη κωμόπολη. Είχε ξηρό κλίμα, είχε πολλή σκόνη, αλλά μεγάλη παραγωγή σε βοοειδή, είχε μύλους και μερικά άλλα μικρά εργοστάσια. Είχε ένα ακόμη πλεονέκτημα. Περνούσε το τρένο και ο σταθμός της περιοχής ήταν πολύ σημαντικός για τους εμπόρους. Εκεί σταματούσαν τα τρένα που μετέφεραν βοοειδή, καραβάνια καμηλών καθώς και οι κτηνοτρόφοι που μετέφεραν τα ζωντανά τους από τη μία πολιτεία στην άλλη, ακόμα και στην ενδοχώρα.
Το καφέ λοιπόν επί της οδού Άλφρεντ που αγόρασε ο Χάρης, είχε πολύ δουλειά. Από την αρχή όμως το δούλεψε με τον ίδιο τρόπο που δούλεψε και όλες τις μετέπειτα επιχειρήσεις του… Με μεγάλο μεράκι. Πρόσφερε εξυπηρέτηση, καλό φαγητό και φιλοξενία.
Την επόμενη χρονιά ο Χάρης συνεταιρίστηκε με έναν άλλον Έλληνα, τον Μεγαλοκόμηνο, σε ένα καφέ επί της οδού Γουίλς. Ο Χάρης δούλεψε σκληρά, μεθοδικά και με προσοχή στην λεπτομέρεια. Το καφέ ήταν μεγαλύτερο από το προηγούμενο. Σε αυτό το καφέ γνώρισε τον Πάντι Κράιαν, έναν περιπλανώμενο πωλητή από το Perkins Brewery στη Βρισβάνη.
Ο Πάντι διέκρινε ότι ο Χάρης διέθετε τα γνωρίσματα ενός αξιόλογου επιχειρηματία. Του πρότεινε λοιπόν να ξεκινήσει κι άλλη επιχείρηση και να αναλάβει το ενοικιοστάσιο τού Hotel Charleville που εκείνο το διάστημα ήταν εκτός λειτουργίας. Ο Χάρης στην αρχή ήταν απρόθυμος να κάνει μια τέτοια κίνηση, γιατί δεν γνώριζε τίποτα από το χώρο αυτό.
Το σημαντικότερο; Δεν είχε λεφτά! Ο Μπράιαν όμως τον ενθάρρυνε και του είπε ότι το ζυθοποιείο θα αναλάμβανε να χρηματοδοτήσει το πανδοχείο και θα τον εκπαίδευε ο ίδιος.
Γίνεται λοιπόν οικογενειακό συμβούλιο. Ο Χάρης συζητά με τον Δημήτρη όλες τις πιθανές εκδοχές… Η απόφαση στο τέλος πάρθηκε…
Ο Χάρης Κορωνής θα γινόταν επιχειρηματίας και ο Δημήτρης θα τον συνόδευε σε αυτή την περιπέτεια! Στις 7 Οκτωβρίου 1912 ο Χάρης υπέγραψε πενταετές ενοικιοστάσιο του Hotel Charleville που βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Άλφρεντ και Γουίλς. Το ενοίκιο ήταν έξι λίρες την εβδομάδα.
Το 1912 ήταν μια σημαντική χρονιά για τον Χάρη. Ήταν η αρχή μιας μακροχρόνιας καριέρας ως ιδιοκτήτης πανδοχείων (μάλιστα ήταν ο πρώτος Έλληνας που μπήκε σε αυτές τις επιχειρήσεις στην Αυστραλία). Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς πολιτογραφήθηκε Αυστραλός υπήκοος.
Ο Χάρης δεν είχε ιδέα από πανδοχεία. Με λίγα σπασμένα αγγλικά και με την βοήθεια του Δημήτρη ρίχτηκε με τα μούτρα στη νέα αυτή περιπέτεια. Η επιχείρηση πήγαινε καλά και ο Χάρης άρχισε να σκέφτεται να κάνει οικογένεια.
Αρχές του 1914, έφυγε για λίγους μήνες από το Charleville και πήγε στο Σίδνεϊ, όπου στις 29 Απριλίου παντρεύτηκε την Ευτυχία Φωκά στην Αγία Τρίαδα. Η Ευτυχία ήταν η τέταρτη από τις έξι κόρες του αιδ. Σεραφείμ Φωκά και της Μαρίας. Ο αιδεσιμότατος Φωκάς ήταν ο πρώτος αναγνωρισμένος Έλληνας Ορθόδοξος ιερέας στη Νέας Νότια Ουαλία (είχε φτάσει στο Σίδνεϊ το Μάρτιο του 1899) και ο δεύτερος στην Αυστραλία. Ήταν ένας μορφωμένος άνθρωπος που μιλούσε αρκετές γλώσσες με ευχέρεια. Γεννημένος στην Καλλίπολη, είχε ζήσει στην Ιερουσαλήμ, την Κρήτη, την Αλεξάνδρεια, το Πόρτ Σάιντ και την Ρόδο. Οι κόρες του ήταν καλλιεργημένες, με εκλεπτυσμένες και γοητευτικές προσωπικότητες. Εκτός από την μικρότερη, την Ελένη που δεν παντρεύτηκε, οι άλλες του κόρες παντρεύτηκαν διακεκριμένα μέλη της Ελληνικής παροικίας σε διαφορετικές πολιτείες.
Κατά την απουσία του Χάρη όμως το πανδοχείο έπιασε φωτιά και καταστράφηκε. Όταν επέστρεψε με την σύζυγό του στο Charleville, άρχισε και το κτίσιμο του νέου οικήματος. Στις 27 Ιουνίου υπέγραψε καινούριο ενοικιοστάσιο, αυτή τη φορά για δέκα χρόνια, προς 540 λίρες το χρόνο.
Το νέο πανδοχείο ήταν μεγαλύτερο και πολυτελέστερο από το προηγούμενο. Ο Χάρης στρώθηκε στη δουλειά και μαζί με τον Δημήτρη και την Ευτυχία, δούλεψαν σκληρά προσφέροντας άριστη εξυπηρέτηση.
Δεν έλειπαν και τα ασυνήθιστα μικροπροβλήματα.. Για παράδειγμα ορισμένοι πελάτες έφερναν και τα άλογά τους μέσα στο μπαρ. Υπήρχαν φορές που όσοι ήταν οι θαμώνες ήταν και τα άλογα μέχρι που ο Χάρης άλλαξε τις πόρτες και τις έκανε τόσο στενές που δεν μπορούσε άλογο και αναβάτης να περάσουν μέσα!
Το μυαλό του Χάρη δούλευε πυρετωδώς… Ήθελε να βρει τρόπο να επεκτείνει την επιχείρησή του ώστε να παρέχει υπηρεσίες και για τους ντόπιους.
Έκανε λοιπόν έναν νέο συνεταιρισμό με άλλους τρεις. Τον McWha, τον Crowley and τον Klass και τον Απρίλιο του 1915 άνοιξε το πρώτο σινεμά στο Charleville, το Excelsior, στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου. Άρχισαν να προβάλουν ταινίες βουβού κινηματογράφου σε δύο μεγάλες οθόνες, ενών οι εγκαταστάσεις επέτρεπαν στην αίθουσα, ανάλογα με τον καιρό, να μετατρέπεται σε θερινή. Επίσης φιλοξενούσε και παραστάσεις του ελαφρού θεάτρου από το Σίδνεϊ και τη Βρισβάνη.
Οι καινοτομίες αυτές εκτιμήθηκαν από τους ντόπιους και τους περαστικούς. Μάλιστα θαύμαζαν και την ηλεκτρική γεννήτρια που είχε φέρει ο Χάρης από το Λονδίνο και φώτιζε και τον σινεμά και το πανδοχείο.
Η καθημερινότητα του Χάρη ήταν γεμάτη. Δύο μήνες αργότερα, στις 3 Ιουνίου νοίκιασε το καφέ Paris για δέκα χρόνια. Ήταν ένα καφέ που βρισκόταν στο ίδιο τετράγωνο αλλά το υπενοικίασε στις 4 Σεπτεμβρίου 1921 στον εξάδελφό του, Πήτερ Λόκο προς 1,700 λίρες.
Ο Χάρης ήταν πλέον ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, οικογενειάρχης (είχε αποκτήσει το πρώτο του παιδί, τον Παναγιώτη στις 23 Φεβρουαρίου 1915) που τον σέβονταν και τον θαύμαζαν στην περιοχή για την εργατικότητα και το χιούμορ του.
Περαιτέρω αναγνώριση της επιχειρηματικής ευφυΐας του του ήρθε όταν το 1916 τον προσκάλεσαν να γίνει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του νοσοκομείου της περιοχής. Το 1919 έγινε μέλος της επιτροπής του Κέντρου Ασθενοφόρων (Ambulance Centre) και λίγο αργότερα έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Έκανε ότι μπορούσε να υποστηρίξει όλες αυτές τις δραστηριότητες αλλά ήθελε να προσφέρει ακόμα περισσότερα και να βάλει ένα τέλος στην απομόνωση αυτής της κωμόπολης.
Η έμπνευση ήρθε όταν το 1919 μια πτήση από την Αγγλία στην Αυστραλία έκανε αναγκαστική προσγείωση στο Charleville για ανεφοδιασμό και επείγουσες επισκευές. Οι δύο αεροπόροι Sir Keith and Sir Ross Smith φιλοξενήθηκαν από τον Χάρη έως ότου ολοκληρωθούν οι επισκευές που κράτησαν τρεις μήνες. Ως αντάλλαγμα της φιλοξενίας, προσφέρθηκαν να τον κάνουν μια βόλτα με το αεροπλάνο. Η θέα από ψηλά έβαλε τον Χάρη σε σκέψεις… Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο Charleville, συνειδητοποίησε ότι αυτός ήταν ένας τρόπος να βγει η περιοχή από την αφάνεια και την απομόνωση. Αυτό ήταν το έναυσμα για να το έκδηλο ενδιαφέρον του στη νεοσύστατη αεροπορική βιομηχανία στην Αυστραλία.
Πολλές από τις συναντήσεις του Σερ Χάντσον Φις και της ομάδας του για την λειτουργία της αεροπορικής εταιρείας Κουάντας, έγιναν στο πανδοχείο του Χάρη. Σε ένα από αυτά τα μίτινγκ ο Χάρης τούς πρότεινε να ονομάσουν τα πέντε από τα επτά αεροσκάφη με τα ονόματα Περσέας, Πήγασος, Αταλάντα, Ερμής και Ιππομένης. Όταν έγινε το λανσάρισμα της εταιρείας το 1920, ο Χάρη Κορώνης ήταν ένας από τους μετόχους με εκατό μετοχές, αξίας μίας λίρας η καθεμιά. Η πρώτη προγραμματισμένη πτήση από το Charleville στο Cloncurry πραγματοποιήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1922, και τα καλάθια φαγητών που έστελνε στα αεροσκάφη ο Χάρης έγιναν μέρος της καθημερινότητάς του. Πολλά χρόνια αργότερα, ο Σερ Χάντσον Φις έγραψε ένα γράμμα στον Κορώνη, με ημερομηνία 10 Ιουλίου 1971: “Θέλω να σε ξαναδώ, αγαπημένε μου φίλε και υποστηρικτή ώστε να ξαναθυμηθούμε τον παλιό καλό καιρό, τότε που οι καιροί ήταν διαφορετικοί, πιο απλοί και μου έφερνες πρωϊνό τσάι. Ναι, ήσουν ο πρώτος caterer της εταιρείας Κουάντας. Ποιός μπορούσε τότε να φανταστεί τέτοια εξέλιξη και ανάπτυξη!!!
Ο Χάρης και ο Δημήτρης αποφάσισαν να κάνουν επαγγελματικό άνοιγμα σε άλλη κωμόπολη, στο Quilpie. Ήταν μια περιοχή με μεγάλη ξηρασία και σκόνη, μικρότερη από το Charleville με μερικά μόνο μαγαζιά, αστυνομικό τμήμα, δικαστήριο, φυλακή, μικρό νοσοκομείο και μερικά σπίτια. Περίπου 210 χλμ προς τα δυτικά. Το τρένο ξεκίνησε να περνά από την περιοχή το 1917 και η περιοχή είχε τερματικό.
Στις 19 Αυγούστου 1921 ο Χάρης αγόρασε ένα ξύλινο ξενοδοχείο, το Quilpie Hotel for για 2,935 λίρες. Ο Χάρης και ο Δημήτρης παρέμειναν συνεταίροι και καλοί φίλοι αλλά οι δρόμοι τους άρχισαν να χωρίζουν. Ο Δημήτρης πήγε στο Quilpie για να “τρέξει” το ξενοδοχείο. Πολύ σύντομα ο αδελφός του ο Χάρης, γνωστός ως “νεαρός Χάρης” τον βοήθησε στο ξενοδοχείο και ο Δημήτρης του έμαθε ότι είχε μάθει ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια από τον θείο Χάρη.
Σύντομα το ενοικιοστάσιο του Hotel Charleville έληγε, και ο Χάρης άρχισε να κάνει σχέδια για το μέλλον… Το Hotel Charleville ήταν το καλύτερο στην επαρχία της Κουϊνσλάνδης αλλά η φιλοδοξία του Χάρη ήταν να κάνει κάτι μοναδικό και ισάξιο με το καλύτερο της πρωτεύουσας.
Έξι μέρες μετά τη λήξη του ενοικιοστασίου, στις 3 Ιουλίου 1924, ο Χάρης και ο Τζιμ αγόρασαν το ξενοδοχείο Νόρμαν, ένα ερειπωμένο κτίριο του 1895, ένα τετράγωνο πιο κάτω από το πανδοχείο Charleville, στη διασταύρωση των οδών Wills και Galatea. Επίσης αγόρασαν και το υπόλοιπο οικόπεδο στο τετράγωνο προς την πλευρά της οδού Έντουαρντ, απέναντι από το Δημαρχείο.
Ο Χάρης έφερε βραβευμένο και γνωστής φήμης αρχιτέκτονα, τον Ουίλιαμ Χότζεν τζούνιορ, και μαζί σχεδίασαν το ξενοδοχείο Κορώνης, που ήταν το όνειρο ζωής του Χάρη αλλά και το αποκορύφωμα της καριέρας του Χότζεν. Εργολάβος ήταν ένας ντόπιος, ο Τζόρτζ Μπέικερ. Τη δουλειά ανέλαβαν οι κάτοικοι της περιοχής και δούλευαν μεροκάματο. Το ξενοδοχείο κτίστηκε σε τέσσερα στάδια και ολοκληρώθηκε σε πέντε χρόνια. Ξεκίνησε το κτίσιμο από την νότια πλευρά του τετραγώνου, απέναντι από το ξενοδοχείο Νόρμαν. Τα θεμέλια ενισχύθηκαν με μπετό γιατί ο Χάρης γνώριζε από πρώτο χέρι τον κίνδυνο της φωτιάς με τις ξύλινες κατασκευές.
Κι ενώ το ξενοδοχείο βρισκόταν στα αρχικά στάδια κατασκευής, την ίδια στιγμή ο Χάρης και ο Δημήτρης έκαναν σχέδια και για το Quilpie. Ο Δημήτρης πρότεινε να αγοράσουν ένα οικόπεδο επί της οδού Μάιν, στο κέντρο της κωμόπολης και εκεί έκτισαν το Imperial Hotel, ένα ξύλινο κτίσμα αλλά ήταν το πρώτο διώροφο της περιοχής. Το ξενοδοχείο λειτούργησε το 1925 και στα πρότυπα του ξενοδοχείου Κορώνης. Ήταν το πρώτο κτίριο στην περιοχή που είχε ρεύμα, γεννήτρια την οποία μετέφερε από το Charleville. Για ένα διάστημα ο Χάρης και ο Δημήτρης ήταν υπεύθυνοι της διοργάνωσης της πολιτιστικής έκθεσης στο Quilpie, δίπλα στο ξενοδοχείο.
Μετά το άνοιγμα του Imperial Hotel, προς το τέλος του Γενάρη του 1929, ο Χάρης και ο Δημήτρης έπαθαν μεγάλη ζημιά όταν το πρώτο ξενοδοχείο που αγόρασαν στο Quilpie, το Quilpie Hotel έπιασε φωτιά και καταστράφηκε ολοσχερώς μαζί με το σινεμά.
Το πάθημα τούς έγιναν μάθημα και την ίδια χρονιά ξανάχτισαν το ξενοδοχείο, διώροφο αλλά αυτή τη φορά τούβλινο με θεμέλια από μπετό. Ήταν το πρώτο κτίσμα στην περιοχή που δεν ήταν ξύλινο και ήταν γνωστό με την ονομασία “Το Τούβλινο”.
Το 1929, μετά από πέντε χρόνια, το υπέροχο διώροφο λευκό ξενοδοχείο Κορώνης με πρόσοψη 63 μέτρα στην οδό Γουίλς αναδύθηκε σαν φοίνικας στη θέση του παλιού ξενοδοχείου Νόρμαν. Ο Χάρης οραματίστηκε και έφτιαξε ένα ξενοδοχείο που όμοιό του δεν υπήρχε σε καμμία άλλη πολιτεία ή κωμόπολη.
Στοίχισε 50.000 λίρες και περιλάμβανε: σαλόνι και καθιστικό, τραπεζαρία για εκατό πενήντα άτομα με μπαρ, κουρείο, αίθουσα χορού προσαρτημένη στο ξενοδοχείο για τριακόσια είκοσι άτομα. Στον επάνω όροφο υπήρχαν μπάνια, σαράντα μονόκλινα και δίκλινα, το καθένα με μπαλκονόπορτες που άνοιγαν σε βεράντα (τα δίκλινα είχαν και μπάνια) και σαλόνι.
Δεν ήταν μόνο το μέγεθος του ξενοδοχείου το μόνο εντυπωσιακό του γνώρισμα. Ήταν η πολυτέλεια αλλά και η προσοχή στη λεπτομέρεια. Γυαλιστερά παρκέ με μάρμαρα εισαγωγής, εντυπωσιακά γύψινα στα ταβάνια και πολύχρωμα παράθυρα βιτρώ και πόρτες, ακόμα και τηλεφωνικός θάλαμος με ξύλινη επένδυση.
Δεξί χέρι του Χάρη ήταν η σύζυγός του, Ευτυχία, η οποία με την κομψότητα και την ευγένειά της καλωσόριζε τους επισκέπτες, κυρίως τους επώνυμους, εκπαίδευε το προσωπικό, επιθεωρούσε την λειτουργία του ξενοδοχείου, την κουζίνα και το μενού για τις διάφορες εκδηλώσεις. Με τους υπαλλήλους του ο Χάρης ήταν δίκαιος αλλά είχε απαίτηση να δουλεύουν εξίσου σκληρά όσο ο ίδιος.
Με το πηγαίο χιούμορ του ο Χάρης αστειευόταν με τους επισκέπτες ακόμα και όταν τον κοροϊδεύανε για την βαριά προφορά του… Δεν έλειπαν και τα στοιχήματα… Μια φορά μάλιστα ένας στοιχημάτισε εκατό μπουκάλια σαμπάνια αν μπορούσε να κεράσει όλους τους παρευρισκόμενους μέσα σε πέντε λεπτά. Οι φελλοί από τα μπουκάλια εκτοξεύονταν ο ένας μετά τον άλλον και ο Χάρης κέρδισε το στοίχημα.
Μια βραδιά αποδείχθηκε πραγματική χασούρα όταν ένας μεθυσμένος επισκέπτης μπήκε με το άλογό του στη σάλα χορού κατά τη διάρκεια ενός επίσημου δείπνου. Το άλογο γλίστρησε στο καλογυαλισμένο παρκέ, έπεσε πάνω στα τραπέζια… Πιατικά, μαχαιροπήρουνα, ποτήρια και ανθοδέσμες σκόρπισαν ολούθε… Πανάκριβες τουαλέτες που είχαν αγορασθεί ειδικά για την περίσταση σκίστηκαν πάνω στον πανζουρλισμό!!!
Μια άλλη φορά ο Χάρης βρέθηκε σε κατάσταση πανικού όταν ένα ζευγάρι νεόνυμφων δεν ήταν στην πραγματικότητα παντρεμένοι λόγω κάποιας νομικής διαδικασίας και κάτι τέτοιο εκείνη την εποχή ήταν από τα άγραφα! Τους βοήθησε με κάθε τρόπο να διορθώσουν το πρόβλημα.
Αρκετά ενδιαφέρουσες ήταν και οι ιστορίες που αφορούσαν διακεκριμένους επισκέπτες όπως πχ ο Σερ Τζέιμς Μπλαιρ, ο ανώτατος δικαστής της Κουϊνσλάνδης που έκανε βόλτες με τον Χάρη στο Charleville, με ένα κάπως σαράβαλο ταξί. Ο Σερ Τζέϊμς θεώρησε την οδήγηση του ανθρώπου αυτή απαράδεκτη και τον απείλησε ότι όταν θα επέστρεφε στη Βρισβάνη θα του ακύρωνε την άδεια. Ο Χάρης του είπε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο…
Αγανακτισμένος ο Σερ Τζέιμς επέμεινε ότι θα μπορούσε να το κάνει εύκολα γιατί ήταν ανώτατος δικαστής.
– Δεν μπορείς γιατί δεν έχει άδεια οδηγήσεως, του απάντησε ο Χάρης.
Από τις καλύτερες ιστορίες είναι αυτή που αφορά τη σχέση του Χάρη με την αγγλική γλώσσα. Ένας δικαστικός έμενε στο ξενοδοχείο του Χάρη κάθε χρόνο και πήγαιναν μαζί για κυνήγι πάπιας. Όταν ο δικαστής επιβιβάστηκε στο τρένο για να επιστρέψει στη Βρισβάνη, ο Χάρης συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει το όπλο του. Θεώρησε σωστό να τον πάρει τηλέφωνο να τον ενημερώσει…
Η τηλεφωνική γραμμή δεν ήταν καλή, η προσφορά του Χάρη πολύ βαριά και ο δικαστής δεν καταλάβαινε τίποτα!
Συλλάβισέ το, του είπε ο δικαστής εξοργισμένος…
Ο Χάρης συλλάβισε… “G for Jesus, U for onion, N for pneumonia”!
Στήριζε πάντα την αεροπορική εταιρεία Qantas. Όταν κάποιο αεροπλάνο έπρεπε να παραμείνει στην περιοχή για ανεφοδιασμό, τα πληρώματα έμεναν πάντα στο ξενοδοχείο του και ήταν πλέον παράδοση να τους στέλνει καλάθια με φαγητά. Το 1934 χορηγήθηκε στην Qantas άδεια για πτήσεις από την Βρισβάνη στο Ντάργουϊν με ενδιάμεση στάση στο Charleville. Ο Χάρης μετέτρεψε ένα υπόστεγο του αεροδρομίου σε τραπεζαρία και σερβίριζε τους επιβάτες με την ίδια κομψότητα και περιποίηση όπως και στο ξενοδοχείο του. Η εξυπηρέτηση συνεχίστηκε μέχρι που τα μεγαλύτερα αεροσκάφη δεν χρειάζονταν να κάνουν ενδιάμεση στάση στο Charleville.
Τα τέλη της δεκαετίας του ’30 ήταν για τον Χάρη περίοδος ανάπτυξης με την δημιουργία της αμερικανικής βάσης και του νοσοκομείου. Ο Χάρης καλωσόριζε τα στρατεύματα και πρόσφερε άριστη φιλοξενία. Εκείνη την εποχή επισκέφθηκε το Charleville και η ηθοποιός και τραγουδίστρια, Gracie Fields. Το ξενοδοχείο σημαδεύτηκε με σφαίρες όταν ένα βράδυ μια παρέα σε ένα από τα δωμάτια έκανε μεγάλη φασαρία, ένας Αμερικανός αξιωματικός πυροβόλησε με το περίστροφό του προς τον διάδρομο για να τους κάνει να ησυχάσουν και οι σφαίρες τρύπησαν τους τοίχους σε ορισμένα σημεία.
Τα αμερικανικά στρατεύματα άρχισαν να αποκαλούν τον Χάρη “Poppa” και την Ευτυχία “Nana”. Τα παρατσούκλια το κόλλησαν και οι ντόπιοι και τους αποκαλούσαν έτσι, έως το τέλος της ζωής τους.
Το 1966 ήταν από τις πιο δύσκολες χρονιές για τον Χάρη. Πέθανε ο ανιψιός του, ο Δημήτρης στις 4 Ιουλίου από εγκεφαλικό. Έχασε τον καλύτερό του φίλο και συνέταιρο. Μαζί έχτισαν την αυτοκρατορία που αποτελούνταν από δύο ξενοδοχεία, δεκαέξι μαγαζιά και ένα γκαράζ στο Charleville και επίσης τρία πανδοχεία, έξι μαγαζιά, ένα κτίριο που στεγαζόταν μια τράπεζα, ένα γκαράζ και ένα σπίτι στο Quilpie.
Ο Χάρης δεν ήταν μόνο καλός επιχειρηματίας. Ήταν και καλός οικογενειάρχης και φιλάνθρωπος. Απέκτησε πέντε παιδιά: τον Παναγιώτη που γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1915, τον Αλέξανδρο που γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1916, τον Γιώργο που γεννήθηκε στις 6 Απριλίου 1918, την Άννα που γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1921, και την Σταματία που γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1923. Δυστυχώς ο Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία 15 ετών από σηψαιμία. Έπαιζε ποδόσφαιρο και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα χτύπησε το πόδι του και έπαθε μόλυνση. Τα δύο πρώτα αγόρια σπούδασαν στο Ipswich Grammar, ο Γιώργος στο Toowoomba Grammar και τα δύο κορίτσια πήγαν για λίγα χρόνια στο Αρσάκειο, στην Αθήνα.
Ο Χάρης ασχολήθηκε με όλα εκτός από την πολιτική, παρόλο που είχε πολλούς φίλους πολιτικούς. Πάντα έλεγε ότι δεν έχει υπομονή να ασχοληθεί με αυτόν τον τομέα. Ήταν γενναιόδωρος… Όταν έλειπαν οι κτηνοτρόφοι σε μακρινά ταξίδια πάντα πρόσεχε τις οικογένειες που έμεναν πίσω, ώστε να έχουν αρκετό φαγητό στο τραπέζι και τους βοηθούσε σε οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετώπιζαν. Πρόσφερε φαγητά και ποτά σε νοσοκόμες και γιατρούς που είχαν νυχτερινή βάρδια αφιλοκερδώς.
Μετά το θάνατο του Δημήτρη, η υγεία του Χάρη άρχισε να κλονίζεται. Έχασε την ακοή του και μεγάλο μέρος της όρασής του. Απεβίωσε στις 22 Μαρτίου 1972, σε ηλικία 88 χρονών. Τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, φίλοι και πρώην πελάτες του ξενοδοχείου από όλα τα μέρη. Δύο χρόνια αργότερα, στις 8 Μαρτίου 1974 έφυγε και η Ευτυχία, η οποία ζούσε στην Βρισβάνη. Τη θάψανε δίπλα στον άντρα της και στον γιο της στο κοιμητήριο του Charleville.
Την επομένη της κηδείας του Χάρη, το καμπανάκι που βρισκόταν δίπλα στην είσοδο της τραπεζαρίας, δώρο ενός πλούσιου φίλου του, κτηνοτρόφου, δεν χτύπησε. Δεν έχει ξαναχτυπήσει από κείνη την ημέρα.
Το ξενοδοχείο Κορώνης στέκεται αγέρωχο, σα μνημείο που θυμίζει τον Χάρη Κορώνη και την γυναίκα του Ευτυχία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής τού Χάρη το ξενοδοχείο το είχε αναλάβει ο γιος του. Δέκα χρόνια αργότερα άλλαξε χέρια και το 1985 πέρασε στα χέρια του ζεύγους Χάρντινγκ.
Η αρχιτεκτονική και κοινωνική αξία του κτιρίου αναγνωρίστηκε από το National Trust of Queensland το 1993 και το έχουν συμπεριλάβει στη λίστα των διατηρητέων (τον Μάιο του 1997).
Στις μέρες μας το ξενοδοχείο διατηρεί πολλά από τα αυθεντικά ντεκόρ. Μεταξύ άλλων και οι κατά παραγγελία καρέκλες που φέρουν το μονόγραμμα C.
Το ιστορικό ξενοδοχείο του Κορώνη λειτουργεί και σαν μουσείο. Προσελκύει εκατοντάδες τουρίστες και οι καθημερινές ξεναγήσεις αποδεικνύουν ότι το όραμα και οι υψηλές προδιαγραφές του Χάρη Κορώνη, εκτιμώνται ακόμα και σήμερα. Ο Χάρης έμεινε γνωστός ως “ο μη εστεμμένος βασιλιάς της Δύσης”.
H συγγραφέας Frances Harding έγραψε την ιστορία του Χαράλαμπου Κορώνη σε βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2018. Η παρουσίαση έγινε στο φουαγιέ του Ξενοδοχείου, παρουσία της κόρης του Χάρη Κορώνη, Νίνας, 95 ετών που ζει στο Toowoomba. Ο ανιψιός της Χάρης Κορώνης, γιος του αδελφού της Γιώργου, έκανε την παρουσίαση του βιβλίου. Η συγγραφέας αγόρασε το παραμελημένο ξενοδοχείο χωρίς -αρχικά- να γνωρίζει την μεγάλη ιστορία που κρυβόταν πίσω από αυτό. Μίλησε με πολλά άτομα, συγκέντρωσε όσες ιστορίες μπορούσε και είχε την ευκαιρία να μιλήσει με ένα άτομο-κλειδί σε αυτή την ιστορία. Την σύζυγο του Δημήτρη. Ο Χάρης και ο ανιψιός του Δημήτρης ήρθαν μαζί στην Αυστραλία και έμειναν αχώριστοι μέχρι το τέλος. Φωτογραφίες από την παρουσίαση του βιβλίου και της οικογένειας Κορώνη μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της συγγραφέως Frances Harding από την οποία (ιστοσελίδα) μπορείτε να αγοράσετε και το βιβλίο. francesharding.com
* Frances Harding has been many things in her life; nurse, business owner, mother of eight, publican, and now author. When she and her husband Gordon bought a run-down hotel in Western Queensland in the late 1980s, she had no idea of the extraordinary story that was hidden beneath the peeling wallpaper and ugly carpet. As she and Gordon slowly returned Hotel Corones to its former glory, Fran felt herself connecting deeply with the rich history of its colourful past. The Accidental Australians has taken nearly two decades to write. It is Fran’s love letter to Harry (Poppa) Corones and his jewel – ‘The Raffles of The West’. https://www.francesharding.com/
Την ιστορία του Χαράλαμπου Κορώνη μπορείτε επίσης να διαβάσετε (στην αγγλική γλώσσα) στις ιστοσελίδες:
- https://www.sbs.com.au/yourlanguage/node/1507759?language=lt
- http://adb.anu.edu.au/biography/corones-haralambos-harry-9828
- https://www.kythera-family.net/en/people/notable-kytherians/harry-haralambos-corones
