Δέσποινα ΜΠΑΧΑ

Η απόφασή μου να μεταναστεύσω στη μακρινή Αυστραλία συνδέεται με τα προσωπικά μου βιώματα της φοιτητικής μου ζωής στην Αθήνα κατά την περίοδο της Χούντας. Φθάνοντας στο Σύδνεϋ το 1968 η εκπαίδευση βρέθηκε στο κέντρο των ενδιαφερόντων μου, που ήταν άλλωστε και το όνειρό μου να ασχοληθώ επαγγελματικά ως εκπαιδευτικός στην πατρίδα μου. Συγχρόνως έστελνα επιστολές στις ελληνικές εφημερίδες του Σύδνεϋ γράφοντας διάφορα θέματα κοινωνικά, εκπαιδευτικά, θέματα που αφορούσαν την Ομογένεια. Αργότερα ο συνάδελφος κ.Γ.Τσερδάνης μου πρότεινε να γράφω τις Απόψεις στην εφημερίδα Ο ΚΟΣΜΟΣ. Δέχτηκα τη συνεργασία επειδή είναι εφημερίδα γενικού ενδιαφέροντος με βάση το θεμέλιο της Δημοκρατίας. Όλοι οι συνάδελφοι έχουν αναπτυγμένο επίπεδο γνώσεων σε θέματα γραφής. Παράλληλα όμως οι Αναγνώστες πλουτίζουν τις γνώσεις τους διαβάζοντας τα διάφορα θέματα. Ο Αδαμάντιος Κοραής έλεγε: «Ο τύπος γίνεται ιερός άμβωνας, όταν απ’αυτόν σκορπίζονται σ’όλο το έθνος διδάγματα σωτήρια ηθικής και πολιτικής». ΤΟ 1969 με προσέλαβαν δασκάλα στην Αγία Ευφημία στο Bankstown. To σχολείο λειτουργούσε στην παλαιά εκκλησία. Αρχίζοντας τα μαθήματα, είχα πρόγραμμα παιδαγωγικό για την θετική αλληλεπίδραση των μαθητών που προάγει τη μάθηση της ελληνικής γλώσσας και βελτιώνει την αγάπη και το σεβασμό των μαθητών προς την εκκλησία, το σχολείο και την ευρύτερη κοινωνία. Η μαθησιακή διαδικασία είχε θετικές επιπτώσεις. Η εργασία των μαθημάτων γινόταν μέσα στην τάξη. Τους μαθητές μου ποτέ δεν τους απογοήτευσα, τα βοηθούσα πάντα με καλοσύνη και μέσα στην τάξη τους μιλούσα μόνο ελληνικά σε καθαρή διάλεκτο. Εκτός από τα μαθήματα τους μάθαινα και ελληνικούς χορούς από όλη την Ελλάδα χωρίς αμοιβή! Έχω διδάξει με τον ίδιο πάντα παιδαγωγικό τρόπο και στα σχολεία: Punchbowl, Canterbury, Kogarah, Liverpool, Moorebank, Fairfield, Fairfield Heights και στο σχολείο της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας στο Riverwood. Σημαντικό ρόλο στην ελληνική εκπαίδευση διαδραματίζει ο εκπαιδευτικός κάθε τάξης, ο οποίος καλείται να επιλέξει την κατάλληλη διδακτική μέθοδο, μιλώντας απαραιτήτως στους μαθητές ΜΟΝΟ την Ελληνική Γλώσσα αργά και καθαρά.
ΤΟ θέατρο είναι για τους μαθητές μια ευχάριστη μορφή έκφρασης που μπορεί να παρουσιαστεί στο πλαίσιο μιας σχολικής εκδήλωσης. Για παράδειγμα οι μαθητές μου στο σχολείο του Canterbury έπαιξαν με μεγάλη επιτυχία την «Αντιγόνη του Σοφοκλή» στο χωλ του γυμνασίου της περιοχής, με δική μου μετάφραση και τα βοήθησα φτιάχνοντας τα σκηνικά και τις αρχαίες ενδυμασίες. Στο σχολείο του Bankstown παίξανε με επιτυχία «Το γεφύρι της Άρτας». Το ίδιο και οι μαθητές μου των άλλων σχολείων έπαιζαν τα θεατρικά έργα με ευχαρίστηση. Το θέατρο είναι μια πολυσύνθετη εκπαιδευτική διαδικασία που αναδεικνύει τις διαθέσεις των μαθητών και τους ευαισθητοποιεί σε θέματα κοινωνικού, ιστορικού και θρησκευτικού χαρακτήρα και επιτυγχάνει την πνευματική τους ανάπτυξη και την ελεύθερη δημιουργική τους έκφραση, ξεφεύγοντας από τα στενά σχολικά όρια. ΤΟ έργο του δασκάλου παίζει σημαντικό ρόλο στην Ομογένεια. Η ελληνική εκπαίδευση είναι ένας σημαντικός παράγοντας που δημιουργεί και αναπτύσσει ψυχολογική και κοινωνική σύνδεση της Ελληνο-Αυστραλιανής Νεολαίας με την Ομογένεια. Είναι ο μόνος παράγοντας για την συνέχιση της Ελληνικότητάς μας εδώ στη δεύτερη Πατρίδα μας.
ΘΕΛΩ να ευχαριστήσω τη συνάδελφο Άννα Αρσένη που μου έδωσε την ευκαιρία να θυμηθώ τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, που ήταν αυτά που αφιέρωσα με πολλή Αγάπη στους Μαθητές και Μαθήτριές μου, που αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια όταν με βλέπουν στις εκκλησίες και στις διάφορες εκδηλώσεις με αγκαλιάζουν και με ευχαριστούν που τους έμαθα την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και έθιμα ακόμη και τη θρησκεία μας που σήμερα ακολουθούν με πίστη. Το Δεκαπενταύγουστο με συγκίνησε πολύ ένας πρώην μαθητής μου γιατί όταν με χαιρέτησε μου είπε: «Κυρία θέλω κάτι να σου πω, πως σαν δεύτερη μητέρα μου σε αγαπώ»!