Γεώργιος Λaζαρής (ΟΑΜ)
Γνωστός στην κυπριακή πατριά της Αυστραλίας για την πολύχρονη προσφορά του ως πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας Νέας Νότιας Ουαλίας, τη ΣΕΚΑ της ίδιας Πολιτείας, της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανισμών Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας και της Κυπριακής Λέσχης Σίδνεϊ. Ο κ. Λαζαρής ήταν, επίσης, γνωστός και ως ψάλτης στον ιερό ναό Αγίας Σοφίας επί 50 χρόνια.
Ήταν ανάμεσα στους 11 ομογενείς που τιμήθηκαν το 2013 την Ημέρα της Αυστραλίας.
Quiet-achiever George Lazaris, former President of the Cyprus Community of New South Wales and famous in Sydney’s Maroubra suburb for helping others over more than 40 years, said that the award was totally unexpected. “It’s great to hear this news. I don’t know who nominated me, I have my suspicions, but I don’t know for sure. I never expected anything back.” [Neos Kosmos]
Ο Γιώργος Λαζαρής γεννήθηκε στην Ορόκλινη, που είναι κοινότητα της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο.
Στην Αυστραλία ήρθε το έτος 1949 με ένα ιταλικό πλοίο που απέπλευσε από την Λάρνακα. Μαζί με αυτόν συνταξίδευαν κι άλλοι 120 Έλληνες και περίπου 2000 Ιταλοί. Το ταξίδι διήρκησε μόνο 22 μέρες και ήταν από τα συντομότερα της εποχής εκείνης. Πρώτος σταθμός ήταν η Μελβούρνη που ο ίδιος αποβιβάστηκε και προτίμησε να συνεχίσει το ταξίδι του για το Σίδνεϊ με τρένο.
Ήταν από τους πλέον τυχερούς μετανάστες και αυτό διότι είχε έρθει στην Αυστραλία πρωτύτερα ο αδελφός του και ένας θείος του και επιπλέον ο ίδιος γνώριζε αρκετά καλά την αγγλική γλώσσα αφού είχε σπουδάσει σε ανώτερο σχολείο στην Κύπρο. Ο λόγος που τον έκανε να φύγει αμέσως από το Σύδνεϋ ήταν ότι εκείνη την εποχή γινόταν η μεγάλη απεργία του κάρβουνου και τα πάντα ήταν σταματημένα (τράμ, φώτα, γκάζι κλπ). Η κυβέρνηση βέβαια έλυσε την απεργία με τη βοήθεια του στρατού και αυτός ήταν ο λόγος που το Εργατικό κόμμα χρειάστηκε 20 χρόνια για να πάρει ξανά στα χέρια του τα ηνία του κράτους.
Έτσι πήγε σε ένα χωριό 350 μίλια μακριά από την πόλη, όπου και έπιασε δουλειά σε ένα εστιατόριο σαν μάγειρας, ενώ ο αδελφός του δούλευε ήδη εκεί σαν σερβιτόρος. Το ωράριο ήταν 7 πμ μέχρι 12 τα μεσάνυχτα κάθε μέρα για 7 μέρες την εβδομάδα και ο μισθός ήταν 5 λίρες την εβδομάδα.
Εκεί εργάστηκε μέχρι που έληξε η απεργία κα μετά ήρθε στο Σίδνεϊ. Στην πόλη απασχολήθηκε σαν σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο το ΜΕΝΛΙ και επειδή γνώριζε και τη δουλειά αλλά προπαντός τη γλώσσα ο μισθός ανερχόταν στις 16 λίρες την εβδομάδα. Κατόπιν βρήκε εργασία σε εξαήμερη βάση και ήταν περισσότερο ικανοποιημένος. Εκείνη την εποχή ανέλαβε δεξιός ψάλτης του Καθεδρικού ναού της Αγίας Σοφίας και θυγατέρων. Το μυαλό του όμως δούλευε ασταμάτησα και προσπαθούσε να βρει τρόπους να καλυτερεύσει τη ζωή του. Τότε λοιπόν νοίκιασε ο ίδιος ένα κτήριο (του είχε κοστίσει 750 λίρες) και στη συνέχεια το επικοικίαζε σε διάφορους άλλους και εισέπρατε 14 λίρες την εβδομάδα ενώ πλήρωνε 30 σελίνια μόνο.
Αργότερα αγόρασε ένα μικρό μαγαζάκι με είδη φρούτων και μπακαλικής. Κατόπιν αγόρασε ένα εστιατόριο στο κέντρο της πόλη το ΣΙΒΙΚ και αφού έβαλε συνέταιρο το μεγαλύτερο αδερφό του, μετά ένα διάστημα του το πούλησε και ο ίδιος πήγε στην Αδελαϊδα όπου παντρεύτηκε και άνοιξε ένα coffee lounge. Η δραστηριότητα όμως του Γιώργου Λαζαρή δεν σταματά εδώ. αφού πούλησε και αυτή την επιχείρηση στην Αδελαϊδα, αγόρασε δύο σπίτια στο Κίνγκσφορντ και συγχρόνως ξεκίνησε να εργάζεται σε μια εταιρία που νοίκιαζε λιμουζίνες, αυτοκίνητα πολυτελείας και 8 ταξί.
Ο σκοπός για τον οποίον ξεκίνησε να εργάζεται σε αυτή την εταιρεία ήταν ότι χρησιμοποιούσε τα αυτοκίνητα τα Σαββατοκύριακα για τους ελληνικούς γάμους. Στην εταιρεία αυτή έμεινε μέχρι το 1962. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με έναν φίλο του με την κτηματομεσητική και εργάστηκε κοντά στον Andrew Vass για 3 χρόνια. Στην συνέχεια αναγκάστηκε να συνεχίσει τις σπουδές του ώστε να μπορέσει να πάρει άδεια κτηματομεσίτου.
Το 1965 αγόρασε το κτίριο επί της Μπέρκ Στρήτ στο Ντάρλινγκχερστ.
Οι δραστηριότητές του ήταν πολύπλευρες. Είχε ασχοληθεί πολύ με τα κοινά. Στο Σύλλογο “Κυπριακή Αδελφότητα” υπήρξε σύμβουλος, πρόεδρος 2 φορές και αντιπρόεδρος για 5 χρόνια. Επίσης υπήρξε αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Αδελφοτήτων Αυστραλίας της οποίας υπήρξε και ιδρυτικό μέλος.
Επίσης Υπήρξε Πρόεδρος της “Ελληνικής Κυπριακής Λέσχης. Μέλος του Συμβουλίου της Αστυνομίας “Police Adviser Committee” όπου και συζητούσαν τα προβλήματα της περιφέρειας.
Ήταν διορισμένος από την αστυνομία (χωρίς να είναι αστυνομικός) σαν Law Visitor και η δουλειά του ήταν να ελέγχει τα κελιά των κρατουμένων στις φυλακές. Δηλαδή προσπαθούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους που είχαν συλληφθεί από την αστυνομία αλλά δεν είχαν ακόμα δικαστεί.
Επίσης έκανε χρέη διερμηνέα πολλές φορές -χωρίς αμιβή- και είχε φροντίσει για την ταφή ανθρώπων που ήταν ηλικιωμένοι και δεν είχαν συγγενείς ή ανθρώπους να τους φροντίσουν. Αφιλοκερδώς και στο γραφείο του πήγαιναν πολλοί για να τον συμβουλευτούν για θέματα κτιρίων, δανείων, ενοικιάσεων.
Ταξίδεψε πολλές φορές στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο. Αντιπροσώπευσε τα διάφορα σωματεία στις συνεδριάσεις των Αποδήμων που γίνονταν στην Κύπρο.
Αγαπημένο του χόμπι το ποδόσφαιρο. Ήταν από τους πρώτους Έλληνες που υπέγραψαν να αλλάξει ονομασία η ποδοσφαιρική ομάδα “ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ” και να μετονομασθεί σε Sydney Olympic.
Παντρεύτηκε την Αθανασία και απέκτησαν τρία παιδιά.
Το 2016, το SBS News δημοσίευσε την ιστορία του γνωστού Ιάπωνα σεφ, Τetsuya Wakuda, o οποίος μίλησε για το ξεκίνημα της καριέρας του στην Αυστραλία… Μια τυχαία συνάντησή του, με τον Γιώργο Λαζαρή, ήταν η σανίδα σωτηρίας του και η αρχή την πετυχημένης καριέρας του στην Αυστραλία. Το 1982 μπήκε στο γραφείο του Γιώργου και Βασίλη Λαζαρή. Ο Γιώργος Λαζαρής ήταν τότε 84 χρονών. O γιος του είχε αναλάβει την διαχείρηση της επιχείρησης από το 1980. Ο Tetsuya έψαχνε δωμάτιο να νοικιάσει και έτσι ο Βασίλης του έδειξε μερικά διαμερίσματα. Αποφάσισε να μείνει σε διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου επί της Crown Street. O Tetsuya πήγαινε κάθε εβδομάδα για να πληρώνει το ενοίκιο και πολύ σύντομα έγινε φίλος της οικογένειας. Σε μια από τις επισκέψεις του ο Tetsuya ανέφερε ότι ήθελε να βελτιώσει τα αγγλικά του και αν είχαν να του προτείνουν κάποια σχολή. Ο Γιώργος Λαζαρής του είπε να μπει στο αυτοκίνητο και τον πήγε σε ένα εστιατόριο ενός φίλου του. “Γύρισα το κεφάλι μου και ο Γιώργος είχε εξαφανιστεί”, λέει χαρακτηριστικά. Ο σεφ του είπε “θα σε δω αύριο στις 9 το πρωϊ ακριβώς”. Έτσι ξεκίνησαν όλα… Όταν αργότερα ρώτησε τον Γιώργο γιατί κανόνισε να του βρει δουλειά, του απάντησε… Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθεις αγγλικά χωρίς να πληρώσεις από την τσέπη σου. Κι εγώ έτσι ξεκίνησα όταν ήρθα μετανάστης από την Ελλάδα.
Bill and George
“I make the best Greek coffee in Sydney,” George yells from the tiny kitchen at the back of a small real estate agency in Sydney’s Surry Hills. He has owned the business since 1965 and appears at home as he prepares the syrupy brew and emerges with two Styrofoam cups. At a desk near the kitchen door, Bill Lazaris is on the phone. Bill, who has been working with his father since 1980, does most of running of the business these days because George is 84 and has less energy than he used to. Both men were at work on the day Tetsuya Wakuda showed up to their office looking for a place to live. “It was a bit strange that he didn’t have any plans and he didn’t have anywhere to go,” Bill says. “But I was happy to help him because he seemed like a very nice person.” Bill drove Wakuda to a few properties in the area before they decided on a one-bedroom flat on Crown Street. After that, Wakuda visited the family once a week to pay his rent in cash and he soon became a member of the family. On one such visit, Wakuda told them he wanted to improve his English and asked if they could recommend a language school. “George told me to get in to car and then he took me to friend’s restaurant,” Wakuda recalls. “I turned around and George was gone. “The chef said, ‘See you tomorrow, 9 am sharp’. “That’s how everything in my career started.” Later, when Wakuda asked George why he had organised the job for him, George told him it was the best way to learn English without having to fork out for lessons. He had worked in a kitchen himeslf after migrating from Greece. [sbs news]
O Γιώργος Λαζαρής απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου 2019, σε ηλικία 88 ετών.
Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019 στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Κίνγκσφορντ. Η σορός του αναπαύεται στο κοιμητήριο του Μπότανι.
Για τον Γιώργο Λαζαρή έγραψε ο Γιώργος Τσερδάνης στην εφημερίδα “Ο Κόσμος” τη 1η Οκτωβρίου 2019.
Στερνό αντίο στον αξέχαστο πατριώτη Γιώργο Λαζαρή
Εν μέσω βαθυτάτης θλίψεως συγγενών και πολυπληθών φίλων και συμπατριωτών, έγινε χθες η κηδεία κι ο ενταφιασμός του πασίγνωστου επί δεκαετίες τόσο από την επαγγελματική, όσο και κοινωνική δραστηριότητα και προσφορά, Ελληνοκυπρίου συμπαροίκου Γιώργου Λαζαρή. Ο θάνατος του οποίου αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό. Όπως και κάθε άλλου συνανθρώπου μας, που όσο ζει, δεν εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό του, αλλά και όσους περισσότερους μπορεί γύρω του.
Δημοφιλής και αξιαγάπητος για την υπέρμετρη εξυπηρέτηση προς τους πελάτες του, ως κτηματομεσίτης, περιζήτητος κι ως ένας από τους κορυφαίους ιεροψάλτες μας, εντεταγμένος στον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας και Τριών Θυγατέρων του Πάτινγκτον, κατά την τελευταία 15ετία. Αξέχαστη επίσης η πατριωτική δραστηριότητα παλαιότερα, εμπνεόμενη από άσβεστη αγάπη για την Κύπρο του, άσχετα αν υπήρχαν και αντιτιθέμενοι στην δική του πολιτική τοποθέτηση. Οι οποίοι δεν έπαυαν να τον εκτιμούν προσωπικά. Πρωτοστάτησε στην δημιουργία της Ελληνοκυπριακής Λέσχης και για την εν γένει προσφορά του είχε βραβευθεί τόσο από την Κύπρο, όσο κι από την Αυστραλία.
Καλοτάξειδος να είσαι Γιώργο Λαζαρή.
Να ζουν και πάντα να σε θυμούνται οι αγαπημένοι σου
Γ. Τ.
Στο φέισμπουκ της Κυπριακής Κοινότητας στις 24 Σεπτεμβρίου 2019 έγινε ανάρτηση του παρακάτω κειμέου:
«Ο Γιώργος Λαζαρής γεννήθηκε στην Ορόκλινη Λάρνακας Κύπρου στις 20 Νοεμβρίου 1930. Πήγε 2 χρόνια Λύκειο και 1 χρόνο στην Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας.Πήγε σε ιδιωτικό δάσκαλο Βυζαντινής Μουσικής, στον κ. Κώστα Κουσιάππα, Πρωτοψάλτης της εκκλησίας του Αγίου Λαζάρου Λάρνακας.Ήρθε στην Αυστραλία τον Ιούνιο του 1949, όπου εργάστηκε σε πολλαπλές εργασίες, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Διορίστηκε Δεξιός Ιεροψάλτης του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Σοφίας το 1949 και συνέχισε για 65 ολόκληρα χρόνια. Είχε τον τίτλο του Justice of the Peace (JP) για 30 χρόνια. Για 15 χρόνια πιστοποιούσε έγγραφα εκ μέρους της Ύπατης Αρμοστείας στην Αυστραλία.Το 2014 τιμήθηκε από την Αυστραλιανή Κυβέρνηση για τις υπηρεσίες του στην Κυπριακή Παροικία, με τον τίτλο Order of Australia Member (OAM).Υπήρξε Σύμβουλος του Ποδοσφαιρικού Σωματείου Sydney Olympic. Υπήρξε Σύμβουλος των Ελληνικών Φιλανθρωπικών Σωματείων (Ο.Φ.Σ.Ε).Διετέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Αστυνομίας της Πολιτείας της Νέας Νοτίου Ουαλίας. Υπηρέτησε στα Συμβούλια της Κυπριακής Κοινότητας ΝΝΟ, ως επίσης διετέλεσε Πρόεδρος το 1968 και το 1974.Ήταν ο Οργανωτής και επί σειρά ετών, Πρόεδρος της Κυπριακής Ελληνικής Λέσχης.Ήταν ένας από τους Οργανωτές στην ίδρυση της Ομοσπονδίας Κυπριακών Κοινοτήτων Αυστραλίας και διετέλεσε επί σειρά χρόνων, ως Αντιπρόεδρος της, όπου και τιμήθηκε για τη μακροχρόνια υπηρεσία του. Ήταν ο μοναδικός από τους ιδρυτές που παρευρισκόταν σε όλα τα Συνέδρια, ως επίσης παρευρισκόταν και σε όλα τα Συνέδρια της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κυπριακών Κοινοτήτων στη Λευκωσία. Σε ένα από αυτά τα Συνέδρια, τιμήθηκε με πλακέτα από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκο Αναστασιάδη.Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα ΝΝΟ, από το 1974. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος της για πολλά χρόνια και ήταν το μοναδικό μέλος που συνέχισε κάθε χρόνο να παρευρίσκεται στην Επιτροπή και να συμβάλει γενναιόδωρα στα έξοδα της.Ήταν επαγγελματίας Κτηματομεσίτης με ιδιόκτητο πρακτορείο από το 1965. Ήταν παντρεμένος με την κ. Αθανασία για 66 χρόνια, με τρία παιδιά, την Φιόνα, την Ελένη και το Βασίλη και 2 εγγονάκια, τον Γιώργο και την Γιάννα. Το φιλανθρωπικό του έργο και η υπηρεσία του στην Παροικία, ήταν πολύτιμα και ανεκτίμητα.»
πηγή: Επιτυχημένοι Έλληνες Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας (Βασιλική Πανούση, 1992).
Φώτο: Cyprus Community Club facebook | Kosmos Newspaper