Είναι γνωστή η λατρεία των φιλελεύθερων για τις δυνάμεις της αγοράς. Σύμφωνα με τους θεωρητικούς των δυνάμεων της αγοράς, η προσφορά και η ζήτηση, καθορίζουν την τιμή ενός αντικειμένου ή μιας υπηρεσίας. Αν η προσφορά είναι μεγαλύτερη από τη ζήτηση, η τιμή έχει πτωτική τάση και κάποια στιγμή θα πέσει, ενώ αν η προσφορά είναι μικρότερη από τη ζήτηση, η τιμή έχει ανοδική τάση και κάποια στιγμή θα ανέβει. Αυτή είναι η βάση της θεωρίας αν και στην πραγματικότητα υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που καθορίζουν την τιμή. Για παράδειγμα οι προσδοκίες ή οι φόβοι του καταναλωτή παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της τιμής. Όσο δυσεύρετο και αν είναι ένα αντικείμενο, αν ο καταναλωτής περιμένει πως μιά τεράστια ποσότητα θα βγη στην αγορά την επόμενη μέρα, δεν πρόκειται να πληρώσει εξωφρενικές τιμές για να αγοράσει σήμερα. Το αντίθετο συμβαίνει όταν φοβάται πως θα υπάρξει έλλειψη και τρέχει να αγοράσει και σπρώχνει τις τιμές προς τα πάνω.
Οι θεωρητικοί των νεοφιλελευθέρων, οι δημοσιογράφοι, αναλυτές, επιχειρηματίες και άλλοι καλοπληρωμένοι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς, δεν χάνουν ευκαιρία να εκθειάσουν την καλή λειτουργεία της και το ρυθμιστικό της ρόλο στην οικονομία. Εταιρείες που έχουν ένα προϊόν ή προσφέρουν μιά υπηρεσία που ο καταναλωτής πρέπει να αγοράσει γιατί είναι απαραίτητο, χρεώνουν όσο θέλουν αν δεν έχουν ανταγωνιστές. Έτσι πραγματοποιούν τεράστια κέρδη. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας δημιούργησε τεράστιους κολοσσούς όπως η Microsoft, η οποία έχει αποσβέσει προ πολλου την επένδυση που έκανε για την έρευνα και ανάπτυξη της τεχνολογίας της. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζει να χρεώνει για τα προγράμματά της ποσά πολλαπλάσια του κόστους παραγωγής τους, ανεβάζοντας σε νέα ύψη τα κέρδη της. Πρόεδροι, Διοικητές και σύμβουλοι μεγάλων εταιρειών, εισπράτουν μυθικά ποσά γιά την εργασία τους και ακόμα μεγαλύτερα όταν αποχωρούν από την εταιρεία και εισπράτουν τη λεγόμενη «χρυσή χειραψία».
Ανεξάρτητα από το αν πέτυχαν να προωθήσουν την εταιρεία, τα «χρυσά παιδιά» αμείβονται πλουσιοπάροχα. Γνωστά παραδείγματα, ο πρώην Πρόεδρος της BHP από το 1991 μέχρι το 1998 ο οποίος «γονάτισε το μεγάλο Αυστραλό» όπως ήταν γνωστή η BHP, αφού έχασε 10 δισεκατομμύρια και οι μετοχές της εταιρείας αγοράστηκαν κοψοχρονιά από ξένους επενδυτές όταν το δολλάριο Αυστραλίας έπεσε στα 48 Αμερικάνικα σεντς. Όταν αποχώρησε ανταμείφθηκε πλούσια για τις υπηρεσίες του, όπως και ο πρώην Διοικητής της Telstra με τους τρείς amigos που επίσης κατάφερε να «γονατίσει» τον γίγαντα των τηλεπικοινωνιών όπου είχαν επενδύσει εκατομμύρια Αυστραλοί. Ο πρώην Διοικητής της επενδυτικής τράπεζας Macquarie Bank, έφυγε όταν η εταιρεία είχε φτάσει στο κατακόρυφο και εισέπραξε πάνω από $50 εκατομμύρια με την έγκριση των χαρούμενων επενδυτών, οι οποίοι όμως είδαν την τιμή της μετοχής να καταποντίζεται μετά τη φυγή του.
Πολλά έχουν γραφτεί για την αποδόδοση και αποτελεσματικότητα εταιρειών και των Διοικητικών τους Συμβουλίων. Ποτέ όμως, κανένας καλοπληρωμένος κονδυλοφόρος, τηλεπαρουσιατής ή αναλυτής από το ραδιόφωνο, δεν έκανε την παραμικρή κριτική για τα τεράστια κέρδη που πραγματοποιούν ορισμένες εταιρείες και τις εξωπραγματικές αμοιβές των Συμβουλίων τους. Όλα θεωρούνται ηθικά και δίκαια όταν λειτουργούν με τους νόμους της ελεύθερης αγοράς ή σχεδόν όλα. Εξαιρείται από αυτούς τους νόμους, το δίκιο του εργάτη. Όταν οι εργάτες καταφέρνουν μέσω των εργατικών σωματείων να πάρουν λίγα δολλάρια παραπάνω από όσα θα ήθελαν οι μεγαλοεπενδυτές της παγκοσμιοποιημέμης οικονομίας, το σύστημα της κατευθυνόμενης πληροφόρησης, κινητοποιείται για να εξαπολύσει μύδρους εναντίον τους. Οι ίδιοι που θεοποιούν τους δισεκατομμυριούχους «επιτυχημένους» του πλανήτη, για την εξυπνάδα τους, τη διορατικότητά τους και την ικανότητά τους στη διοίκηση και τη συγκέντρωση δισεκατομμυρίων δολλαρίων, ανοίγουν πυρ κατά βούληση εναντίον των εργαζομένων που τόλμησαν να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο.
Ένα αίτημα των εργαζομένων για ασφαλείς συνθήκες εργασίας, ώστε να μην ξυπνάει το πρωϊ ο εργάτης να πάει στη δουλειά και να τον φέρνουν το μεσημέρι σε φέρετρο, θα συναντήσει τη σθεναρή αντιδραση των εργοδοτών και των κονδυλοφόρων. Ένα αίτημα για επίδομα για ανθυγιεινή και βαριά εργασία, θα χτυπηθεί ανελέητα από αυτούς που έχουν γεννηθεί με το χρυσό κουταλάκι στο στόμα. Αν καταφέρουν και τα κερδίσουν οι εργαζόμενοι, έρχεται η συντέλεια του κόσμου. Όπως είδαμε πρόσφατα με την αυτοκινητοβιομηχανία, οι εργαζόμενοι και τα εργατικά σωματεία στιγματίστηκαν τόσο από τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του κ. Abbott, όσο και από τα μέσα γενικής ενημέρωσης επειδή είχαν πετύχει μισθούς και συνθήκες εργασίας καλύτερους από αυτούς που έχουν οι εργαζόμενοι στις Ασιατικές χώρες. Η απόφαση δηλαδή της αυτοκινητοβιομηχανίας να τα μαζεψει και να φύγει επειδή κόπηκαν οι κρατικές επιδοτήσεις, πρέπει να αποδοθεί σαν στρατηγικό λάθος στους εργαζόμενους που δεν δέχθηκαν περικοπές στους μισθούς και τα δικαιώματά τους. Αυτό βέβαια το διέψευσε η ίδια η Τoyota, αποδεικνύοντας στον Αυστραλό πολίτη για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες μετά την SPC Ardmona, πως οι κ.κ. Abbott και Hockey, δεν διστάζουν να πουν ψέμματα για να χτυπήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ούτε μία λέξη δεν γράφτηκε για τις συνθήκες εργασίας στις Ασιατικές χώρες όπου εκατοντάδες εργάτες καίγονται ζωντανοί σε πυρκαγιές στο χώρο της εργασίας τους ή καταπλακώνονται στα ερείπια των εργοστασίων που καταρρέουν την ώρα της δουλειάς. Ούτε μιά σταγόνα μελάνη για την εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανήλικων παιδιών και γυναικών που εργάζονται χωρίς καμμιά προστασία και ουσιαστικό δικαίωμα στις χώρες αυτές. Τα κεφάλαια για τις επιχειρήσεις της εκμετάλευσης στις Ασιατικές χώρες, ανήκουν σε πολλές περιπτώσεις στους δισεκατομμυριούχους της ελεύθερης αγοράς των Δυτικών αναπτυγμένων χωρών.
Οι συμφωνίες για την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τους επιτρέπουν να έχουν πολλά και φτηνά εργατικά χέρια στην Ασία, όπως ακριβώς ορίζει ο νόμος της αγοράς. Στην Αυστραλία όμως όταν οι εργαζόμενοι έχουν κάποια δύναμη και πετυχαίνουν να πάρουν κάτι περισσότερο, δεν ισχύει ο νόμος της αγοράς, Η υποκρισία των νεοφιλελευθέρων αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο. Δύο μέτρα και δύο σταθμά για τις επιχειρήσεις και τους διευθυντές τους από τη μιά και τους εργαζόμενους από την άλλη. Η παγκοσμιοποίηση που ευαγγελίζονται θα εξισώσει και τους εργαζόμενους σιγα-σιγά. Συμπιέζοντας τους μισθούς και τα δικαιώματα προς τα κάτω στις Δυτικές χώρες και εξυψώνοντάς τα με ιδρώτα και αίμα προς τα πάνω στις Ασιατικές χώρες. Οι κ.κ. Abbott και Hockey πρωτοστατούν στον αγώνα της συμπίεσης και θα συνεχίσουν να το κάνουν όσο τους το επιτρέπουμε.