Όπως γίνεται πάντα σε μία σχέση, όταν δεν υπάρχει ισορροπία, δημιουργούνται εντάσεις και πολλές φορές συγκρούσεις που αποβαίνουν καταστροφικές για τα δύο μέρη και για όσους εμπλέκονται στην πορεία. Η Δύση, με πρώτη την Αμερική, έκανε άνοιγμα προς την Κίνα το 1972, με την επίσκεψη του τότε προέδρου Richard Nixon και την επίσημη συνάντησή του με τον Κινέζο ηγέτη Mao Zedong. H επίσκεψη ήταν διαρκείας μιάς εβδομάδος και ο πρόεδρος Nixon την ονόμασε, «η εβδομάδα που άλλαξε τον κόσμο». Πράγματι, το άνοιγμα αυτό προς την Κίνα, άλλαξε τον κόσμο, αφού επέφερε ρήγμα στις σχέσεις της τότε Σοβιετικής Ένωσης με την Κίνα και έφερε την Κίνα στο προσκήνιο της οικονομικής εξέλιξης. Η Δύση, ήθελε να εκμεταλευτεί το άφθονο και φτηνό εργατικό δυναμικό της Κίνας και η Κίνα ήθελε να εξασφαλίσει τους πόρους και την απαραίτητη τροφοδοσία για να ταϊσει έναν πληθυσμό που ήταν τότε γύρω στα 862 εκατομμύρια άνθρωποι. Η Αμερική μετέφερε πολλά εργοστάσια στην Κίνα και ακολούθησαν και άλλες δυτικές χώρες, με την κρυφή ελπίδα πως θα κατάφερναν να αλλάξουν το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας, αλλοιώνοντας τα χαρακτηριστικά του σιγά-σιγά και διαβρώνοντας την ηγεσία της.
Η Κίνα μεταβλήθηκε στο παγκόσμιο εργοστάσιο που τροφοδοτούσε με φθηνά και χαμηλής ποιότητος βιομηχανικά προϊόντα, ολόκληρη την υφήλιο. Ταυτόχρονα, είσήγαγε τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών και τροφίμων και κατάφερε να εξαλείψει την πείνα και να βγάλει από τη φτώχεια εκατομμύρια ανθρώπων που λιμοκτονούσαν τα προηγούμενα χρόνια. Έδωσε δωρεάν παιδεία και στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ολόκληρο τον πληθυσμό και έστειλε εκατομμύρια φοιτητές να σπουδάσουν στα καλύτερα πανεπιστήμια σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες. Η προσπάθεια των φοιτητών του Πεκίνου για εκδημοκρατισμό του συστήματος , και ελευθερία του λόγου και του τύπου το 1989, καταπλακώθηκε κάτω από τα τανκς στην πλατεία Τiananmen. Το καθεστώς έδειξε πως δεν έχει διάθεση να αλλάξει ακι η Δύση συνέχισε να εκμεταλλεύεται τα φθηνά εργατικά χέρια. Η Κίνα όμως, θέλοντας να αναπτύξει τη δική της βιομηχανία, αντέγραφε τα προϊόντα των δυτικών εταιρειών και απαιτούσε τη μεταφορά τεχνολογίας για να τους δώσει άδεια να λειτουργούν στην Κίνα. Από τις αρχές του 2000, ήταν φανερό, πως το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μεταξύ Αμερικής και Κίνας αλλά και των περισσότερων δυτικών χωρών, παρουσίαζε έλλειμμα κάθε χρόνο.
Εξαίρεση η Αυστραλία, η οποία εξήγαγε πολύ περισσότερα από όσα αγόραζε από την Κίνα. Ο ένας μετά τον άλλο, οι πρόεδροι της Αμερικής, προσπάθησαν με πολλούς τρόπους να πείσουν την Κίνα να ανεβάσει την ισοτιμία του νομίσματός της απέναντι στο δολλάριο, ώστε να γίνουν φθηνότερα τα προϊόντα της Αμερικής για να πουλάει περισσότερα στην Κίνα και να μειώσει το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Η Κίνα έδινε αόριστες υποσχέσεις και μετά από πολλές πιέσεις ανέβαζε λίγο την ισοτιμία του γουάν. Η οικονομική ευρωστία από τις τεράστιες εξαγωγές σε όλο τον κόσμο, της έδωσε την ευκαιρία να βελτιώσει την ποιότητα στα προϊόντα καθημερινής χρήσης και να επεκταθεί σε προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, την οποία αντέγραψε ή ανέπτυξαν οι κινέζοι ερευνητές. Έτσι άρχισε να κερδίζει ένα μέρος της αγοράς στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα και ιατροφαρμακευτικό υλικό.
Η επέκταση της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Huawei σε πολλές χώρες, άρχισε να αποτελεί στρατηγική απειλή για τη Δύση, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα “belt and road”, την οικονομική διείσδυση της Κίνας σε χώρες με ανάγκες σε υλικοτεχνική υποδομή και την επεκτατική της πολιτική στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας. Με αφορμή τις τεχνητές νησίδες που κατασκεύασε η Κίνα στην ευαίσθητη αυτή περιοχή από όπου περνάει το 40% του παγκόσμιου εμπορίου, η Αμερική άρχισε να μετακινεί δυνάμεις του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας προς την περιοχή, ενώ σχεδίασε και την γρήγορη μεταφορά καταδρομέων πέρα από τους 28,000 στρατιώτες που έχει μόνιμα στη Νότια Κορέα. Η Κίνα σε ανταπάντηση, κατασκεύασε περισσότερα υποβρύχια και εξόπλισε τις τεχνητές νησίδες, τις οποίες είχε πει αρχικά πως θα τις χρησιμοποιήση για την έρευνα και διάσωση ναυαγών στην περιοχή. Αγόρασε και ένα αεροπλανοφόρο από τη Ρωσία και κατασκεύασε και ένα δικό της το οποίο καθέλκυσε τον Δεκέμβριο του 2019 και αφού το δοκίμασε και έκανε τις απαραίτητες αλλαγές, τώρα είναι έτοιμο να περιπολεί στην περιοχή με τα αεροπλάνα του σε ετοιμότητα. Η Αμερική έχει και τον έβδομο στόλο που περιπολεί μόνιμα την περιοχή νότια των Ινδιών και έχει κινητοποιήσει και όλες τις δυνάμεις που βρίσκονται στον κόλπο του Μεξικού και στην Καραϊβική, για να αντιμετωπίσει τάχα τους εμπόρους ναρκωτικών, ενώ στην πραγματικότητα θα τις χρησιμοποιήσει σε επιχειρήσεις στον Ειρηνικό Ωκεανό. Έτσι, ο εμπορικός πόλεμος που ξεκίνησε ο κ. Trump για να εξαλείψει το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, μετατρέπεται βήμα-βήμα σε ψυχρό πόλεμο, με προοπτική να καταλήξει σε θερμό επεισόδειο ή γενικευμένη σύρραξη. Οι βάσεις στην Ιαπωνία και στη νήσο Guam δίνουν την ευκαιρία στην Αμερική να βρίσκεται πολύ κοντά στην περιοχή και σε ετοιμότητα.
Η Αυστραλία και η Ινδονησία, θα αποδειχθούν πολύτιμοι σύμμαχοι της Αμερικής σε περίπτωση που χρειασθεί.Η εμφάνιση του κορονοϊού στην πόλη Wuhan της Κίνας και η εξάπλωσή του σε πολλές χώρες, έκανε ακόμη δυσκολότερη την προσπάθεια για συνεννόηση και τόσο η Αμερική όσο και η Κίνα, αναφέρουν τη λέξη «πόλεμος» συχνά σε δημόσιες ομιλίες κυβερνητικών αξιωματούχων. Ο κ. Trump αναφέρεται σε πόλεμο ενατλιον του κορονοϊού αλλά με διφορούμενη έννοια και απειλεί πως η χώρα που θα αποδειχθεί πως είναι υπεύθηνη για την μετάδοση του κορονοϊού, θα το πληρώσει. Ο κ. Χi, μιλώντας στο συνέδριο του ΚΚΚ, κάλεσε το στρατό να είναι σε εγρήγορση και να εκπαιδευτεί κατάλληλα και γρήγορα για να νικήσει τον κορονοϊό και όποιον άλλο εχθρό επιβουλεύεται την εθνική ασφάλεια της Κίνας. Ο κ. Trump, βρίσκεται ουσιαστικά σε προεκλογική εκστρατεία και όσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών, δεν αποκλείεται να συμβεί κάποιο θερμό επεισόδειο στη θάλασσα με το Πολεμικό Ναυτικό της Αμερικής να βουλιάζει κανένα ψαράδικο της Κίνας ή κάποιο μικρό περιπολικό σκάφος για να αναζωοπυρωθεί ο πατριωτισμός των Αμερικανών και να συσπειρωθούν γύρω από τον πρόεδρο.
Ο κ. Xi με τη σειρά του, έχει να αντιμετωπίσει μία οικονομία με προβλήματα που οι κινέζοι κάτων των 60 ετών, δεν θυμούνται να έχουν ξαναπεράσει. Από οικονομική ανάπτυξη 13% πριν 20 χρόνια, στο 6.50% μέχρι πριν 5 μήνες, ξαφνικά βλέπουν αρνητική ανάπτυξη 5.50% και τεράστια χρέη. Ένα θερμό επεισόδειο με την Αμερική, θα αποπροσανατολίσει και τους κινέζους από τα προβλήματα της οικονομίας και θα στρέψει την προσοχή τους στην «εξωτερική απειλή». Όμως ελεγχόμενα θερμά επεισόδεια μικρής έκτασης, μπορεί να ξεφύγουν από τον έλεγχο λόγω απρόβλεπτων συνθηκών ή ενεργειών και να κλιμακωθούν σε μεγαλύετρης έκτασης ή ακόμα και σε ολοκληρωτικο πόλεμο. Η αναμέτρηση του αετού με το πάντα, σε όποιο επίπεδο και αν γίνεται, είναι επιζήμια για την παγκόσμια οικονομία και την διεθνή ασφάλεια και ειρήνη.
First Published Kosmos Newspaper | 290520