Η πόλη του Σύδνεϋ με τη βοήθεια της Πολιτειακής και της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης, προετοίμαζε πυρετωδώς το φάκελο για την τελική απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) που θα ανακοινώνονταν στις 24 Σεπτεμβρίου 1993. Στην τελευταία επιθεώρηση τηε Επιτροπής, όλα έγιναν τέλεια. Ακόμη και τα φανάρια στην Parramatta Road, που είχε από τότε πολλή μεγάλη κυκλοφορία αυτοκινήτων, είχαν ρυθμιστεί ώστε να ανάβει το πράσινο όταν η αυτοκινητοπομπή των ελεγκτών πλησίαζε. Τίποτε δεν είχε αφεθεί στην τύχη του.
Παντού υπήρχε συγκρατημένη αισιοδοξία πως το Σύδνεϋ θα έπαιρνε τους αγώνες. Όσοι ξύπνησαν χαράματα εκείνο το κρύο πρωινό του Σεπτέμβρη του 1993 για να παρακολουθήσουν ζωντανά τη μετάδοση, κρατούσαν την αναπνοή τους με αγωνία ώσπου ο τότε πρόεδρος της ΔΟΕ κ. Juan Antonio Samaranch να ανακοινώση την πόλη του Σύδνεϋ σαν την διοργανώτρια πόλη των Ολυμπιακών αγώνων του 2000. Ο αείμνηστος πλέον τότε Πολιτειακός πρωθυπουργός κ. John Fahey, πήδηξε ψηλά στον αέρα από τη χαρά του και μαζί του οι Αυστραλοί όπου γης. Η χώρα αγωνιζόταν να ξεφύγει από την οικονομική καταστροφή που είχε φέρει η ύφεση με σχεδόν ένα εκατομμύριο ανέργους. Η ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων από το Σύδνεϋ, αποτέλεσε μιά τονωτική ένεση πρώτα και κύρια στην ψυχολογία των Αυστραλών. Ένας άνεμος αισιοδοξίας άρχισε να πνέει παντού, πως όλα θα πάνε καλά, χωρίς οι περισσότεροι να έχουν την παραμικρή ιδέα για το πως θα πάνε όλα καλά. Τα χαμόγελα στις γειτονιές, στα λεωφορεία, στα τρένα, στα πολυκαταστήματα, ξανάνθισαν στα πρόσωπα των ανθρώπων της καθημερινότητας.
Η αισιοδοξία και η ελπίδα έδωσε σε όλους την απαιτούμενη ενέργεια για μία συντονισμένη προσπάθεια για να βγάλει η χώρα τον καλύτερο εαυτό της προς τα έξω. Μαζί με την αισιοδοξία, άρχισαν και τα πρακτικά μέτρα που ώθησαν τη χώρα προς μία νέα οικονομική ανάπτυξη και έξοδο από την κρίση. Τα μεγάλα Ολυμπιακά έργα, δημιούργησαν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και άλλαξαν περιοχές ολόκληρες. Η πόλη του Σύδνεϋ, μετατράπηκε σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Όπως ήταν φυσικό, η όλη δραστηριότητα, προσέλκυσε πολλές ξένες εταιρείες που θέλησαν να επενδύσουν στην Αυστραλία γενικότερα, αφού η Διεθνής κοινή γνώμη ήταν στραμένη προς την χώρα των καγκουρώ. Στην πορεία προς την έναρξη των αγώνων, είχε δημιουργηθεί μία πρωτοφανής στρατιά εθελοντών όλων των ηλικιών, από ανθρώπους που είχαν τη διάθεση να προσφέρουν πάντα με το χαμόγελο. Όλοι οι επισκέπτες και οι αθλητές ήταν ευπρόσδεκτοι, στη μεγαλύτερη γιορτή της νεολαίας, όπου έλαμπε το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό. Οι αγώνες άρχισαν, διεξήχθησαν και έλεισαν μέσα σε ένα κλίμα αδελφοσύνης των ανθρώπων και η πόλη του Σύδνεϋ, η Αυστραλία γενικότερα, έδειξε το καλύτερό της πρόσωπο στον υπόλοιπο κόσμο.
Η συντονισμένη προσπάθεια από το 1993 μέχρι και το 2000, απέδωσε καρπούς και η χώρα προχώρησε προς νέα οικονομική ανάπτυξη με αναπτερωμένο ηθικό και νέες αστείρευτες δυνάμεις που πήγαζαν από το όραμα της οργάνωσης των καλύτερων Ολυμπιακών αγώνων. Η οικονομική ανάπτυξη συνεχίσθηκε μέχρι πριν λίγους μήνες. Το όμορφο κλίμα των Ολυμπιακών αγώνων του 2000, διήρκεσε μέχρι την επίθεση στους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη. Η λέξη «τρομοκρατία», μπήκε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο και ο κόσμος έγινε πιό άσχημος με τους πολέμους που ακολούθησαν, στο Ιράκ, στην Υεμένη, στη Λιβύη, στη Συρία. Η αντιμετώπιση των αναζητητών ασύλου που κατέφθαναν με τα σαπιοκάραβα στα χωρικά ύδατα της Αυστραλίας, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι Αυστραλοί έβλεπαν τη χώρα τους αλλά και τον τρόπο που ο υπόλοιπος κόσμος έβλεπε την Αυστραλία.
Η εικόνα που τοσο περίτεχνα είχε κτισθεί επί μία δεκαετία, διαλύθηκε σε διάστημα λίγων μηνών, με την συμμετοχή στην επίθεση στο Ιρακ που δήθεν είχε χημικά όπλα το 2003. Η Αυστραλία ποτέ δεν κατάφερε να ξαναδημιουργήση παρόμοια εικόνα με το κλίμα του 2000, παρ’ όλη την τεράστια οικονομική ανάπτυξη που γνώρισε χάριν των εξαγωγών προς την Κίνα. Σήμερα, 20 χρόνια μετά τους «καλύτερους» Ολυμπιακούς αγώνες και 19 χρόνια μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους, έχουμε έναν άλλο «τρομοκράτη» να αντιμετωπίσουμε στην καθημερινή μας ζωή και δεν γνωρίζουμε πως. Πρόκειται για τον κορωνοϊό, που μας ήλθε απρόσκλητος όπως όλοι οι τρομοκράτες και μας βρήκε απροετοίμαστους για τον τρόπο αντιμετώπισής του. Ίσως αν οι κυβερνήσεις είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα κλίμα σύμπνοιας με ξεκάθαρους στόχους, όπως τότε που προετοιμαζόταν η πρόταση για την ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων και αργότερα για τη διοργάνωσή τους, τα αποτελέσματα θα ήταν καλύτερα. Αλλοπρόσαλλα μηνύματα και πρακτικά μέτρα που προκαλούν σύγχυση, δεν αποδίδουν, όπως δεν αποδίδει και το κλίμα δυσπιστίας και ανταγωνισμού μεταξύ των πολιτών για τα μέτρα που παίρνονται.
Όπως όμως θα αποδειχθεί σύντομα, ο μεγαλύτερος «τρομοκράτης», θα είναι η οικονομική καταστροφή δεκάδων χιλιάδων νοικοκυριών λόγω της οικονομικής ύφεσης. Για την ανάκαμψη από αυτή την καταστροφή, απαιτείται ένα όραμα που θα ενώσει τους Αυστραλούς και θα συντονίσει τις ενέργειές τους και τη δραστηριότητά τους προς ένα σκοπό, την ανάκαμψη και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου όλων. Με πρακτικά μέτρα και όχι με κούφια συνθήματα τύπου «είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτό», όταν όλοι βλέπουν πως δεν είμαστε. Απαιτείται πριν και πάνω από όλα, η εξασφάλιση στέγης για όλους, τυχερούς και άτυχους που κατοικούν σε αυτή την πλούσια χώρα. Απαιτούνται δημόσια νοσοκομεία που δεν θα χρειάζεται να περιμένει κανείς ένα εξάμηνο ή ένα χρόνο στην αναμονή για μια εγχείρηση που δεν είναι επείγουσα. Απαιτούνται σχολεία και διδακτικό προσωπικό που θα εκαπιδεύει τους μαθητές και όχι απλά να προσέχει τα παιδιά όταν οι γονείς βρίσκονται στη δουλειά.
Απαιτούνται τα μεγάλα δημόσια έργα για να εκμεταλλευτεί η χώρα τον φυσικό της πλούτο πέρα από τα μέταλλα και την ενέργεια, όπως τεχνητές λίμνες συλλογής του νερού και δίκτυα ύδρευσης αγροτικών περιοχών, οδικά δίκτυα, λιμάνια και αεροδρόμια. Απαιτείται βελτίωση των σχέσεων με άλλες χώρες με πρώτη την Κίνα. Απαιτείται έλεγχος στην ποιότητα των τροφών και στις ενδείξεις στις ετικέτες των τροφίμων που είναι από ελλιπείς έως παραπλανητικές.
Όταν η κυβέρνηση θα πείσει τον λαό πως πράγματι ενδιαφέρεται και φροντίζει για το μέλλον του, ο λαός θα κάνει θαύματα. Θα απαιτηθούν χρήματα για όλα αυτά. Να κληθούν να πληρώσουν όλοι. Όχι μόνο αύξηση του φόρου GST ή επιβολλή του σε προϊόντα που δεν έχουν μέχρι τώρα, ούτε αύξηση του φόρου των φυσικών προσώπων, ‘οπως προτείνουν οι «ειδικοί». Οι μεγάλες εταιρείες, ντόπιες και ξένες, πρέπει να συμβάλλουν στην προσπάθεια για ανάκαμψη. Για να είμαστε πράγματι «όλοι μαζί σε όλο αυτό». Όπως στους Ολυμπιακούς του 2000 στο Σύδνεϋ.
- First published Kosmos Newspaper | Sept 18, 2020
- Φωτογραφία από dan onaca από το Pixabay