Ο κορονοϊός έχει φοβίσει πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρη την υφήλιο, διότι υπάρχει η απειλή πως κάποιος μπορεί να μολυνθεί ανά πάσα στιγμή, ακόμα και από άτομο που δεν δείχνει συμπτώματα μόλυνσης. Οι κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες, παίρνουν μέτρα για να περιορίσουν την εξάπωση του ιού και τελικά να τον εξαλείψουν. Όπως γίνεται συνήθως με τη λήψη μέτρων σε μία εξελισσόμενη κατάσταση, σημειώνονται υπερβολές, τόσο σε ότι αφορά τα μέτρα που λαμβάνονται, όσο και στην επιτήρηση της εφαρμογής των κανόνων από τα αρμόδια όργανα της τάξεως. Οι πολίτες, για να εφαρμόσουν τα μέτρα, πρέπει να πεισθούν πως τα μέτρα είναι αναγκαία, είναι αποδοτικά και είναι δίκαια. Μέχρι σήμερα, στην Αυστραλία αμφισβητούνται και οι τρεις προϋποθέσεις και παρ’όλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών εφαρμόζει τα μέτρα. Όμως δεν είναι πεπεισμένοι οι πολίτες πως τα μέτρα είναι αναγκαία, διότι σε ορισμένους κλάδους, οι εργαζόμενοι δεν έχουν πάψει να παρουσιάζονται στη δουλεία τους καθημερινά. Πρώτοι είναι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, στα σούπερμάρκετ, στα φαρμακεία, στις τράπεζες και σε πολλούς άλλους τομείς.
Πολλοί από αυτούς τους εργαζόμενους, χρησιμοποιούν τις δημόσιες συγκοινωνίες και συναντιώνται με αγνώστους, έστω και αν κρατούν τις αποστάσεις. Εάν οι ίδιοι αυτοί εργαζόμενοι, οδηγήσουν το αυτοκίνητό τους σε μιά παραλία και κρατώντας τις αποστάσεις πάνε να κολυμπήσουν, αυτό απαγορεύεται. Σε αυτή την περίπτωση, το μέτρο ούτε αναγκαίο είναι, ούτε αποδοτικό, ούτε δίκαιο και οδηγεί τον πολίτη σε αμφισβήτηση και άλλων μέτρων που επιβάλλονται. Σε άλλες περιπτώσεις, υπερβάλλουν τα όργανα της τάξεως, όπως στην περίπτωση που έδιωξαν κάποιον που πήγε να ανάψει το καντήλι και να βάλει λίγα λουλούδια στον τάφο των γονιών του τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και δεν υπήρχε κανένας άλλος κοντά του. Αυτή είναι κραυγαλέα περίπτωση άδικης αντιμετώπισης από το όργανο της τάξεως, η οποία πέρα από την πικρία που αφήνει σε αυτόν που υπέστη τέτοια άδικη αντιμετώπιση, οδηγεί σε περεταίρω αμφισβήτηση και άλλων μέτρων.
Το θέμα των σχολείων και αν πρέπει να παρακολουθούν τα παιδιά μαθήματα από το σπίτι ή να πηγαίνουν στο σχολείο, προκαλεί επίσης πολλά ερωτηματικά για τη στάση της κυβέρνησης. Εάν εκατομμύρια παιδιά που δεν ξέρουν πως να προφυλαχτούν, πηγαίνουν καθημερινά στο σχολείο επειδή όπως λένε οι ειδικοί, δεν διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να μολυνθούν, τα παιδιά αυτά αυτομάτως γίνονται εν δυνάμει φορείς του ιού. Πιάνοντας αντικείμενα που πιθανόν έχει αγγίξει κάποιος φορέας του ιού, ή έχει βήξει ή φταρνιστεί κοντά σε αυτά, τα παιδιά θα μεταφέρουν τον ιό στο σπίτι και πιθανότατα θα μολύνουν τους γονείς τους. Επομένως οι γονείς δικαιολογημένα αμφισβητούν αυτό που προτείνει η κυβένηση, ως μη αποδοτικό. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά και οδηγούν τους πολίτες σε σκεπτικισμό σχετικά με τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση. Μεγαλύτερο σκεπτικισμό όμως προκαλεί το νέο μέτρο που προγραμματίζει να εφαρμόσει η κυβέρνηση με τα κινητά τηλέφωνα.
Παίρνοντας μία εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα που ήδη λειτουργεί στη Σιγκαπούρη, η κυβέρνηση ζητάει από το 40% τουλάχιστον των πολιτών να κατεβάσουν την εφαρμογή στα κινητά τους τηλέφωνα. Η εφαρμογή, καταγράφει το τηλέφωνο οποιουδήποτε ατόμου ήλθε κάποιος σε επαφή για πάνω από 15 λεπτά και σε απόσταση μικρότερη του 1.50 μέτρου. Η καταγραφή γίνεται κωδικοποιημένα και ο ιδιοκτήτης του τηλεφώνου δεν μπορεί να δει τα τηλέφωνα που έχουν καταγραφεί. Σε περίπτωση που διαγνωσθεί με μόλυνση από τον κορονοϊό, οι αρχές μπορούν να δουν με ποιούς ήλθε σε επαφή και να διαπιστώσουν αν είναι φορείς του ιού. Έτσι μπορούν να λάβουν γρήγορα ιατρική περίθαλψη και να απομονωθούν έγκαιρα, ώστε να μην συνεχίζουν να μεταδίδουν τον ιό. Σαν σκέψη ακούγεται καλή, όμως απαιτείται απεριόριστη εμπιστοσύνη από τους πολίτες προς την κυβέρνηση, για να της παραχωρήσουν το δικαίωμα της καταγραφής προσωπικών τους δεδομένων. Ας μην ξεχνάμε, πως την κυβέρνηση εκπροσωπούν πολλοί δημόσιοι λειτουργοί ή απλά υπάλληλοι, τις προθέσεις και την εντιμότητα των οποίων δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε.
Η εφαρμογή αυτή, μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί και να κάνει και άλλα πράγματα εν’ αγνοία μας, όπως καταγραφή συνομιλιών ή βιντεολήψη της συνάντησης. (Αυτά γίνονται και τώρα εν αγνοία μας, αλλά είναι παράνομα). Το γεγονός πως η εφαρμογή λειτουργεί ήδη σε ένα αυταρχικό καθεστώς όπως της Σιγκαπούρης όπου όμως τα κρούσματα του κορονοϊού παρουσίασαν ξαφνικά αύξηση, δείχνει πως η εφαρμογή μπορεί να μην είναι και τόσο αποτελεσματική για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, αλλά κάνει περίφημη δουλειά για τον εντοπισμό της θέσης που βρίσκεται ο πολίτης και με ποιούς συναντιέται και πόση ώρα μένει μαζί τους. Αυτό κάνει επιφυλακτικούς πάρα πολλούς σχετικά με την αποδοχή αυτής της εφαρμογής και σε συνδυασμό με άλλες προτάσεις που γίνονται από διάφορους επώνυμους, κάνουν τους πολίτες καχύποπτους και να νομίζουν πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τέτοιες προτάσεις. Για παράδειγμα η πρόταση του ιδιοκτήτη της Microsoft (η οποία έχει ήδη πρόσβαση στα γραπτά μας μυστικά μέσω των ηλεκτρονικων υπολογιστών), για υποχρεωτικό εμβολιασμό όλων όταν βρεθεί εμβόλιο κατά του κορονοϊού και νίξεις για μικροτσίπ που θα τοποθετηθεί υποχρεωτικά στον πληθυσμό, εντείνουν τον σκεπτικισμό.
Η καταβύθιση της οικονομίας (η οποία θα γινόταν και χωρίς τον κορονοϊό), δημιουργεί δυσπιστία ως προς την επαναφορά στην κανονικότητα στο άμεσο μέλλον. Η επιθυμία των πολιτών για γρήγορη ανάκληση των μέτρων περιορισμού και ο φόβος για την απειλή εξάπλωσης του κορονοϊού, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος για την αποδοχή ή όχι της εφαρμογής που προτείνει η κυβέρνηση. Η οικοδόμηση καλύτερης σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών θα φέρει θετικότερα αποτελέσματα. Όπως και η θέληση της κυβέρνησης να διαφυλάξει τους δημοκρατικούς θεσμούς και να προστατέψει τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών.
First Published Kosmos Newspaper | 240420