Γιώργο, γεια σου.
Ακούμε τόσο συχνά για ανθρώπινα δικαιώματα και σίγουρα έχουν πολλά εφαρμοστεί στους καιρούς μας σεβαστά και λυτρωτικά πολλά. Οικιακή βοηθός το άλλοτε δουλικό, ειδικές ανάγκες το άλλοτε σακάτης κι άλλα πολλά που εκφράζουν πολιτισμένη συμπεριφορά. Αλλά δίπλα στα δικαιώματα υπάρχουν και οι υποχρεώσεις. Σεβαστές έννοιες και νόμοι για μια ομαλή κοινωνική ζωή. Και το ατομικό δικαίωμα σταματάει όταν έρθει σε σύγκρουση με το δικαίωμα του άλλου. Εκεί έρχεται η υποχρέωση, η οποία συμβαδίζει με το σεβασμό. Μια άλλη αξία για την αρμονική κοινωνική ζωή. Κι αρχίζει από το παιδί. Όταν μιλάμε στο παιδί με άσχημες εκφράσεις, γαϊδούρι η γουρούνι, μην περιμένουμε σεβασμό σαν υποχρέωσή του. Μπορούμε να το μαλώσουμε όχι να το ταπεινώσουμε. Να το τιμωρήσουμε αλλά και να το επαινέσουμε.
Είναι τόσο συνδεδεμένες οι έννοιες δικαίωμα και υποχρέωση. Κι ερχόμαστε στις σχέσεις των δύο φύλων. Γιατί είχαμε και την ημέρα, τη γιορτή της γυναίκας κι εκεί θέλω να πω δυο λόγια. Γιατί έχουμε και τις φεμινίστριες και ακούμε τόσα πολλά για τα δικαιώματα της γυναίκας και τόσα ταπεινωτικά για τον άντρα, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Η γυναίκα ομορφαίνει τη ζωή, δεν υπάρχει αμφιβολία. Και δεν είναι μόνο η νέα και η όμορφη. Είναι η σύντροφος το άλλο μισό. Είναι η γυναίκα που δένεται με έναν άντρα και μοιράζονται τη ζωή. Είναι εκείνη η αγάπη που δεν κρατάει μόνο σαν ερωτική έλξη, σαν ενθουσιασμός, είναι η στοργή, η αληθινή αγάπη που κάνει την οικογένεια. Αυτή η κατάσταση είναι το γενικό, το γνωστό, το κατεστημένο, το αποδεκτό, το φυσικό.
Οι φεμινίστριες στο γενικό είναι οι θεωρητικές, μορφωμένες επιτελικοί, θα έλεγα που βλέπουν καταστάσεις και την ισότητα της γυναίκας θεωρητικά. Και βλέπουν την ισότητα από το περιβάλλον τους, δηλαδή δίπλα τους στο γραφείο τους, θα ήθελα να ρωτήσουν την νοικοκυρά με το σπίτι της, τον άντρα, τα παιδιά της αν θέλει να αλλάξει ρόλο. Κι ακόμα θα ηθελα να τις έβλεπα αν τις καλούσαν όλες να υπηρετήσουν στο στρατό. Βέβαια ίσα δικαιώματα ίσες υποχρεώσεις. Ολαλά…
Υπάρχουν αδικίες κι ανισότητες, δεν το αποκλείω, αλλά στη δική μας σύγχρονη κοινωνία δεν τον καταλαβαίνω τον φεμινισμό. Και δεν συγχωρώ την συκοφάντηση του άντρα. Καλά δεν θα έπρεπε να έχουμε και ημέρα του άντρα; Μόνο γυναίκες κατοικούνε σε τούτο τον πλανήτη; Και γυναίκες χωρίς θηλυκότητα; Με συγχωρήτε μοντέρνες μου κυρίες, τη γυναίκα την προτιμώ, όχι κοκέτα, αλλά ευπρεπισμένη, με προσεγμένο ντύσιμο και χτένισμα, με εκείνη την ευγένεια που είναι χαριτωμένη θηλυκότητα.
Και κάτι άλλο. Σκέφτομαι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ξένα χέρια, χωρίς τη στοργική αγάπη της μητέρας και την προστατευτική αγάπη και συμβουλή του πατέρα, τι πολίτες βγαίνουν; Ξέρετε, τα πουλιά που μεγαλώνουν σε εκκολαπτική μηχανή, δεν κλωσάνε. Λέει τίποτα αυτό;
ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΕΝΟ
Είπες να κοιμηθείς/Και σε σκεπάσαμε
Με την αγάπη/Και την ευγνωμοσύνη μας.
Στάθηκες όλη μέρα άγρυπνη/Με μέλημα τους άλλους
και την προσφορά.
Είπες να κοιμηθείς/Όμως δεν σκέφτηκες
Εκείνο το κενό το αναπλήρωτο/Που άφησε η φυγή σου.
Σαν τι μπορεί ν΄αναπληρώση/Εκείνη τη στοργή την ατελεύτητη,
Εκείνη την αγάπη την ατέρμωνη,/Την έννοια μάνα.
Γρηγόρης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γειά σου κι’ εσένα φίλε,
Δεν είμαι σίγουρος για το πόσο «σεβαστά και λυτρωτικά» -όπως λες-είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα που απολαμβάνουμε σήμερα, γιατί αντικαταστήσαμε άλλα καλύτερα που απολαμβάναμε στον παλιό καλό καιρό.
Οι νεώτεροι θα πουν πως ό,τι θυμάται ο Χατζηβασίλης χαίρεται, αλλά ας πάρουμε σαν παράδειγμα τη χειραφέτηση τής γυναίκας που δήθεν είναι ισότιμη με τον άνδρα. Είναι «ανθρώπινο δικαίωμα» να εργαστεί η γυναίκα, από ανάγκη και όχι επειδή τής αρέσει;
Θα ήταν «δικαίωμα», μόνο αν το έκανε επειδή θέλει να δημιουργήσει καριέρα σε μια επιστήμη, επάγγελμα, τέχνη κλπ. και όχι επειδή η οικογένειά της έχει ανάγκη έναν δεύτερο μισθό.
Τί λογής δικαίωμα είναι για την γυναίκα να κάνει την ίδια δουλειά με έναν άνδρα, όταν πληρώνεται λιγότερα; Τί λογής δικαίωμα είναι να αναγκάζεται να εργάζεται τις Κυριακές επειδή πρέπει, αντί να απολαμβάνει την ημέρα με την οικογένειά της.
Το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τον άνδρα, αν προτιμά να φροντίζει την οικογένεια, όταν η γυναίκα του κτίζει την καριέρα της. Και για ποια ισοτιμία μιλάμε όταν κάθε βδομάδα μια γυναίκα δολοφονείται από το σύντροφό της;
Η μάνα μου δεν εργάστηκε ποτέ, όμως ήταν πραγματικά ισότιμη με τον πατέρα μου, ο οποίος ποτέ δεν αγόρασε σπίτι, αυτοκίνητο, οικιακό εξοπλισμό κλπ. χωρίς τη συγκατάθεσή της. Θα έλεγα πως πριν έναν αιώνα περίπου, η μάνα μου απολάμβανε περισσότερα «δικαιώματα», επειδή δεν υπήρχε ανάγκη να εργαστεί.
Σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να μην εργαστούν άνδρες και γυναίκες για να τα βγάλουν πέρα. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα να μην μπορεί να επιβιώσει ένα ζευγάρι με ένα μισθό; Η απάντηση είναι πως θα μπορούσε να το κάνει αν ζούσαν φτωχικά με τον μισθό τού άνδρα ή τής γυναίκας.
Δεν είναι ανόητο, όμως, να ζουν μια οικογένεια και τα παιδιά της με στερήσεις χωρίς τις «πολυτέλειες» στέγης, αυτοκινήτου, τηλεφώνου κλπ., κλπ.;
Οσο για τη συκοφάντηση τού άντρα είναι εξίσου απεχθής, όπως η συκοφάντηση τής γυναίκας, αλλά η πείρα μου λέει ότι πολύ λίγες γυναίκες αντιπαθούν τους άνδρες, ενώ πολλές γυναίκες και άνδρες μισούν τους/τις συντρόφους τους όταν εξατμιστεί η αγάπη.
Σ’ ευχαριστώ φίλε που άνοιξες αυτή τη συζήτηση, γιατί μου έδωσες το θέμα για το άρθρο που θα γράψω για τη σελίδα 9 σήμερα για τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά. Νάσαι καλά!
First Published Kosmos newspaper Mar 14, 2018 | photos source: pixabay