Γιώργο, γεια σου
Να είσαι καλά, όπου κι αν είσαι.
Σκέφτομαι το ταξίδι, αυτό το… ξεσκόνισμα, το άνοιγμα της πόρτας να μπεί φρέσκος αέρας, λίγος ήλιος, να φωτιστούν εκείνες οι γωνιές της ρουτίνας, της κάθε μέρας, του ίδιου και του ίδιου. Έτσι το νιώθω το ταξίδι φρεσκάρισμα. Κι όταν πρόκειται για ταξίδι στην Πατρίδα το νιώθω αναβάφτισμα. Διάβασα και το προσκύνημά σου στα ιερά μνημεία, είδα και τον… Ζορμπά και τον Ντέμη Ρούσο στα συρτάκι που έβαλες στο Φέις Mπούκ και τα χάρηκα και σε ένιωσα πολύ. Είδα τα αισθήματά σου τα χαρούμενα.
Κι εγώ έζησα σήμερα ένα ταξίδι στο χτες!
Σου γράφω Σαββατόβραδο, ήρθαν οι φίλοι μας για τον καθιερωμένο καφέ του Σαββάτου κι ήρθε και… μια φίλη απ΄ τα παλιά. Είχαμε συνεργαστεί νέοι κι ήταν από τους φιλικούς ειλικρινείς ανθρώπους, που αφήνουν μια αίσθηση εμπιστοσύνης. Και χαθήκαμε στις αλλαγές που φέρνει ο καιρός. Και χάρηκα αυτό το ταξίδι στη νιότη, στους καιρούς της παραγωγικής απασχόλησης. Κι ήρθαν μαζί της άνθρωποι που περπατήσαμε μαζί, που συνεργαστήκαμε. Και στην κουβέντα μας, έτσι όπως κι οι φίλοι μας εδώ, μπήκε και το θέμα που απασχολεί τούτο τον καιρό την Αυστραλία, να επιτραπεί ο γάμος σε άτομα του ίδιου φύλου.
Έχει γίνει το θέμα της ημέρας, σαν να μην έχουμε άλλα προβλήματα, σαν να πρόκειται να αλλάξει η κοινωνία, όταν έχουμε και στη Βουλή ανθρώπους που ζουν σαν παντρεμένοι. Είναι, νομίζω και κάποια υπουργός που έχει και υιοθετήσει παιδί. Γάμος, μασκαριλίκια δηλαδή.
Σαν να μην υπάρχουν τέτοιες συμβιώσεις ή σαν όλες οι συμβιώσεις να είναι και οικογένειες ή σαν να είναι να αλλάζει η κοινωνία με αυτά. Τα παιδιά πρέπει να σκεφτεί κανείς – θέλουνε και παιδιά βλέπεις – που είναι πάντα τα θύματα, όπως και στις διαλυμένες οικογένειες. Όμως πλατύ το θέμα, φίλε μου και δεν θα φέρει αλλαγή, ούτε θα τρέξουν όλοι οι ομοφυλόφιλοι να παντρευτούν, ούτε θα αλλάξει από αυτό η κοινωνία.
Έχουν γίνει κι έρχονται τόσες αλλαγές. Δεν είναι λίγοι οι νέοι που αποφεύγουν το γάμο. Το σκέφτεσαι αυτό: Και να σου πω και κάτι, να τελειώσω με γλαφυρή νότα, θα είναι πολλά τα διαζύγια αν κερδίσει το ναι στην ψηφοφορία.
ΑΝΥΜΕΝΑΙΟΙ
Είμαστε εμεις οι ανυμέναιοι κι αγιόρταστοι/Χιλιαδές είμαστε, μυριάδες σαν νομάδες.
Κάποια πιστεύω και καθήκοντα κι ατέλειες/Μας χάραξαν το δρόμο και τον πάμε.
Μας απαρνήθηκε η ζωή, την αρνηθήκαμε./Εμείς παλαίψαμε σε άλλες Θερμοπύλες.
Σκορπίσαμε τη νιότη μας στον άνεμο/Και στον νοτιά και στο βοριά σαν μυγδαλάνθια.
Ούτε παράπονο μα ούτε και επίκληση/Είμαστε εμείς, αστόλιστοι κι ωραίοι.
Κι αμαρτωλοί κι απόκοσμοι κι αδόξαστοι,/Εμείς οι ανυμέναιοι μυριάδες.
Μία ευχή μας απομένει, η μάνα μας,/Το άλφα και το ωμέγα της αγάπης.
Δεν έχει πλέον να μας μάθει τίποτα./Η στάχτη πες του θέλω και του έχω.
Ένα γατί, ένα γεράνι, τα βιβλία μας/Γυναίκα και παιδιά μας και ονειρά μας.
Οι ανυμέναιοι! Πιστέψαμε στο άτομο,/Στη λευτεριά, στην ομορφιά και στην ιδέα.
Γρηγόρης
Aπάντηση:
Γειά σου κι’ εσένα Γρηγόρη,
Μόλις επέστρεψα από την Ρόδο, την πανέμορφη και ιστορική, την πατρίδα τού Διαγόρα και τού Κολοσσού, αλλά και πολλών συμπαροίκων μας και μού έρχονται στο νου η κα Σοφία Χάσκα, ο Θέμος Μέξης, ο Νίκος Ζερβός και άλλοι.
Γρηγόρη, δεν πιστεύω να εκπλαγείς αν σού πω ότι πήγαμε και στη Σύμη; Κάναμε, που λες, μια ολοήμερη περιήγηση τού νησιού “μου” με αυτοκίνητο και οι συνταξιδιώτες μου ενθουσιάστηκαν με αυτά που έβλεπαν. Πριν επιστρέψουμε στη Ρόδο φάγαμε σε μια ταβέρνα σ’ ένα χωριουδάκι, τη Μαραθούντα και εκτός από εμένα οι υπόλοιποι έκαναν τις βουτιές τους στο γραφικό λιμανάκι.
Συμφωνώ απόλυτα μ’ αυτά που γράφεις για τα ταξίδια και τις αναμνήσεις, γιατί κι’ εγώ είμαι ονειροπόλος με το χτες να με ακολουθεί σαν τη σκιά τού σήμερα. Οι αναμνήσεις -με τις φωτογραφίες- είναι σαν ξενάγηση στη δική μας προσωπική ιστορία και αλίμονό μας αν τη ξεχνούσαμε. Αν δεν θυμόμαστε τις χαρές τού χτες, αλλά και αν αφήναμε να πεθάνουν αυτοί που δεν είναι πια μαζί μας.
Με τα ταξίδια μου στην πατρίδα και μάλιστα με τα παιδιά μου και εγγόνια, κατασκευάζω αναμνήσεις για όταν δεν θα μπορώ πια να την επισκεφτώ.
Τώρα είμαι πίσω στην Αθήνα, ενώ οι συνταξιδιώτες μου θα επισκεφθούν την Κρήτη και Σαντορίνη, επειδή τους άφησα σαν νέοι άνθρωποι να ζήσουν μερικές ρομαντικές στιγμές.
Να σου πω την αλήθεια φίλε μου, παρακολουθώ από τις σελίδες τού “Κόσμου” που λαβαίνω την επικαιρότητα στην Αυστραλία, αλλά δεν δίνω μεγάλη σημασία, αφού χτες πανηγύρισα με χιλιάδες άλλους τη νίκη τής ΑΕΚ επί τού “θρύλου”. Τί ματσάρα και τί νικάρα ήταν αυτή, έγραψε μια αθλητική εφημερίδα!
Με την ΑΕΚ μόνη της στην κορυφή τής βαθμολογίας και θ’ ασχοληθώ με τους γάμους των ομοφυλοφίλων ή με τα πολιτικά; Οταν επιστρέψω θα έχω τον καιρό και την διάθεση ν’ ασχοληθώ με τα… σοβαρά θέματα.
Για την ώρα απολαμβάνω τον υπέροχο καιρό μαζί με τους τουρίστες που συνεχίζουν την… εισβολή τους και κοντεύουμε να μπούμε στον Οκτώβριο.
Ετσι, για να ζηλέψεις φίλε μου, σε λίγο θα πάω στο Σύνταγμα για καφέ στο Public και μετά θα κάνω βόλτα στα βιβλιοπωλεία μέχρι να βρω μια καλή ταβέρνα για το γεύμα μου.
Με την ευκαιρία να προσθέσω ότι τα ελληνικά φαγητά είναι θέμα συζήτησης ανάμεσα στους ξένους, σε δεύτερη μοίρα, βέβαια, μετά τις ομορφιές τής πατρίδας μας.
Η εγγονή μου είναι χορτοφάγος και εδώ βρήκε τον γαστρονομικό παράδεισό της σε σημείο που μάς παρασύρει όλους στην υγιεινή διατροφή. Αλλωστε, στην Ελλάδα με τα φρούτα και τα λαχανικά της δεν είναι δύσκολο να αποφύγεις το κρέας, αν και για πολλούς μεγάλος πειρασμός είναι και τα θαλασσινά της.
Πάντως, θα προσπαθήσω να μη σάς ζαλίσω με τα ταξιδιωτικά μου και γι’ αυτό θ’ ασχοληθούμε με άλλα θέματα στις προσεχείς εκδόσεις. Στο μεταξύ, εσύ και οι φίλοι μας να περνάτε καλά γιατί η ζωή μας δεν είναι μια πρόβα, αλλά η τελευταία παράσταση!
First published: Kosmos newspaper Sep 27, 2017 | photos: pixabay.com