«Αν και ξέρω πολύ καλά ότι ο Παράδεισος κι η Κόλαση πάνε χέρι-χέρι… για μένα ο Παράδεισος είναι το Μαύρο Δάσος. Γι αυτό και πολλές φορές επικαλούμαι το Μαύρο Δάσος. Τη χλόη του, τις οξιές… Έχει κάτι οξιές σαν κοριτσόπουλα δεκατριών-δεκατεσσάρων χρονών. Οι ντόπιοι τις λένε μπούκα, η λέξη προέρχεται από το μπουμπουνητό όταν καίνε τα ξύλα στη φωτιά. Η οξιά είναι ένα πανέμορφο κορίτσι…»
Μάρκος Μέσκος, φθινόπωρο του 2017, συνέντευξη στον Γιώργο Βουδικλάρη.
Ο Μήτσος γεννήθηκε στο νομό Ευρυτανίας το 1941. Τότε υπήρχαν ακόμη χωριά στην Ελλάδα με το όνομα «Καημένη Γυναίκα», «Έρημος Λάκκος», «Αγάπη».
Τον κάμπο τον πνίξανε τα νερά το 1965. Το 1966 που έφυγε, το Νεοχώρι είχε 647 κατοίκους. Τώρα είναι ζήτημα να έχει εφτά, οχτώ.
Η αδελφή του η Αλεξάνδρα τους μεγάλωσε. Η μάνα στα χωράφια.
Τον εμφύλιο τον θυμάται καλά. «Μια γυναίκα, καθάρισαν ένα κέδρο από τα κλαδιά και την παλούκωσαν οι δικοί μας, οι εθνικόφρονες». Τα στούκας έριχναν παπούτσια δεξιά κι αριστερά. Σκοτώνονταν για να τα κάνουν ζευγάρια.
Τα παιδιά μάζευαν του κάλυκες από τις σφαίρες και τους πουλάγανε. Έβγαζαν λίγα λεφτά. Ήταν από μπρούτζο οι κάλυκες.
Δυο κομμουνιστές είχε το χωριό. Τον μπαρμπα – Γιάννη και τον μπαρμπα- Μάνθο. Κάνανε στριφτό, λαθραίο, με τον πατέρα του και τα λέγανε.
Μετά άλλαξαν τα χρόνια. «Δεν είχαν τα μέσα να συνεχίσουν τον κομμουνισμό» και έγιναν Παπανδρεϊκοί. Οι περισσότεροι στο χωριό ήταν του γέρο-Παπανδρέου. Εκτός από αυτούς που κάνανε κουμάντο. Αυτοί ήταν της ΕΡΕ.
Ο πιο πλούσιος, ο Ζαχαρόπουλος είχε 8 παιδιά. Που να μιλήσει για πολιτικά. Είχε πέντε κορίτσια στο σπίτι του.
«Όλα τα κορίτσια ήταν όμορφα. Κι οι μανάδες μας πολύ όμορφες», μου λέει.
Οι πιο πολλοί φύγανε για την Αμερική. Ο Μήτσος με τον αδελφό του το Γιάννη στην Αυστραλία. Ο μεγάλος κι ο μικρότερος στη Γερμανία. Εννιά και δώδεκα χρόνια και μετά πίσω στο Καρπενήσι
Από το 2003 πάει σχεδόν κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Στις 29 Ιουνίου μαζεύονται όλοι οι ομογενείς και πάνε με λεωφορείο να δουν τα σπίτια τους.
Όλα γκρεμισμένα.
Φέτος θα κάτσει στο Μάρικβιλ.
(Μύκονος, 1955. Φωτο: Δημήτριος Χαρισιάδης © Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη)
Γ.Δ.