Δύο θέματα που συζητιούνται πολύ τον τελευταίο καιρό, είναι οι απάτες σε βάρος επενδυτών από συμβούλους επενδύσεων που εργάζονταν σε τράπεζες και αλλαγές σε ότι αφορά τα συνταξιοδοτικά ταμεία.
Μέχρι τώρα, έχει αποκαλυφθεί πως στελέχη θυγατρικών εταιρειών τριών από τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες της Αυστραλίας, τοποθέτησαν τα χρήματα επενδυτών σε επισφαλείς επενδύσεις και έχασαν μεγάλο μέρος από αυτά. Ο λόγος που τα τοποθέτησαν σε επισφαλείς επενδύσεις, ήταν απλός. Αντί να έχουν σαν προτεραιότητα το συμφέρον του επενδυτή που τους εμπιστεύθηκε τα χρήματά του, είχαν προτάξει το δικό τους συμφέρον και επένδυαν εκεί όπου τους έδιναν μεγαλύτερη προμήθεια, χωρίς να εξετάζουν τον κίνδυνο να χαθούν τα χρήματα του επενδυτή. Οι διαχειριστές των επενδυτικών και συνταξιοδοτικών ταμείων αμείβονται πλουσιοπάροχα όταν πραγματοποιούν κέρδη αλλά αμείβονται και όταν χάνουν τα χρήματα των επενδυτών. Η κυβέρνηση δείχνει μεγάλη ευαισθησία σε ότι αφορά τους λογιστές, φοροτεχνικούς και ελεγκτές των συνταξιοδοτικών ταμείων για να αποφευχθεί η σύγκρουση συμφερόντων. Δηλαδή να μην «συγκαλύψει» ο λογιστής, φοροτεχνικός και ελεγκτής, κάποια παρατυπία που μπορεί να έκανε ο φορολογούμενος που διαχειρίζεται ο ίδιος το δικό του συνταξιοδοτικό ταμείο (Self Managed Superannuation Fund).
Οι παρατυπίες που μπορεί να κάνει ο φορολογούμενος, είναι να δανειστεί χρήματα από το συνταξιοδοτικό του ταμείο, να αγοράσει ένα έργο τέχνης με χρήματα τα συνταξιοδοτικού του ταμείου και να το έχει στο σπίτι του ή στο γραφείο του σε χώρο που μπορεί να το βλέπει η στη χειρότερη περίπτωση, να αποσύρει τα χρήματα από το συνταξιοδοτικό ταμείο πριν να βγει στη σύνταξη. Ορισμένες από τις παρατυπίες που φοβάται να μην συγκαλυφθούν η κυβέρνηση αγγίζουν τα όρια του γελοίου. Παρ’ όλα αυτά, γεμίζουν σελίδες του φορολογικού κώδικα και προσθέτουν στο κόστος της διαχείρησης των μικρών συνταξιοδοτικών ταμείων που τα διαχειρίζονται τα ίδια τα μέλη τους.
Η κυβέρνηση, προχώρησε στο διαχωρισμό των ρόλων που μπορεί να έχει ο λογιστής/φοροτεχνικός και ο ελεγκτής που δεν μπορεί πιά να είναι το ίδιο πρόσωπο για να αποφευχθεί η σύγκρουση συμφερόντων. Προτείνει ακόμα περισσότερες αλλαγές, ώστε άλλος να ετοιμάζει τα λογιστικά βιβλία, άλλος τη φορολογική δήλωση και άλλος να κάνει τον έλεγχο. Κάτι τέτοιο, παρ’ ολο που ακούγεται λογικό, στην πράξη θα οδηγήσει στο κλείσιμο χιλιάδων μικρών και μεσαίων λογιστικών και φοροτεχνικών γραφείων που μέχρι πέρυσι συμβούλευαν ανεξάρτητα από τα μεγάλα ταμεία τους πελάτες τους και τους γλύτωσαν από τη μεγάλη ζημία που υπέστησαν τα μεγάλα επενδυτικά ταμεία το 2008. Έτσι τα αυτοδιαχειριζόμενα συνταξιοδοτικά ταμεία, θα αναζητήσουν συμβουλές από τα μεγάλα λογιστικά γραφεία ή θα μεταφέρουν τα χρήματά τους σε κάποιο μεγάλο συνταξιοδοτικό ταμείο.
Εδώ ακριβώς θα πρέπει να στρέψει την προσοχή της η κυβέρνηση, η οποία υποκύπτει στις πιέσεις των μεγάλων συνταξιοδοτικώ ταμείων που χρηματοδοτούν την προεκλογική της εκστρατεία και της ζητούν να κάνει αυτές τις αλλαγές. Πολλά από τα μεγάλα συνταξιοδοτικά ταμεία, ανήκουν στις τράπεζες και στις ασφαλιστικές εταιρείες. Όλοι οι οικονομικοί σύμβουλοι που εργάζονται σε αυτά, προτείνουν στα μέλη των συνταξιοδοτικών ταμείων, να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε προϊόντα της τράπεζας ή της ασφαλιστικής εταιρείας που είναι ιδιοκτήτης του ταμείου ή σε προϊόντα τα οποία διαχειρίζεται η τράπεζα ή η ασφαλιστική εταιρεία. Επειδή είναι φύσει αδύνατο μία τράπεζα να έχει την καλύτερη απόδοση και ταυτόχρονα όλες οι άλλες τράπεζες να έχουν την ίδια απόδοση, αυτό σημαίνει πως οι σύμβουλοι δεν τοποθετούν τα χρήματα του μέλους στο καλύτερο προϊόν, αλλά σε οποιοδήποτε άλλο, με κριτήριο να ανήκει στην τράπεζα για την οποία εργάζεται.
Εδώ η σύγκρουση συμφερόντων είναι όχι μόνο οφθαλμοφανής αλλά θέτει σε πραγματικό κίνδυνο την απόδοση της επένδυσης και την ασφάλεια του κεφαλαίου. Είναι ανεπίτρεπτο να διαχωρίζει η κυβέρνηση το ρόλο του λογιστή/φοροτεχνικού και του ελεγκτή, επειδή φοβάται να μην αγοράσει ο διαχειριστής του μικρού ταμείου ένα κάδρο και το κρεμάσει στο σαλόνι του ή στο γραφείο του και να αφήνει τις τράπεζες να διαχειρίζονται συνταξιοδοτικά ταμεία και να έχουν οικονομικούς συμβούλους που προτείνουν μόνο τα δικά τους ταμεία στους επενδυτές. Έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν πως όχι μόνο χάνουν τα χρήματα των επενδυτών από κακή διαχείρηση αλλά και από έλλειψη επαρκούς ελέγχου στους συμβούλους τους οι οποίοι αμείβοντα περισσότερο όταν τοποθετούν τα χρήματα των επενδυτών και μελών των συνταξιοδοτικών ταμείων σε επισφαλείς επενδύσεις.
Ο προϋπολογισμός του Μαϊου, δίνει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές που θα προστατεύουν πραγματικά τους επενδυτές και τα μέλη των συνταξιοδοτικών ταμείων από την απληστία των συμβούλων και διαχειριστών.
Θα πρέπει να απαγορευτεί στις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες, να έχουν οικονομικούς συμβούλους διότι δεν είναι ανεξάρτητοι και προτείνουν πάντα μόνο τα προϊόντα της τράπεζας ή της ασφαλιστικής εταιρείας για την οποία εργάζονται και αυτό είναι καθαρή σύγκρουση συμφερόντων.
Οι οικονομικοί σύμβουλοι θα πρέπει να αμείβονται από τον πελάτη για τις υπηρεσίες που παρέχουν και να απαγορευθεί να πληρώνονται προμήθεια όταν συστήνουν τον πελάτη σε κάποιο συνταξιοδοτικό ή επενδυτικό ταμείο. Το κίνητρό τους θα πρέπει να είναι η καλύτερη συμβουλή στον πελάτη και η δημιουργία καλής φήμης για το άτομό τους ή την εταιρεία για την οποία εργάζονται και αυτό θα οδηγήσει σε καλύτερη αμοιβή. Φυσικά οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν δεν περιορίζονται μόνο στις δύο κυριότερες που αναφέρονται εδώ. Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν αν πράγματι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να εξαλείψει την σύγκρουση συμφερόντων.
Ο προϋπολογισμός επίσης δίνει την ευκαιρεία στην κυβέρνηση που ανησυχεί για το εξωτερικό χρέος, να κάνει μία αλλαγή προς ώφελος όλης της χώρας.
Επειδή τα συνταξιοδοτικά ταμεία φορολογούνται με το πολύ χαμηλό ποσοστό του 15%, θα πρέπει να δώσουν έμμεσα κάτι πίσω στη χώρα που τους δίνει αυτό το προνόμιο. Δηλαδή να υποχρεωθούν τα μέλη των συνταξιοδοτικών ταμείων να επενδύουν ένα ποσοστό των χρημάτων τους σε αναπτυξιακά ομόλογα και τα χρήματα αυτά να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή αεροδρομίων, λιμανιών, δρόμων φραγμάτων συλλογής νερού και άλλα έργα υποδομής που έχει ανάγκη η χώρα για την γρηγορότερη ανάπτυξή της. Έτσι δεν θα χρειάζεται να δανείζεται η κυβέρνηση από το εξωτερικό και δεν θα αυξάνεται το εξωτερικό χρέος.
Source: Kosmos Newspaper 27/03/2015 | photo: pixabay.com