Η ιστορία μας δείχνει πως κάθε φορά που υπάρχει οικονομική κρίση ή κάποια νέα δύναμη ανέρχεται στη Διεθνή σκηνή, δημιουργείται μιά ένταση που πολλές φορές οδηγεί σε πόλεμο. Παρόμοια ένταση δημιουργείται και στο εσωτερικό πολλών χωρών, με την ανάπτυξη εθνικιστικών δυνάμεων που στρέφονται εναντίον κάθε μειονότητας.
Η οικονομική κρίση που ξεκίνησε από την Αμερική το 2008 και δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη, διεκδικεί το δκό της μερίδιο έντασης τόσο στις Διεθνείς σχέσεις, όσο και στο εσωτερικό πολλών χωρών. Η άνοδος της Κίνας σαν οικονομικής δύναμης, δυναμώνει την ένταση αφού η μεν Αμερική θέλει να κρατήσει τα κεκτημένα και να προωθήσει τα συμφέροντά της, η δε Κίνα θέλει να δοκιμάσει μέχρι που μπορεί να φτάσει η επιρροή της και η δύναμή της, γνωρίζοντας πως στρατιωτικά δεν μπορεί να υπερισχύσει της Αμερικής.
Στην Ευρώπη της ανεργίας και λιτότητας, η έλλειψη ηγετών που να μπορούν να προωθήσουν λύσεις στα χρόνια προβλήματα, κάνει τον Πρόεδρο της Ρωσίας κ. Πούτιν, να φαντάζει σαν ο μόνος μπορεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας του. Οι οικονομικές δυσκολίες και η διαφθορά στην Ουκρανία, οδήγησαν στην ανάπτυξη ναζιστικών δυνάμεων, οι οποίες σε συνδυασμό με αλλες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις και με τη βοήθεια της Ευρώπης και της Αμερικής, ανάγκασαν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας σε φυγή. Το παράξενο είναι πως ενώ οι ναζί και ο φασισμός καταδικάζονται παντού σε κάθε ευκαιρία, στην περίπτωση της Ουκρανίας δεν έχει αντιδράσει ούτε το Εβραϊκό λόμπυ. Οι φασιστικές δυνάμεις στην Ουκρανία ελέγχουν ολόκληρες περιοχές χωρίς να ενοχλούνται. Μόνο η επέμβαση του Ρωσικού στρατού στην Κριμαία σταμάτησε τη δράση τους στην περιοχή. Ιδεολογικά ο Ρώσος Πρόεδρος δεν απέχει και πολύ από την άκρα δεξιά, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αφήσει τους Ρώσους που ζουν στην Κριμαία απροστάτευτους, ούτε να χάσει τη ναυτική βάση στη Σεβαστόπολη. Μέχρι στιγμής ο κ. Πούτιν κερδίζει το ουσιαστικά το παιχνίδι και μαζί με αυτό τις εντυπώσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αμερική εκτοξεύουν κούφιες απειλές περί λήψης περιοριστικών μέτρων εναντίον Ρωσικών συμφερόντων και η Ρωσία απειλεί να οδηγήσει σε κατάρρευση την Αμερικάνικη οικονομία. Η Δύση παρουσιάζεται αδύναμη στην προσπάθειάτης να πλήξη το κύρος του Ρώσου Προέδρου και οι κινήσεις της ενισχύουν το προφίλ του. Σε αυτό συνετέλεσε και η αδυναμία των διπλωματών να εμπλέξουν την Κίνα στη διαμάχη για την Κριμαία. Η Κίνα βέβαια, κάθε άλλο παρά εμπλοκή με τη Ρωσία επιθυμεί στην παρούσα φάση. Έχει προσηλώσει την προσοχή της στη διαμάχη της με την Ιαπωνία, με αφορμή κάποιες βραχονησίδες, με σπουδαία γεωπολιτική και οικονομική θέση. Η ένταση εκεί, πυροδοτείται και από τις δύο πλευρές. Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας κ. Σίνζο Άμπε, επισκεύθηκε πρόσφατα μνημείο Ιαπωνέζων στρατιωτικών τους οποίους η Κίνα θεωρεί εγκληματίες πολέμου. Η Κίνα με τη σειρά της εξήγγειλε δύο εθνικές γιορτές που υπενθυμίζουν η μία τη σφαγή Κινέζων από Ιάπωνες στη Νανζίνγκ και η άλλη τη νίκη της Κίνας απέναντι στην Ιαπωνία. Οι κινήσεις αυτές αποσκοπούν στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος στο εσωτερικό της κάθε χώρας, ενώ ταυτόχρονα γίνονται οι πρακτικές κινήσεις για τον έλεγχο της περιοχής των βραχονησίδων από την Κίνα και την παραβάιση των ορίων που έχει θέσει από την Ιαπωνία και την Αμερική.
Η Αυστραλία φρόντισε αμέσως μετά την εκλογή της κυβέρνησης του κ. Abbott, να τροφοδοτήσει την ένταση στην περιοχή. Ξεκίνησε με την προσπάθειά της να γυρίσει πίσω τα καραβάκια με τους αναζητητές ασύλου, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την Ινδονησία. Συνεχίστηκε με την καταδίκη της Κίνας με δημόσιες δηλώσεις της Υπουργού Εξωτερικών για την απόφαση της Κίνας να θέσει υπό τον έλεγχό της τις βραχονησίδες που διεκδικεί και η Ιαπωνία.. Έριξε ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά με την παραβίαση των χωρικών υδάτων της Ινδονησίας από πολεμικά σκάφη της Αυστραλίας. Είναι φανερό πως η Αυστραλία όχι μόνο δεν προσπαθεί να σβήσει εστίες έντασης όπως έκανε στο παρελθόν αλλά αντίθετα συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία τέτοιων εντάσεων.
Η επιλογή του συνταξιούχου στρατηγού Peter Cosgrove, ως Γενικού Κυβερνήτη της Αυστραλίας, είναι εναρμονισμένη με την πολιτική της έντασης που όπως φαίνεται θα συνεχιστεί στην περιοχή. Ο κ. Cosgrove δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Ήταν ο επικεφαλής της ειρηνευτικής δύναμης στο Ανατολικό Τιμόρ, η οποία εξασφάλισε τα πετρέλαια της περιοχής για λογαριασμό Αυστραλέζικων εταιρειών. Γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή και την Ινδονησία όπως και τις δυνατότητες του Ινδονησιακού στρατού.
Παράλληλα είχαμε την περίεργη κίνηση του θησαυροφύλακα κ. Hockey, να ζητήσει την αύξηση του ύψους του ποσού που μπορεί να δανειστεί η Αυστραλία, απο τα $300 δισεκατομμύρια στα $500 δισεκατομμύρια. Η κίνηση αυτή είναι περίεργη διότι ο θησαυροφύλακας διαλαλεί πως θα έχει πλεόνασμα στον πρϋπολογισμό. Όταν υπάρχει πλεόνασμα, το εξωτερικό χρέος μειώνεται. Για ποιό λόγο λοιπόν ο θησαυροφύλακας ζήτησε μιά τόσο μεγάλη αύξηση του ορίου? Μία λογική εξήγηση είναι πως στα πλαίσια της πολιτικής της έντασης στην περιοχή, ο θησαυροφύλακας ήθελε να έχει $200 δισεκατομμύρια επιπλέον στη διάθεσή του, για να παραγγείλει αεροπλανοφόρα, υποβρύχια, φρεγάτες, αεροπλάνα, ελικόπτερα και πυρομαχικά τα οποία λειτουργούν σαν αποτρεπτική δύναμη απέναντι σε τρίτους, αλλά κοστίζουν τεράστια ποσά.
Πέρυσι επενδύθηκαν στην πολεμική βιομηχανία της Αμερικής US$220 δισεκατομμύρια. Κάπου πρέπει να πουλήσουν αυτά που θα παράγουν. Χωρίς εντάσεις στη Διεθνή σκηνή, θα σκουριάζουν στις αποθήκες.
First Published | Kosmos Newspaper 07/03/2014
Photo source: Pixabay.com