Η Αυστραλία διαθέτει ένα από τα καλύτερα συστήματα υγείας στον κόσμο. Το Medicare, καλύπτει όλους τους νόμιμους κατοίκους της χώρας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένης και της νοσοκομειακής. Το κόστος του προγράμματος, καλύπτεται από την ειδική εισφορά 1.50% επί του φορολογητέου εισοδήματος, το οποίο όμως δεν πληρώνουν οι χαμηλόμισθοι. Θα έλεγε κανείς πως το σύστημα αυτό, παρ’ όλες τις αδυναμίες του και την εκμετάλευσή του από ορισμένους επιτήδειους, είναι αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού. Όμως φαίνεται πως δεν είναι, αφού λειτουργούν παράλληλα οι ιδιωτικές ασφάλειες υγείας, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στον ασθενή να διαλέξει το γιατρό, το νοσοκομείο, τη χρονική στιγμή που θα πάει στο νοσοκομείο και διάφορα άλλα που δεν καλύπτει το Medicare. Φυσικά όλα αυτά προσφέρονται με το αζημίωτο, αφού οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι κερδοσκοπικοί οργανισμοί και χρεώνουν αδρά για την κάλυψη που παρέχουν. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι εταιρείες, τότε το εθνικό σύστημα υγείας θα ήταν καλύτερο, διότι οι ευκατάστατοι πολίτες θα ήθελαν καλούς γιατρούς και καλά νοσοκομεία σε όλη τη χώρα, στα οποία όμως θα είχαν πρόσβαση και οι κοινοί θνητοί. Έτσι όλοι οι πολίτες θα είχαν σωστή και πλήρη υγειονομική κάλυψη η οποία βέβαια θα κόστιζε παραπάνω από ότι κοστίζει σήμερα το Medicare. H ύπαρξη των ιδιωτικών ασφαλειών υγείας, δημιουργεί δύο διαφορετικά συστήματα υγείας. Ένα για τους έχοντες και ένα για τους μή έχοντες. Κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει σε κάποιον που θέλει να πληρώση για να έχει ιδιαίτερη μεταχείριση στον τομέα της υγείας. Αυτό άλλωστε υπαγορεύουν και οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς που υποστηρίζουν οι απανταχού Φιλελεύθεροι.
Δυστυχώς όμως, όπως γίνεται με όλους τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς όταν δεν συμφέρουν τους Φιλελέυθερους, απλά καταπατούνται. Η κυβέρνηση δεν αφήνει τους πολίτες να διαλέξουν μόνοι τους αν θέλουν να έχουν ιδιωτική ασφάλεια υγείας ή να καλύπτονται μόνο από το Medicare. Τους τιμωρεί όταν το φορολογητέο εισόδημάτους ξεπεράσει ένα όριο και δεν έχουν πάρει ιδιωτική ασφάλεια υγείας. Όχι μόνο πληρώνουν το 1.50% της εισφοράς γιά το Medicare (που αυξάνεται σε έκτακτες περιπτώσεις), αλλά πληρώνουν πρόσθετη επιβάρυνση που κυμαίνεται από 1% έως 1.50% επί του φορολογητέου εισοδήματος. Αντίθετα, επιδοτεί με 30% έως 40% επί του κόστους της ιδιωτικής ασφάλειας υγείας όσους επιλέξουν ιδιωτική κάλυψη. Χρησιμοποιώντας την τακτική του μαστίγιου από τη μιά και του καρότου από την άλλη, η κυβέρνηση αναγκάζει τον πολίτη να πάρει ιδιωτική ασφάλεια υγείας παρά τη θέλησή του. Τα χρήματα που πληρώνουν οι πολίτες γιά το Medicare, χρησιμοποιούνται για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη. Τα χρήματα που πληρώνει ο πολίτης στις ιδιωτικές ασφάλειες υγείας, χρησιμοποιούνται εν μέρει για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη και εν μέρει καταλήγουν στις τσέπες των μετόχων σαν κέρδος.
Το 2012, πληρώθηκαν συνολικά $24.7 δισεκατομμύρια στις ιδιωτικές ασφάλειες Από αυτά, $21 δισεκατομμύρια πληρώθηκαν σε μεγαλογιατρούς και νοσοκομεία., $2.7 δισεκατομμύρια πληρώθηκαν σε υπαλλήλους, ενοίκια, διαφημίσεις και άλλα λειτουργικά έξοδα και $1 δισεκατομμύριο κατέληξε στις τσέπες των μετόχων σαν κέρδος.. Η κυβέρνηση πλήρωσε περίπου $6 δισεκατομμύρια επιδότηση. Αν όλα αυτά τα χρήματα δίνονταν στο Medicare, θα είχαμε ένα σύστημα υγείας που θα κάλυπτε όλους τους πολίτες για όλες τις περιπτώσεις. Φυσικά δεν θα είχαμε τόσο μεγάλες αμοιβές μεγαλογιατρών και δεν θα έκαναν κέρδη οι μέτοχοι των ιδιωτικών ασφαλειών υγείας. Δυστυχώς η κυβέρνηση επιλέγει να διατηρεί αυτό το σύστημα και να επιβραβεύει τις ιδιωτικές αφάλειες υγείας εγκρίνοντάς τους αυξήσεις από 3.14% έως 7.99% στα ασφάλιστρα για το 2014. Με τον πληθωρισμό να κυμαίνεται γύρω στο 2.20%, οι αυξήσεις αυτές είναι υπέρογκες και αδικαιολόγητες. Ο πολίτης δεν έχει τη δυνατότητα να τις αποφύγει αφού αν διακόψει την ασφάλιση, θα τον τιμωρήσει η κυβέρνηση της ελεύθερης αγοράς. Έτσι αισθάνεται παγιδευμένος και πληρώνει ότι του ζητήσουν, όπως κάνει με το ηλεκτρικό, το νερό, τα δημαρχιακά τέλη, το πετρέλαιο, στα σούπερ μάρκετ, στις τράπεζες… Η κυβέρνηση παρεμβαίνει μόνο όταν πρόκειται για αυξήσεις των μισθών των εργαζομένων. Φτάνει κανείς στο σημείο να αναρωτιέται, μα ποιός επί τέλους κυβερνάει αυτόν τον τόπο?
Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ
Κερδοσκόπησαν ασύστολα πάλι στις πλάτες του Αυστραλιανού λαού οι εταιρείες πετρελαίου στην Αυστραλία, κατά τη διάρκεια των εορτών. Η τιμή του πετρελαίου στα πρατήρια εκτοξεύτηκε μέχρι και στο $1.85 σε ορισμένες περιοχές. Οι δικαιολογίες που προβάλλονται δεν πείθουν κανένα, είτε πρόκειται για το δολλάριο είτε για την τιμή του πετρελαίου στη Σιγκαπούρη είτε για την τιμή ενός βαρελιού πετρελαίου στη Νέα Υόρκη. Αυτό επειδή παρ’ολο που έχουν κληθεί επανειλλημένα από τις ενώσεις καταναλωτών να εξηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζουν την τιμή και την αυξομοιώνουν από μέρα σε μέρα, δεν κατάφεραν ποτέ να δώσουν μία ικανοποιητική απάντηση. Η προηγούμενη κυβέρνηση των Εργατικών, είχε αναθέσει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού να ερευνήσει την υπόθεση το 2010 και το πόρισμα ήταν αθωωτικό για τις εταιρείες πετρελαίου, οι οποίες δεν ευθύνονται για τις ανεξήγητες αυξομοιώσεις στην τιμή του. Μάλιστα υπολόγισε η Επιτροπή πως το κέρδος των εταιρειών πετρελαίου είναι μόλις 2.9 σέντς ανά λίτρο πετρελαίου.
Στην ουσία κανένας δεν γνωρίζει πόσο είναι το κέρδος που κάνουν, εκτός από τα στελέχη τους που διευθύνουν αυτές τις εταιρείες. Από τα στοιχεία που είναι δημοσίως γνωστοποιημένα, γνωρίζουμε πως αυτές τις μέρες ένα βαρέλι πετρέλαιο κοστίζει US$98. To βαρέλι έχει 159 λίτρες πετέλαιο, άρα κοστίζει US$0.6164 σεντς η λίτρα. Το Αυστραλιανό δολλάριο είναι 89 Αμερικάνικα σεντς, επομένως κοστίζει $0.6925 η λίτρα. Μεταφορικά 2.9 σεντς, φόροι 50 σεντς, συνολικό κόστος $1.22. Από αυτό το κόστος μέχρι την τιμή στο πρατήριο, συμπεριλαμβάνεται το κόστος μεταφοράς στα πρατήρια, το κέρδος της εταιρείας πετρελαίου και το κέρδος του πρατηρίου. Με χαρτί και μολύβι και ένα Ελληνικό καφεδάκι στο τραπέζι, μπορεί ο καθένας να κάνει τους δικούς του υπολογισμούς και να βρη πόσο κερδίζουν οι εταιρείες πετρελαίου και πόσο οι πρατηριούχοι.
Καλή χρονιά και να είναι δημιουργικό το 2014 με υγεία, χαρά και κάθε ευτυχία γιά
τον κάθε ένα ξεχωριστά..