Τα ναρκωτικά είναι η σύγχρονη μάστιγα που καταστρέφει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη τη γη και κυρίως των νέων.
Τους τελευταίους δύο μήνες, κύριο θέμα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων ραδιοφώνου και τηλεόρασης της Αυστραλίας, είναι το θέμα των καταδικασμένων σε θάνατο από δικαστήριο της Ινδονησίας Andrew Chan και Myuran Sukumaran. Οι δύο αυτοί νέοι Αυστραλοί υπήκοοι, Κινεζικής καταγωγής ο πρώτος και από τη Σρι Λάνκα ο δεύτερος, συνελήφθησαν για διακίνηση 8.3 κιλών ηρωίνης μαζί με άλλους 7 Αυστραλούς στο Μπαλί της Ινδονησίας, μετά από τηλεφώνημα της Αυστραλιανής αστυνομίας στην αστυνομία του Μπαλί πριν 10 χρόνια. Η ηρωίνη προερχόταν από το Νεπάλ και ο τελικός προορισμός ήταν το Σύδνεϋ. Ο Chan και ο Sukumaran, καταδικάσθηκαν σε θάνατο επειδή θεωρήθηκαν ως αρχηγοί και από τους υπόλοιπους, οι 6 εκτίουν ποινή ισόβιας κάθειρξης και η γυναίκα της παρέας ποινή 20 ετών. Όλες οι προσπάθειες μείωσης της ποινής σε ισόβια κάθειρξη για τους θανατοποινήτες απέτυχαν. Οι εκτελέσεις θανατοποινητών στην Ινδονησία είχαν σταματήσει από το 2008 μέχρι το 2013 χωρίς όμως να έχει καταργηθεί η θανατική ποινή. Το 2013 εκτελέστηκαν 4 κατάδικοι και τον Ιανουάριο του 2015 ο νεοκλεγείς Πρόεδρος της Ινδονησίας Jokowi Widodo, επέτρεψε την εκτέλεση άλλων 6 καταδικασμένων για διακίνηση ναρκωτικών. Αυτό σήμανε συναγερμό στην Αυστραλία διότι στην ομάδα των επόμενων 10 που προορίζονται για εκτέλεση, συμπεριλαμβάνονται οι δύο Αυστραλοί πολίτες. Οι διπλωματικές προσπάθειες για την απονομή χάρης από τον Πρόεδρο της Ινδονησίας εντάθηκαν αλλά απέβησαν άκαρπες και εξέθεσαν τόσο τον Αυστραλό Πρωθυπουργό κ. Tony Abbott όσο και την υπουργό εξωτερικών κ. Julie Bishop οι οποίοι έκαναν προσωπική έκκληση στον Joko, όπως αποκαλείται χαϊδευτικά ο Ινδονήσιος Πρόεδρος.
Ο Joko, εκλέχτηκε από το λαό της Ινδονησίας για να καταπολεμήσει τη διαφθορά που είναι έκδηλη σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής στην Ινδονησία και να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των 250 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας που ζουν κάτω από συνθήκες άθλιας φτώχειας. Οι Δυτικές χώρες, χαιρέτισαν τη νίκη του με ενθουσιασμό, θεωρώντας τον φίλο αφού έχει σπουδάσει στην Αμερική και τρέφει φιλοδυτικά αισθήματα σε αντίθεση με τον αντίπαλό του για την Προεδρία Prabowo Subianto, πρώην στρατηγό του Ινδονησιακού στρατού, ο οποίος ήθελε πόλεμο με τις γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Αυστραλία.
Αντιμετωπίζοντας προβλήματα στον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού του οποίου τις θέσεις κλειδιά κατέχουν ακόμα οι αντίπαλοί του, ο Joko καταφεύγει σε κινήσεις εντυπωσιασμού για να κερδίσει όσο γίνεται μεγαλύτερη λαϊκή υποστήριξη και να κάνει δύσκολες τις προσπάθειες ανατροπής του από τους αντιπάλους του. Η πρώτη του κίνηση ήταν να ανατινάξει μερικές ψαρόβαρκες που είχε κατασχέσει η προηγούμενη κυβέρνηση για παράνομο ψάρεμα στα νερά της Ινδονησίας από ξένους υπηκόους.Οι ψαρόβαρκες βρίσκονταν επί μήνες σε καποιο λιμάνι δεμένες και οι φτωχοί ψαράδες γειτονικής χώρας στη φυλακή. Με αυτό ήθελε να δείξει πως προστατεύει τον εθνικό πλούτο της Ινδονησίας και οι επίσης φτωχοί Ινδονήσιοι, ενθουσιάστηκαν με την αποφασιστικότητα του Προέδρου. Ο Joko, αντέδρασε επίσης αποφασιστικά όταν Αυστραλιανά πολεμικά πλοία, παραβίασαν τα χωρικά ύδατα της Ινδονησίας, περιπολώντας για την ανακοπή καραβιών με αναζητητές ασύλου. Η ρητορική του και στη συνεδρίαση των 20 αναπτυγμένων και αναπτυσσομένων χωρών στη Βρισβάνη, ήταν εθνικιστικού χαρακτήρα και είχε σκοπό να αμβλύνει τις εντυπώσεις στο εσωτερικό της Ινδονησίας για τα φιλοδυτικά του αισθήματα. Έδειξε όμως πως ανήκει στη γεννιά των πολιτικών από αναπτυσσόμενες χώρες, που θέλουν να διεκδικήσουν μιά καλυτερη θέση για τη χώρα τους. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, ο Ινδονήσιος Πρόεδρος, αρνήθηκε να δώσει χάρη στους δύο Αυστραλούς θανατοποινήτες, παρ’ όλο που στα δέκα χρόνια φυλακής, έχουν δείξει πως έχουν αναμορφωθεί. Ο ένας έγινε ιερέας και βοηθά άλλους κρατούμενους να βρουν μιά ψυχολογική ισορροπία μέσα στη φυλακή και ο άλλος ανακάλυψε το ταλέντο του στη ζωγραφική και διδάσκει άλλους κρατούμενους όπως επίσης οργανώνει μαθήματα πληροφορικής από τα οποία επωφελούνται εκατοντάδες κρατούμενοι και αποκτούν γνώσεις που θα τους φανούν χρήσιμες όταν αποφυλακιστούν.
Ο Ινδονήσιος Πρόεδρος διεξάγει αμείλικτο πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών και δεν υποχωρεί ούτε σπιθαμή από τη γραμμή που έχει χαράξει. Βγάζει έτσι στην επιφάνεια τα χειρότερα αισθήματα του Ινδονησιακού λαού, την ικανοποίηση της εκδίκησης μέσω των εκτελέσεων των εμπόρων ναρκωτικών. Όμως το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι πρόβλημα χρηματοδότησης, που συνήθως γίνεται από υπερπλούσιους και υπεράνω κάθε υποψίας χρηματοδότες. Είναι πρόβλημα παραγωγής και διακίνησης, η οποίες διώκονται από τις διωκτικές αρχές όλων των χωρών και είναι πρόβλημα κατανάλωσης, όπου η παρέμβαση των κυβερνήσεων είναι αμελήτέα έως ανύπαρκτη.
Ο Ινδονήσιος Πρόεδρος διακινδυνεύει τη διαταραχή των ομαλών σχέσεων της χώρας του με μιά σειρά χώρες με αφορμή την εκτέλεση των καταδικασμέμων σε θάνατο. Διατηρεί ένα βάρβαρο νόμο που επιτρέπει τη δολοφονία ανθρώπων από το κράτος και οχυρώνεται πίσω από αυτον τον αναχρονιστικό νόμο για να αποδείξει στο λαό του πως είναι ανεπηρρέαστος από εξωτερικές πιέσεις. Χάνει έτσι την ευκαιρία να είναι ο Πρόεδρος που θα καταργήσει τη θανατική ποινή, κάνοντας έτσι ένα βήμα προς τη δημιουργία μιάς σύγχρονης δημοκρατικής χώρας. Χάνει την ευκαιρία να δείξει σε όλες τις χώρες πως το σωφρονιστικό σύστημα της Ινδονησίας πέτυχε να αναμορφώσει τους εμπόρους ναρκωτικών και να τους κάνει χρήσιμους για τους υπόλοιπους κρατούμενους. Βέβαια αυτοί αναμορφώθηκαν υπό το βάρος της θανατικής ποινής αλλά βοηθούν στην αναμόρφωση εκατοντάδων άλλων που εκτίουν ελαφρότερες ποινές και που όταν αποφυλακιστούν, θα είναι καλύτεροι από πριν. Αυτός είναι και ο στόχος της φυλακής. Αφ’ ενός αποτελεί τιμωρία για εγκληματικές πράξεις, αφ’ ετέρου σκοπεύει να σωφρονίσει τους κρατούμενους και να τους παραδώσει στην κοινωνία καλύτερους από πριν. Αντί λοιπόν να κερδίσει τα εύσημα για την αποτελεσματικότητα του σωφρονιστικού συστήματος της χώαρας του, ο Joko δημιουργεί αρνητικά αισθήματα απέναντι στη χώρα του, από εκείνους που τον θεωρούν φίλο. Η εκτέλεση των καταδικασμένων για εμπόριο ναρκωτικών δεν θα λύσει το πρόβλημα των ναρκωτικών. Δεν θα το λύσει επειδή οι χρηματοδότες παραμένουν ασύλληπτοι και καταδικάζονται σε θάνατο οι ανόητοι που αναλαμβάνουν τη διακίνηση, όπως η νεαρή πόρνη από την Ταϋλάνδη που της έδωσαν μιά βαλίτσα να παραδώσει χωρίς να γνωρίζει τι είχε μέσα και θα εκτελεστεί μαζί με τους δύο Αυστραλούς. Ανόητοι θα υπάρξουν πολλοί στο μέλλον όπως θα υπάρξουν και άπληστοι που θα θελήσουν να εμπορευτούν ναρκωτικά για να γίνου πλούσιοι γρήγορα. Τα ναρκωτικά θα πάψουν να αποτελούν μάστιγα, όταν οι κυβερνήσεις θα προσανατολιστουν προς την αποτροπή των νέων από τη χρήση τους. Εκατομμύρια ξοδεύονται σε κάθε χώρα στο κυνήγι των εμπόρων ναρκωτικών. Αντίθετα, με ψίχουλα χρηματοδοτούνται προγράμματα διαφώτισης των νέων για την αποφυγή της χρήσης ναρκωτικών. Ακόμα λιγότερα διατίθενται για τον πολιτισμό και τον υγιή αθλητισμό που αποδεδειγμένα δίνουν μιά άλλη διέξοδο στους νέους, μακριά από ναρκωτικά και βία. Ο Jokowi Widodo, ωφείλει να αρπάξει την ευκαιρία που του δίνεται και να δώσει χάρη στους μεταμεληθέντες Αυστραλούς μετατρέποντας την ποινή τους σε ισόβια κάθειρξη. Έχοντας τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, μπορεί να ζητήσει υποστήριξη από τις φίλες χώρες για τη δημιουργία προγραμμάτων απασχόλησης, πολιτισμού και αθλητισμού για τους νέους της Ινδονησίας και να τους αποτρέψει από τη χρήση ναρκωτικών. Με αυτό τον τρόπο θα τονίσει τις αρετές της συγχώρεσης, της συνεργασίας και της ανθρωπιάς από τα οποία διακατέχεται ο Ινδονησιακός λαός και θα βελτιώσει τη θέση της χώρας του και το βιοτικό επίπεδο του λαού του.
Source: Kosmos Newspaper 06/03/2015 | Φωτογραφία από το Pixabay