Γιώργο, γεια σου,
Όπως γερνάμε και πάμε έρχονται κάποιες αναμνήσεις από το χτες, από αυτές που δεν τις γράφει η επίσημη ιστορία. Κάποια περιστατικά, που όμως είναι δρώμενα του Ελληνισμού. Στη Μελβούρνη γίνεται το ΜΟΥΜΠΑ φέστιβαλ, ένα πανηγύρι που συνδυάζεται κάπως με την Εργατική Πρωτομαγιά και τις Απόκριες, κάπου στο Μάρτη.
Με πολλές εκδηλώσεις και κάπως αποβλέποντας στην προβολή του τουρισμού. Δεν ξέρω λεπτομέρειες, ξέρω όμως γίνεται και κάτι σαν διαγωνισμός με πολλές κοπέλες από άλλες χώρες που εκπροσωπούν τον Τουρισμό της χώρας τους. Κάποια χρονιά, λοιπόν, η εκπρόσωπος από την Ελλάδα βγήκε πρώτη, προς μεγάλη χαρά του Ελληνισμού.
Ήταν μια χαριτωμένη κοπέλα, μορφωμένη, έξυπνη και σοβαρή που ήρθε και στο Σύδνεϋ. Της πήρα συνέντευξη – δούλευα και στο SBS τότε – και βγήκαμε στην πόλη. Ήταν τη χρονιά που είχε έρθει στην Αυστραλία ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κι ήταν στην πόλη μας εκείνη την ημέρα και πήγαμε στο Δημαρχείο να τον δούμε. Σταθήκαμε στις σκάλες με την κοσμοπλημύρα, τον είδαμε καθώς έμπαινε στο Δημαρχείο και μετά ανεβήκαμε στο Σέντερπόϊντ. Εκείνη την κολώνα στο κέντρο της πόλης, που φαίνεται από παντού. Και είδαμε όλο το Σύδνεϋ από ψηλά, καθώς μάλιστα ήταν μια καθαρή ημέρα. Ήταν μια ωραία εμπειρία από το χτες καθώς και η βράβευση της δικής μας κοπέλας στο φεστιβάλ της Μελβούρνης. Νομίζω λεγόταν Σπαντιδάκη, δεν θυμάμαι το μικρό της.
Μια περαστική εικόνα στη ρουτίνα της κάθε μέρας που γίνεται μνήμη ευχάριστη. Σίγουρα όλοι έχουμε ευχάριστες αναμνήσεις, απλές περιπτώσεις στην καθημερινότητα, στη ρουτίνα της κάθε μέρας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γειά σου κι’ εσένα Γρηγόρη,
Ωραία η ανάμνησή σου, κάτι μου θυμίζει, αλλά όχι τις λεπτομέρειες γιατί η μνήμη μου άρχισε να… κρύβεται και πολλές φορές ψάχνω να την βρω!
Πάλι καλά, γιατί άλλοι χάνουν την μνήμη τους πολύ νεότεροι και ξέρουμε τα φοβερά συμπτώματα τής άνοιας και τού αλτσχάιμερ, που οι παλιοί τα έλεγαν «ξεμωράματα».
«Ξεμωράθηκε ο τάδε», έλεγαν γιατί η άνοια και το αλτσχάιμερ ήταν άγνωστες αρρώστιες, όπως είναι και τώρα αφού δεν γνωρίζουμε τη θεραπεία τους.
Θυμάμαι, όμως, την επίσκεψη τού Κώστα Καραμανλή και τής Ντόρας Μπακογιάννη στο Σίδνεϊ, με το βαριεστημένο ύφος σαν να σκεπτόταν «τί δουλειά έχω εγώ εδώ;». Αντίθετα, η Ντόρα Μπακογιάννη έλαμπε με το χαμόγελό της και απολάμβανε τις εκδηλώσεις συμπάθειας από το πλήθος στις δημόσιες εμφανίσεις τους.
Για να είμαι ειλικρινής, λίγοι πολιτικοί επισκέπτες από την Ελλάδα και από όλα τα κόμματα με έχουν εντυπωσιάσει, γιατί έρχονταν περισσότερο για τουρισμό παρά από ενδιαφέρον για την ομογένεια.
Ειδικά ένας τύπος, δύο μέτρα μαντράχαλος πολιτικός είχε την απαίτηση να μεταφέρει τις αποσκευές του στο δωμάτιο τού ξενοδοχείου μια μικρόσωμη υπάλληλος τού προξενείου και με είχε εκνευρίσει με την αλαζονία του.
Και όμως φίλε μου, υπάρχουν συμπάροικοι που όταν δουν έλληνα βουλευτή, τρέχουν από πίσω του για μια φωτογραφία και νά οι κολακείες και νά τα τραπεζώματα και νά τα δώρα.
Οι Αυστραλοί, τουλάχιστον, αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς τους με αξιοπρέπεια και σχεδόν πάντα τους απευθύνονται με το «μικρό» τους όνομα, εκτός αν είναι ο πρωθυπουργός ή κάποιος υπουργός.
Η διαφορά, νομίζω, είναι ότι οι Ελληνες έχουν ανάγκη τους πολιτικούς τους για κάποιο ρουσφέτι, ενώ στην Αυστραλία οι πολιτικοί έχουν ανάγκη τούς πολίτες για την ψήφο τους.
Το φαντάζεσαι να πάω στο γραφείο αυστραλού βουλευτή και να απαιτήσω να βολέψει το παιδί μου σε κάποια δημόσια υπηρεσία; Θα πέσει από την καρέκλα ο άνθρωπος, αν και εδώ έχουν το λεγόμενο “jobs for the boys”, το βόλεμα κομματικών στελεχών σε καλοπληρωμένες κυβερνητικές ή κομματικές θέσεις.
Αντίθετα, κοινοί θνητοί από την Ελλάδα, όπως η κοπέλλα που ανέφερες αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις και διαφωνώ κάθετα με τη συμπεριφορά κάποιων συμπαροίκων στους νεοφερμένους από την Ελλάδα λόγω τής κρίσης.
Οσους γνώρισα εγώ, τουλάχιστον, είναι εξαιρετικοί, μορφωμένοι, ενημερωμένοι και εργατικοί. Δεν θα αναφέρω ονόματα επειδή δεν γνωρίζω αν θα το ήθελαν, αλλά πολλοί από αυτούς είναι γνωστοί στην παροικία μας για τις ποκίλες δραστηριότητές τους.
Το γεγονός ότι θα προτιμούσαν να βρίσκονται σην Ελλάδα και βλέπουν πολλά «στραβά» στην Αυστραλία δεν θα πρέπει να μάς εκπλήττει, εκτός αν ξεχάσαμε τις δικές μας ανησυχίες όταν πρωτοήρθαμε και δεν ήταν εύκολο να προσαρμοστούμε μακριά από την πατρίδα, την οικογένεια και τούς φίλους μας.
Εγώ τους λέω το κλασικό «τα πρώτα 20 χρόνια είναι δύσκολα στην Αυστραλία, μετά… συνηθίζετε!».
- ΣΗΜΕΙΩΣΗ: “Μούμπα” στη γλώσσα των ιθαγενών της Αυστραλίας θα πει: “Ελάτε να γιορτάσουμε μαζί!”
- Σύμφωνα με το wikipedia: το Moomba είναι ετήσιο φεστιβάλ που διοργανώνεται στη Μελβούρνη. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αυστραλιανό φεστιβάλ που διαρκεί τέσσερις μέρες. Έχει καθιερωθεί από το 1955 και συγκεντρώνει πάρα πολύ κόσμο. Το 2018 το επισκέφθηκαν 2.3 εκατομ. τουρίστες.
First published: Kosmos newspaper 01/08/2018 | Φωτογραφία από Jacqueline Wales από το Pixabay | Moomba logo source: https://www.facebook.com/moombafestival/