Γιώργο, γεια σου.
Όλη δόξα, όλη χάρη και τη μνήμη το Έθνος χαιρετάει γονατιστό! Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας, στο χτες, στο σήμερα, στο αύριο. Σεβαστή η μνήμη και της Παλιγγενεσίας και του Ευαγγελισμού. Συμβολικές οι λέξεις, Ελευθερία και Ελπίδα. Και παίρνουν ιδιαίτερη σημασια στους καιρούς μας, καθώς βλέπουμε τις κοσμογονικές αλλαγές που έρχονται. Έρχονται, Γιώργο, γκρεμίζονται τα σύνορα και μαζί τους οι εθνικότητες, γκρεμίζονται οι θρησκείες, οι οικογένειες, οι παραδόσεις, οι φυλετικές οντότητες, οι ηθικές αξίες. Οι άνθρωποι γίνονται εργαλεία, εξαρτήματα στην υπηρεσία της τεχνολογίας, του κέρδους.
Παραδόσεις αιώνων ξηλώνονται, θεσμοί αλλοιώνονται, σύμβολα καταργούνται. Ολοι οι λαοί έχουν τα γνωρίσματά τους, την ιστορία, τις παραδόσεις τους κι εμείς μια όμορφη βαριά κληρονομιά. Οι μνήμες κι οι επέτειοι σημαντικές για την ταυτότητα, την ομοιογένεια, την ομοψυχία.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όλα αυτά που συμβαίνουν και πάνε να επιβληθούν σαν μία αρμονική συμβίωση των λαών, δεν είναι αδελφοσύνη των λαών αλλά μια παγκοσμιότητα κάτω από τον έλεγχο του μεγάλου αδελφού! Κι είναι διπλή ανάγκη να κρατήσουμε την ταυτότητα τής 25ης Μαρτίου, τιμώντας την ιστορία μας, τις παραδόσεις μας, την κληρονομιά μας. Είμαστε από καλή γενιά κι ο πλούτος ο πατρικός, ο προγονικός είναι πνευματικός πλούτος.
Ζούμε σε καιρούς υλιστικούς, εξουσιάζει η οικονομία, αυτή κυβερνάει, σκοπός και ιδεώδες το κέρδος.
Και ο Σεφέρης είπε. “…λίγο ακόμα ν΄ανέβουμε ακόμα λίγο πιο ψηλά, να δούμε τα μάρμαρα να λάμπουνε στον ήλιο…”
Και ο μεγάλος μας Παλαμάς είπε: “Η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα”.
Κι είπε και το άλλο “…κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο, που δεν το γνώρισε καμιά φυλή ως τώρα, είναι γιατί με του καιρού το κυκλογύρισμα, όμοιο μας μέλλεται ένα ανέβασμα σε ύψη ουρανοφόρα…”.
Χρόνια Πολλά, μεγάλη η μέρα η σημερινή! Πέρασαν καταστροφές και πόλεμοι και κρίσεις, η Ελλάδα επέζησε, ζει και συνεχίζει να ζει από αιώνες. Χρόνια της
πολλά.
Τώρα εσύ περιμένεις και ποίημα. Πώς να βάλω τό όνομά μου κοντά στου Παλαμά, ρε Γιώργο; Θα σου βάλω όμως ένα που το έγραψα σ’ ένα ταξίδι με ομάδα Αυστραλών, πηγαίνοντας στο Σούνιο. Δεν είναι λόγια πατριωτικά, στομφώδη. Είναι αγάπη, χάδι και ύμνος στην μάνα Πατρίδα.
ΠΑΡΑ ΘΙΝ ΑΛΟΣ
Εδώ αφήστε με εδώ,/ταξιδευτές συντρόφοι,
εδώ σ΄αυτά τα βράχια,/δίπλα στο καθαρό νερό,
το καταγάλανο.
Να γονατίσω, να εξαγνιστώ./Να πιω από τον πόνο, από το πνεύμα
κι από την ομορφιά αυτής της γης,/ν΄αγκαλιαστώ τη ρίζα μου,
να ξαναβρώ ποιος είμαι.
Γρανάζια και ανάγκη η ζωή/κι εγώ ένα μερμήγκι στην προσπάθεια.
Χρόνια και χρόνια αγώνας/και μάθηση και μίμηση/και πλάνεμα.
Αφηστε με, συντρόφοι/να αποβάλλω εαυτόν,
να λυτρωθώ απ΄το ξέρω./Κομμάτι είμαι αυτής της γης,
κομμάτι απ΄τον αέρα/κι απ΄το νερό κι από το φως.
Αφήστε με, συντρόφοι,/εδώ να, “παρα θίν αλός”/να βρω τον Οδυσσέα,
Γρηγόρης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γειά σου κι εσένα Γρηγόρη και χρόνια πολλά!
Πολλές εθνικές γιορτές ζήσαμε καλέ φίλε, πολλές συγκεντρώσεις πατριωτικές και πολλές παρελάσεις των παιδιών μας στη διπλή γιορτή τής 25ης Μαρτίου εδώ στους Αντίποδες και κάθε φορά μάς συγκινεί αυτή η μέρα, που δεν είναι μια ακόμη ημερομηνία, αλλά ένα σύμβολο που εκφράζει το πάθος τού Ελληνα για την ελευθερία. Αφού ούτε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ήταν αρκετά για να τουρκέψει, πώς είναι δυνατόν να χάσει τώρα τις παραδόσεις του, τη θρησκεία και τη γλώσσα του; Ματαιοπονεί η νέα τάξη πραγμάτων όχι μόνο στην Ελλάδα, σ’ όλο τον κόσμο γιατί ίσως δεις προδότες πολιτικούς και πολυεθνικές εταιρείες, αλλά προδότες λαούς δεν θα δεις ποτέ και πουθενά. Για τον Ελληνα η ελευθερία είναι θρησκεία και δεν είναι τυχαίο που επέλεξε την ημέρα τού Ευαγγελισμού για να γιορτάσει την Επανάσταση τού ’21.
Οπως έγραψα πιο πάνω η 25η Μαρτίου 1821 δεν είναι μια ημερομηνία, αλλά η αρχή ενός αγώνα με πολύ πόνο, με πολύ αίμα, με αμέτρητες θυσίες και ηρωισμούς, απέναντι σε μια βάρβαρη αυτοκρατορία. Ο Ελληνας, Γρηγόρη, όταν κινδυνεύει η ελευθερία του δεν καταλαβαίνει τίποτε από κραταιές αυτοκρατορίες και μεγάλους στρατούς. Μήπως δεν ήταν αυτοκρατορίες η Ιταλία και η Γερμανία; Ομως ο ελληνικός λαός σήκωσε το μικρό ανάστημά του και έγινε γίγαντας για ν’ αντιμετωπίσει τον φασισμό και πρόσθεσε χρυσές σελίδες δόξας στην πλούσια Ιστορία του.
Τον πρόβλημα με τον Ελληνα είναι πως ενώ αντιμετωπίζει με ομοψυχία τον εχθρό, γίνεται χίλια κομμάτια όταν τον νικήσει, επειδή τον κατατρέχει η κατάρα τού διχασμού. Οι ξένοι το γνωρίζουν αυτό και το εκμεταλλεύονται με τους Εφιάλτες τους που ανοίγουν την κερκόπορτα για να μπουκάρει ο εχθρός, η ατέλειωτη ελληνική τραγωδία.
Στην Αίγυπτο, την παραμονή τής 25ης Μαρτίου στο Αβερώφειο Γυμνάσιο ζωγραφίζαμε στους πίνακες όλων των τάξεων σκηνές από το ’21 με πολύχρωμες κιμωλίες και μερικές ήταν μικρά αριστουργήματα που όμως έπρεπε να τα σβήσουμε με τά τη γιορτή για να γράψουμε ασκήσεις άλγεβρας! Την 25η Μαρτίου κάναμε παρέλαση φορώντας τη σχολικη στολή, μπλε σακκάκι, γκρίζο παντελόνι και μαύρα παπούτσια με επικεφαλής την ελληνική φιλαρμονική μετά την δοξολογία στον κοινοτικό ναό τού Ευαγγελισμού. Να προσθέσω πως ήταν τόσο τέλεια η διοργάνωση, που για τους φτωχούς μαθητές τη στολή έραβαν και κατασκεύαζαν τα παπούτσια οι μαθητευόμενοι στο Κανισκέρειο Ορφανοτροφείο. Να πω κιόλας ότι στην Αίγυπτο δεν ζούσαν περισσότεροι Ελληνες από όσους σήμερα στην Αυστραλία, ούτε ήταν πλουσιότεροι, όμως υπήρχε μια τεράστια διαφορά: υπήρχαν ηγέτες με βαθιές τσέπες και προπαντός οράματα.
Θ’ αναφέρω σαν ένα μόνο δείγμα, την περίπτωση τού τότε προέδρου τής Κοινότητας, Κωνσταντίνου Σαλβάγου, που όταν ο φορέας έδειξε μεγάλο έλλειμμα είπε στο συμβούλιό του: “Αύριο θα “παίξω” στο χρηματιστήριο για την Κοινότητα”. Επαιξε, κέρδισε και κάλυψε το έλλειμμα. Παρεμπιπτόντως, δεν ήταν μόνο το Πατριαρχείο και οι Κοινότητες με τα σχολεία και τις εκκλησιές τους, υπήρχε φορέας για κάθε αγαθοεργό σκοπό. Το Κανισκέρειο Ορφανοτροφείο γι’ αγόρια, το Μπενάκειο Ορφανοτροφείο για κορίτσια, το Αντωνιάδειο γηροκομείο για τους γέρους, η “Μάνα” για τα νήπια, ο Σύλλογος Αποφοίτων για την ενίσχυση των σχολείων και φτωχών μαθητών με εντευκτήριο και πολιτιστική δράση, ο “Αισχύλος” με το εντευκτήριό του για λογοτέχνες και καλλιτέχνες, η Φιλαρμονική που δίδασκε μουσικά όργανα, το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων με εκατοντάδες μέλη, η Ελληνική Αθλητική Ενωση με ποδοσφαιρική ομάδα, ιδιόκτητο γήπεδο και εντευκτήριο, ο Ναυτικός Ομιλος στο λιμάνι με εντευκτήριο για τους… θαλασσόλυκους, πολλά φιλανθρωπικά σωματεία για αναξιοπαθούντες και τέσσερεις καθημερινές εφημερίδες, τον “Ταχυδρόμο”, τα “Ημερήσια Νέα”, την “Εφημερίς” και την “Ανατολή”.
Σ’ ευχαριστώ Γρηγόρη που μού έδωσες την ευκαιρία να θυμηθώ μεγάλη μέρα μια όμορφη εποχή που έφυγε και δεν γυρίζει πιά, όπως λέει και το άσμα. Αν μπορούσαμε να την μιμηθούμε, τουλάχιστον, εδώ στο Σίδνεϊ…
First published Kosmos Newspaper 250315 – Φωτογραφία από Nicolas_Meletiou από το Pixabay