Το σχέδιο προς την παγκοσμιοποίηση το οποίο ασπάσθηκαν πολλά κόμματα είτε έγιναν κυβέρνηση είτε όχι καθώς και πολλές επιχειρήσεις και εργατικά συνδικάτα, αρχίζει και χάνει τη λάμψη του. Μαζί με την παγκοσμιοποίηση, εξελίχθηκε και το σχέδιο του νεοφιλελευθερισμού για ιδιωτικοποίηση των περισσότερο κερδοφόρων οργανισμών και επιχειρήσεων. Μισό αιώνα αργότερα, είναι πλέον ξακάθαρο πως οι απλοί άνθρωποι, δεν έχουν επωφεληθεί από την εξελισσόμενη παγκοσμιοποίηση. Αντίθετα οι πολύ πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και ιδιωτικές εταιρείες είναι ισχυρότερες από ολόκληρα κράτη. Χρειάστηκε ένα μικρόβιο, ο κορονοϊός, για να φανεί σε παγκόσμιο επίπεδο, η γύμνια των συστημάτων υγείας και όχι μόνο. Για να μην μεταδοθεί σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού ο κορονοϊός, απαγορεύτηκαν τα ταξίδια και οι συγκεντρώσεις και τελικά επιβάλλεται σε πολλές χώρες ο κατ’ οίκον περιορισμός. Φυσικά οι κυβερνήσεις το δικαιολογούν διότι αν δεν σπάσει η αλυσίδα των μεταδόσεων από πρόσωπο σε πρόσωπο, τότε το σύστημα υγείας δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στη μεγάλη ζήτηση που θα υπάρχει για νοσηλεία σε νοσοκομείο.
Αυτό είναι σίγουρο, διότι το δημόσιο σύστημα υγείας σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο, έχει συρρικνωθεί και καλύπτει μόνο βασικές επείγουσες ανάγκες. Την ίδια ώρα, στην Αυστραλία, το κράτος επιδοτεί με $6-7 δισεκατομμύρια το χρόνο, τις ιδιωτικές ασφάλειες υγείας, χρήματα τα οποία καταλήγουν σαν κέρδος στους επενδυτές αυτών των ασφαλειών ή σαν μεγαλομισθοί στους γιατρούς που απασχολούν. Δημιουργείται η ψευδαίσθηση στους φορολογούμενους, πως έτσι έχουν καλύτερη υγειονομική κάλυψη και πληρώνουν και αυτοί άλλα $18-20 δισεκατομμύρια το χρόνο για το προνόμιο. Αν όλα αυτά τα χρήματα διοχετεύονταν στα δημόσια νοσοκομεία κάθε χρόνο, τότε θα είχε ολόκληρος ο πληθυσμός καλύτερη υγειονομική κάλυψη και σε περίπτωση πανδημίας, το σύστημα θα ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει καλύτερα από ότι σήμερα.
Όμως δεν είναι μόνο το σύστημα υγείας που δείχνει τη γύμνια στην οποία έχει οδηγήσει η παγκοσμιοποίηση τα κράτη. Βασικά είδη που θα μπορούσαν να προφυλάξουν τον πληθυσμό από τον κορονοϊό, δεν υπάρχουν στην αγορά διότι παράγονται στην Κίνα και είτε δεν φτάνουν στην Αυστραλία λόγω των αποκλεισμών ή οι πολίτες δεν τα εμπιστεύονται. Μάσκες προσώπου και αντισηπτικά, όχι μόνο δεν υπάρχουν στην αγορά για να προμηθευτούν τα νοσοκομεία και οι γιατροί των εξωτερικών ιατρείων αλλά και όπου υπάρχουν, τα αρπάζουν οι Κινέζοι και τα στέλνουν στην Κίνα σε τιμές τριπλάσιες από όσο πωλούνται στην Αυστραλία διότι εκεί τα προτιμούν από τα δικά τους. Για χρόνια ολόκληρα εξαφανίζεται από τα ράφια των σούπερμάρκετ και των φαρμακείων το γάλα σε σκόνη για μωρά και καταλήγει στην Κίνα. Τώρα, εξαφανίζεται το χαρτί υγείας, τα μακαρόνια, το ρύζι, τα χαρτομάντηλα και τελικά δημιουργήθηκε πανικός και στον υπόλοιπο πληθυσμό και εξαφανίζεται το κρέας, οι πατάτες, οι κονσέρβες, τα φασόλια και πάει λέγοντας. Ο πρωθυπουργός δηλώνει πως αυτό είναι ντροπή και δεν αρμόζει στην Αυστραλία και πρέπει να σταματήσει.
Όμως χιλιάδες Κινέζοι σπουδαστές ζουν από αυτή τη δραστηριότητα και δεν πρόκειται να ιδρώσει το αυτί τους ότι και αν λέει ο πρωθυπουργός. Επομένως χρειάζονται πρακτικά μέτρα που θα σταματήσουν προσωρινά αυτό το εμπόριο και τον πανικό μεταξύ των καταναλωτών. Η κρίση του κορονοϊού, αποκάλυψε και άλλους τομείς που οι Αυστραλοί πολιτικοί και επιχειρηματίες έκριναν τα τελευταία χρόνια πως δεν είναι απαραίτητοι και είτε τους έκλεισαν είτε τους ιδιωτικοποίησαν. Ο σπουδαιότερος είναι της ενέργειας. Το πετρέλαιο καλώς ή κακώς, είναι ακόμη απαραίτητο για τις μεταφορές και στη βιομηχανία. Όμως τα διυλιστήρια που διέθετε η Αυστραλία, έχουν κλείσει και η χώρα εξαρτάται από τις εισαγωγές πετρελαίου αν και υπάρχουν Αυστραλιανές εταιρείες που αντλούν πετρέλαιο σε μεγάλη κλίμακα, όπως η BHP, η Woodside Petroleum και η Santos και το πουλάνε στο εξωτερικό ακατέργαστο για να το αγοράσουν μετά διυλισμένο οι εισαγωγείς και να το φέρνουν στην Αυστραλία όπου ο καταναλωτής το πληρώνει με τις τιμές που ισχύουν στη διεθνή αγορά. Το ίδιο συμβαίνει και με το φυσικό αέριο, για το οποίο οι φωστήρες της κυβέρνησης, επέτρεψαν στις ιδιωτικές εταιρείες να το πουλάνε στο εξωτερικό χωρίς να εξασφαλίσουν πως η εγχώρια αγορά έχει καλυφθεί και σαν αποτέλεσμα η Αυστραλία το αγοράζει από το εξωτερικό σε τιμές υψηλότερες από όσο το εξήγαγαν οι ιδιωτικές εταιρείες. Τα αποθέματα πετρελαίου που διατηρεί η χώρα, είναι πολύ χαμηλότερα από όσο θα χρειατεί σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και μόλις πρόσφατα ο πρωθυπουργός έτρεχε να συνάψει συμφωνίες με την Αμερική για προμήθεια πετρελαίου σε περίπτωση που κλείσουν τα θαλάσσια περάσματα από τη Μέση Ανατολή ακι από την Ασία.
Ενώ θα μπορούσε η κυβέρνηση να εθνικοποιήση έστω ένα διυλιστήριο και να το κρατάει ανοιχτό σαν στρατηγικά απαραίτητο και να μην χρωστάει και την υποχρέωση στην Αμερική. Το ίδιο έχει συμβεί και με τη βιομηχανία που σταδιακά μετακόμισε σε Ασιατικές χώρες και σε περίπτωση κρίσης, αν δεν μπορούν να φτάσουν προϊόντα από την Ασία, η Αυστραλία θα έχει έλλειψη ακόμα και σε βασικά προϊόντα. Τα πράγματα όμως είναι τραγικά και στον τομέα των υπηρεσιών, όπου οι μεγάλες εταιρείες για να εκμεταλλευθούν τα φθηνά εργατικά χέρια στις Ασιατικές χώρες, μετέφεραν εκεί τα τηλεφωνικά τους κέντρα και υπηρεσίες μηχανογράφησης. Τώρα που οι Φιλιππίνες για παράδειγμα έχουν βάλει σε υποχρεωτική καραντίνα τους εργαζόμενους, αυτά τα κέντρα είνει κλειστά και οι Αυστραλοί δεν μπορούν να κάνουν ούτε μιά απλή ερώτηση για υπηρεσίες που τους αφορούν. Επί χιλιάδες χρόνια, τα κράτη προσπαθούσαν να έχουν αυτάρκεια και βέβαια να απολαμβάνουν όσο ήταν δυνατόν τους καρπούς του διεθνούς εμπορίου. Οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης, έχοντας σκοπό να διαλύσουν τα κράτη και να καταργήσουν τα σύνορα, εγκατέλειψαν την αρχή της αυτάρκειας.
Η κρίση του κορονοϊού δείχνει πως αυτό ήταν στρατηγικό λάθος. Εκτός αν…οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης καταφέρουν να πείσουν τους πολίτες, πως οι κατά τόπους κυβερνήσεις απέτυχαν και χρειάζεται ένα ς στιβαρός παγκόσμιος κυβερνήτης για να επαναφέρει την ομαλότητα.
First Published Kosmos Newspaper | 200320
Φωτογραφία από Gerd Altmann από το Pixabay