Ήμουν πέντε χρονών όταν ήρθαν οι Γερμανοί στο χωριό μας, στην Χόβολη Καλαβρύτων. Την πρώτη φορά που ήρθαν δεν μας πείραξαν. Ίσα-ίσα ήταν πολύ ευγενικοί και μας έδιναν και φαγητά. Είχαν όμως πολλές ψείρες. Τους θυμάμαι να κάθονται στο σπίτι μας, που ήταν διώροφο και έβγαζαν ο ένας τις ψείρες του άλλου…
Η συμφορά μάς βρήκε, όταν δύο Έλληνες πιάσανε μερικούς Γερμανούς και τους έριξαν ζωντανούς σε μια τρύπα. Θύμωσαν και κάψανε όλα
τα χωριά. Σκοτώσανε 1.400 άνδρες πάνω από 12 ετών. Τα γυναικόπαιδα τα είχανε κλείσει στο σχολείο των Καλαβρύτων για να τους κάψουν. Ο φρουρός άνοιξε τις πόρτες και τους άφησε ελεύθερους…
Από κει και έπειτα οι Γερμανοί αρχίσανε να καίνε όλα τα χωριά. Εμείς για να γλιτώσουμε το κακό φύγαμε προς το βουνό. Θυμάμαι τον παππού (τον πατέρα της μητέρας μου) που ήταν παράλυτος! Τον έβαλαν πάνω σε ένα γαϊδουράκι και κατευθυνθήκαμε προς το ψηλότερο σημείο του βουνού, για να γλιτώσουμε την οργή των Γερμανών. Αητοφωλιά λέγεται. Την επόμενη μέρα, που γυρίσαμε στο χωριό, τα σπίτια μας ήταν καμμένα… Στάχτες παντού.
Πριν φύγουμε για το βουνό ο πατέρας είχε σκεπάσει το σιτάρι με άχυρο γιατί δεν είχαμε προλάβει να το ξελυχνίσουμε. Γυρίζοντας πίσω γλιτώσαμε το μισό. Σε κείνο το καλύβι που φυλάγαμε το σιτάρι τελικά μείναμε μέχρι να ξαναχτίσουμε το σπιτικό μας.
Είμασταν 5 παιδιά, γονείς, παππούς, γιαγιά. Δυστυχώς δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τη φτώχεια, αλλά ξέσπασαν και πολλές αρρώστιες. Αρρώστησα κι εγώ βαριά και ετοίμασαν τα ρουχαλάκια για να με θάψουνε. Σαν όνειρο θυμάμαι μια γειτόνισσα που μου ‘φερε μια κουκλίτσα. “Λαμπρινή, κοίτα μια όμορφη κούκλα”. Δεν ξέρω αν αυτή η κούκλα μου χάρισε τη ζωή, πάντως εγώ συνήλθα. Η μάνα μου το φόρεμα αυτό, το έβαψε καφέ και το φορούσα.
Εν τω μεταξύ εμείς σα παιδάκια ανάβαμε φωτιές για να παίξουμε και ερχόσαντε τα μεγάλα αγόρια να τη σβήσουνε. Εγώ ντυμένη με το φουστανάκι αυτό, το σήκωσα για να φυλάξω τη φωτιά μη τη σβήσουνε τα αγόρια και παραλίγο να καώ. Με έσωσε η μανούλα μου. Έχω την αίσθηση ότι ξεγέλασα το Χάρο για δεύτερη φορά! Το φόρεμα-σάβανο κάηκε αλλά εγώ έζησα και όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω πιεί ούτε ασπιρίνη.