Αν εξετάσουμε το θέμα μόνο από την οικονομική του πλευρά, η Αυστραλία χρειάζεται την Κίνα περισσότερο από όσο η Κίνα χρειάζεται την Αυστραλία. Αυτό, διότι η Κίνα μπορεί να προμηθευτεί τα προϊόντα που προμηθεύεται από την Αυστραλία, από άλλες χώρες. Ίσως η ποιότητα να είναι κατώτερη ή να έρχονται από πιό μακριά και να κοστίζουν περισσότερο, αλλά θα έχει τη δυνατότητα να τα βρει από άλλες πηγές. Η Αυστραλία που έμαθε να στηρίζει την οικονομία της στις εξαγωγές προς την Κίνα, το 2018 είχε πλεόνασμα ύψους $58.26 δισεκατομμυρίων. Σε πλήρη αντίθεση με το πλεόνασμα στο εμπόριο με την Κίνα, η Αυστραλία είχε έλλειμμα ύψους $35.03 δισεκατομμυρίων με την Αμερική, την Ευρώπη και με χώρες της Νοτιονανατολικής Ασίας. Αν μειωθούν οι εξαγωγές προς την Κίνα και μειωθεί το πλεόνασμα με την Κίνα κατά $24 δισεκατομμύρια, τότε η Αυστραλία θα έχει έλλειμμα στο εμπόριό της συνολικά. Μαζί με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εσωτερική οικονομία για πάνω από μιά πενταετία και δεν φαίνονται λόγω του ότι καλύπτονται από τις τεράστιες εξαγωγές, η χώρα θα αντιμετωπίσει μεγάλη οικονομική ύφεση. Είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται πως μπορεί η χώρα να βρει άλλες αγορές και να μην υποστεί οικονομική ζημιά αν χαθεί η αγορά της Κίνας. Άλλοι είναι υπεραισιόδοξοι και προτείνουν να βάλει η Αυστραλία «δασμούς» στο σιδηρομετάλλευμα και πιστεύουν πως η Κίνα θα το αγοράσει ούτως ή άλλως επειδή το χρειάζεται. Ξεχνούν όμως πως σιδηρομετάλλευμα πουλάνε και άλλες χώρες στην Κίνα έστω και αν βρίσκονται μακριά ή αν η ποιότητα είναι κατώτερη.
Όταν ένας εμπορικός πόλεμος φτάνει σε αυτό το σημείο, αυτές οι «λεπτομέρειες» αγνοούνται. Η στρατηγική της Κίνας είναι ξεκάθαρη. Διαλέγει ποιά προϊόντα της Αυστραλίας θα χτυπήσει, εξασφαλίζει πως θα τα προμηθευτεί από άλλες χώρες και μετά προχωρά στην επιβολή δασμών ή προβάλλει δυσκολίες στην εκτελώνισή τους και προχωρά μέχρι και στην απαγόρευση της εισαγωγής τους. Μέχρι τώρα, έχουν επιβληθεί δασμοί 80% στο κριθάρι και 206% στο κρασί. Χιλιάδες τόννοι σιταριού περιμένουν να εκτελωνισθούν στα λιμάνια της Κίνας, όπου χρησιμοποιούνται τακτικές καθυστέρησης. Με την ίδια τακτική της καθυστέρησης, χιλιάδες τόνοι ζωντανών αστακών αφέθηκαν να πεθάνουν στις αποθήκες των αεροδρομίων της Κίνας. Απαγορεύτηκε η εισαγωγή βοδινού κρέατος από ορισμένα σφαγεία καθώς και αρνίσιου.
Η Κίνα συνέστησε στους εισαγωγείς βαμβακιού να αποφεύγουν το Αυστραλιανό βαμβάκι και ετοιμάζεται να επιβάλλει δασμούς 40%. Η ξυλεία που εξάγεται από τέσσερις Πολιτείες της Αυστραλίας, έπεσε θύμα της εύρεσης ενός σκαραβαίου και κάποιων εντόμων και απαγορεύτηκε η εισαγωγή της. Τελευταία, απαγορεύτηκε η εισαγωγή κάρβουνου και πλέον τίθεται θέμα επιβίωσης του κλάδου που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους. Στον κατάλογο των προϊόντων που θα χτυπήσει προσεχώς η Κίνα, είναι η ζάχαρη, το μαλλί και ο χαλκός. Το σύνολο των εξαγωγών των παραπάνω προϊόντων προς την Κίνα, ανέρχεται σε $23.24 δισεκατομμύρια. Αν προσθέσουμε σε αυτά και $40 δισεκατομμύρια χαμένα από τους κινέζους σπουδαστές και τουρίστες, η ζημία είναι σημαντική και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή ενός ολοένα και περισσότερο οικονομικού πολέμου από την Κίνα προς την Αυστραλία. Αυτόν τον εμπορικό πόλεμο, αποκλείεται να τον κερδίσει η Αυστραλία αν προσπαθήσει να τον κλιμακώσει η ίδια περισσότερο με σπασμωδικές κινήσεις «δασμών» στις ίδιες τις εξαγωγές της.
Η πρόσφατη δήλωση για προσφυγή στον Οργανισμό Διεθνούς Εμπορίου, έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα και επικοινωνιακή μόνο αξία. Ο οργανισμός αυτός είναι δύσκαμπτος και αργός και η διαδικασία θα κρατήσει χρόνια και σε κάθε περίπτωση, η Κίνα δεν θα σεβαστεί οτιδήποτε είναι εναντίον της. Θα πρέπει να αποκλεισθεί και το ενδεχόμενο να ζητήσει συγνώμη ο κ. Morrison από την Κίνα για την πρότασή του, οπότε απομένει ο δρόμος της διπλωματίας, ο οποίος όμως δεν είναι εύκολος όταν τα πράγματα έχουν φτάσει σε ανοικτό εμπορικό πόλεμο. Τα δημοσιεύματα περί 2,000,000 μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας που εργάζονται σε έταιρείες Δυτικών χωρών και σε Προξενεία και Πρεσβείες και κατασκοπεύουν, δεν βοηθούν σε αποκλιμάκωση. Μάλιστα «κομίζουν γλαύκαν εις Αθήνας», όταν προβάλλουν τέτοια θέματα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό για επιτυχημένους Κινέζους να είναι μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, αφού αν δεν ήταν μέλη, δεν θα ήταν επιτυχημένοι.
Το αφύσικο είναι να εργάζονται σε Προξενεία και Πρεσβείες Δυτικών χωρών ή σε μεγάλες επιχειρήσεις και να έχουν πρόσβαση σε ευαίσθητες πληροφορίες. Αυτό είναι αδυναμία των Δυτικών χωρών, εκτός και αν τους χρησιμοποιούν για να διοχετεύουν προς την Κίνα παραπλανητικές και άχρηστες πληροφορίες. Επειδή η επαναπροσέγγιση με την Κίνα είναι ένας δρόμος στρωμένος με αγκάθια και η ανεύρεση εναλλακτικών αγορών θα πάρει χρόνια, θα πρέπει η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας αλλά και οι Πολιτειακές, να προσανατολιστούν προς την εξασφάλιση αυτάρκειας τουλάχιστων των βασικών προϊόντων της καθημερινής ζωής και μάλιστα γρήγορα. Δεν είναι λογικό μιά χώρα να εξαρτάται από την Κίνα για χαρτί υγείας ή για το χαρτί περιτυλίγματος για τα μπισκότα που παράγει.
Είναι μάλιστα επικίνδυνο να εξαρτάται από την Κίνα για υγειονομικό υλικό ή να αφήνει να εξάγεται το δικό της ανεξέλενγκτα, όπως έγινε με την εμφάνιση του κορονοϊού. Εκεί πρέπει να δοθούν κίνητρα σε βιομηχανίες ώστε να επενδύσουν στο μέλλον της Αυστραλίας και να εξασφαλίσουν επάρκεια σε βασικά αγαθά. Εξ ίσου σημαντική είναι και η προσπάθεια να παραμείνει του λάχιστον ένα διυλιστήριο πετρελαίου ανοικτό στην Αυστραλία. Καλές οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, αλλά το πετρέλαιο παραμένει στην κορυφή της ενεργειακής πυραμίδας προς το παρόν.
First published: Kosmos Newspaper 181220 | photos: pixabay.com