Και πρέπει να το πούμε σαν απολογία στους φίλους της στήλης μας, πως δε μας έλειψε το θετικό ενδιαφέρον και ούτε κουραστήκαμε να συζητούμε τα προβλήματά μας και να προβάλλουμε την κάθε αξιέπαινη προσπάθεια.
Δεν ξεκινήσαμε με σκοπό την καθιέρωση στην ειδικότητα του κριτικού, ούτε την προβολή του ονόματός μας ούτε την υλική αμοιβή ή τον επαγγελματισμό.
Να πούμε το εύγε μας σ’ αυτούς που κουράστηκαν για να μας δώσουν μία πνευματική ψυχαγωγία ξεκινήσαμε. Σ’ αυτούς που κοπίασαν για μια εκδήλωση πολιτισμού σε όποια μορφή και θέση.
Και είναι μια χαρά ευγενική να συμπαραστεκόμαστε στην κάθε προσπάθεια και να χειροκροτούμε την κάθε προσφορά, τονίζοντας συγχρόνως και τα τυχόν αδύνατα σημεία, ποτέ με κακόβουλη όμως διάθεση μα για την μελλοντική καλυτέρευση.
Και αυτό, νομίζουμε, πως μέχρι ένα βαθμό ήταν επίτευξη, τουλάχιστον στις διαλέξεις με τις οποίες ασχοληθήκαμε γενικότερα.
Δεν μπορέσαμε και δεν το μπορούμε να μείνουμε ακοίμητοι στη σκοπιά, κι ούτε να αρνηθούμε εντελώς τη θέση τούτη θέλουμε.
Γι’ αυτό το κάλεσμα των συνεχιστών συχνά μέσα στα σημειώματά μας γι’ αυτό και οι …εκλείψεις μας.
Πόσο μακριά μπορείς να πας αλήθεια, με μοιρασμένο τον εαυτό σου σε βιοτικές μέριμνες, σε σωματειακές υποχρεώσεις και σε αγαπημένες συντροφιές;
Το βιβλίο, ο πιο καλός σύντροφος, ξεχάστηκε. Κάποιοι δεσμοί στην γαλάνη Πατρίδα, πολύκαιροι, δοκιμασμένοι γι’ αυτό και πολύτιμοι, περιμένουν -πάντα καθυστερημένο- τον ταχυδρόμο. Η ρουτίνα της καθημερινής προσπάθειας για την επιβίωση αμβλύνει την ψυχική γαλήνη, την απαραίτητη αυτή προϋπόθεση γι΄ αυτοσυγκέντρωση.
Πως να σταθείς στη θέση αυτή με δημιουργήματα γεννημένα σε ώρες κλεμμένες από τον ύπνο και από την ανάπαυση στη διακοπή της δουλειάς, που δεν ικανοποιούν εσένα τον ίδιο πρώτα;
Πολλή η καλοσύνη των φίλων της στήλης μας και δεν ξεχνάμε τις χαρές που μας έδωσαν κάποιες φιλικές χειραψίες.
Φυσικά δίπλα σε αυτές ήταν και κάποιοι επικριτές όλο χολή και ασυνέπεια. Δεν απαντήσαμε σε αυτούς -και μπορούσαμε με συγκεκριμένα επιχειρήματα- γιατί το είδαμε πως ήταν σκοπιμότητα και εμπάθεια τα κίνητρα.
Ανθρώπινες αδυναμίες όμως και τι να πεις;
Τούχο μονάχα έχουμε να τονίσουμε από δω.
Ο στίβος είναι πάντα ελεύθερος για τους τίμιους αθλητές. Καθένας τιμάται με το έργο του και όχι με αντιδραστική αναμέτρηση.
Εμείς πιστεύουμε στην δημιουργική και υψωτική αποστολή του Τύπου και έχουμε να ασχοληθούμε με πολλά, ασύγκριτα καλύτερα από διαμάχες και μικροπρέπειες.
Είχαμε τελευταία κάτι εκδηλώσεις στην παροικιακή μας ζωή που μας παρηγορούν για τον κούφιο πατριωτισμό και τον υπολανθάνοντα κάποιων άλλων.
Η γιορτή για την 28η Οκτωβρίου που έδωσε το Λύκειο Ελληνίδων πρώτα απ’ όλα.
Σεμνή, επιβλητική πολιτισμένη, ελληνοπρεπέστατη.
Ο κύριος Γενικός Πρόξενος εξεφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας, έναν πανηγυρικό τόσο θερμό και ουσιώδη που μίλησε βαθιά στην κάθε καρδιά ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα στομφώδη λόγια.
Επίσης η κυρία Νίκη Λιμπερίδου με μία θαυμάσια ομιλία ανέλυσε το νόημα της 28ης Οκτωβρίου κι εστάθηκε αντάξια στη θέση της γυναίκας με πνευματικότητα που κατέχει.
Ακόμη μία ωραία απαγγελία της εκλεκτής κυρίας Γερολυμάτου, λίγο Σοπέν στο πιάνο από την δεσποινίδα Τριφύλη και οι προσφωνήσεις της κυρίας Κουβαρά έδωσαν ποικιλία στη γιορτή που έκλεισε με χορούς ελληνικούς από τις κοπέλες του Λυκείου με εθνικές ενδυμασίες και την κυρία Μεταξά στο πιάνο και ενθουσίασαν όλους τόσο, που αυθόρμητα ο κύριος Ιγνέλης σηκώθηκε και ευχαρίστησε το Λύκειο αντικατοπτρίζοντας τα αισθήματα όλων.
Αναφέρουμε τις λεπτομέρειες για να εξηγήσουμε το πρόγραμμα. Πέρα όμως από όλα αυτά ήταν η ατμόσφαιρα που χαρακτήριζε την γιορτή, την έννοια της γιορτής αυτής.
Καμιά φορά παρεξηγούμε ένα λόγο, τον παίρνουμε σημαία και σηκώνουμε επανάσταση και παραβλέπουμε κάποια έργα που έχουν αδιάψευστη τηναλήθεια της προθέσεως.
Γενικά το παραπάνω βρίσκει την επαλήθευσή του σαν αξίωμα στα εγκαίνια της διευρύνσεως του Προξενείου μας που έγιναν την 28η Οκτωβρίου.
Πέρα από την δράση του νέου Γενικού Προξένου που την έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές και του προσέδωσε στην διαρρύθμιση και εμφάνιση του Προξενείου μας μία σύγχρονη, πολιτισμένη και αξιοπρεπή όψη, πέρα λέμε απ’ αυτό, ήταν και οι συγκεκριμένες προσφορές την παροίκων που τις είδαμε μόνο στο αποτέλεσμα.
Χωρίς φωνασκίες, χωρίς επιδείξεις, χωρίς αυτοδιαφήμιση υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν το μεγαλύτερο καθήκον προς την ελληνικότητά τους. Δωρεές τους τόπους καταγωγής τους για τις οποίες τιμήθηκαν για την Πατρίδα.
Ήταν μία σεμνή τελετή η απονομή των παρασήμων.
Και δεν ήταν μόνο οι χρηματικές δωρεές αλλά και η αφοσίωση στο καθήκον όπως στην περίπτωση του κυρίου Α. Γκούμα και η αγάπη στην έννοια Πατρίδα, όπως στην περίπτωση αυτών που βοήθησαν οικονομικά τον κύριο Πρόξενο στην αναδιοργάνωση του Προξενείου μας.
Μία ωραία αίθουσα αναμονής, βιτρίνα της ελληνικής παραγωγής και της ελληνικής αξιοπρέπειας. Ωραία διαρρύθμιση στο γραφείο, μία ατμόσφαιρα που ενθουσιάζει.
Η συγκίνηση ήταν καταφανής τα μάτια του κυρίου Πρωτονοταρίου και την έδινε σιγουριά πως βρίσκεται ανάμεσα σε ανόθευτους Έλληνες, στην άλλη άκρη του κόσμου.
Συγκινημένος ο κύριος Γκούμας ανακοίνωσε πως κάποιος φίλος του υποσχέθηκε την ίδια εκείνη μέρα 5000 λίρες για την έδρα νέων ελληνικών στο πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ, που είναι το μεγάλο όνειρο της ζωής του.
Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά σε αυτές τις εκδηλώσεις, εκδηλώσεις συγκεκριμένες και σεμνές.
Με σεβασμό και ενθουσιασμού δεχθήκαμε και την ανακοίνωση της Κοινότητας για την δημιουργία επαγγελματικής σχολής.
Περιμένουμε και το κοινοτικό κέντρο για να πούμε το εγκάρδιο εύγε, γιατί στην Κοινότητα θα είναι το ουσιωδέστερο και πιο προσοδοφόρο κι από τις εκκλησίες τις οποίες, δυστυχώς βλέπουμε σαν πόρους των Κοινοτήτων.
Άλλες εκδηλώσεις του τελευταίου καιρού και συγκεκριμένα την 28ης Οκτωβρίου ήταν ο χορός της Κοινότητας για το Σχολικό Ταμείο με ωραίες μαθητικές εκδηλώσεις, ο χορός του συλλόγου “Μεσολόγγι” με οργάνωση, διακόσμηση και ομιλία του προοδευτικού προέδρου κύριου Αντωνίου.
Ακόμη ο χορός των Κορινθίων και άλλων συλλόγων με ιδιαίτερη μνεία της Μακεδονικής Αδερφότητας που εόρτασε μια τριπλή επέτειο και καθιερώθηκε στην εκτίμηση όλων.
Η οργάνωση του χώρου, η διακόσμηση της αιθούσης, η Μακεδονικοί χοροί με τις τοπικές ενδυμασίες, η όλη ατμόσφαιρα ήταν αντάξια του τριπλού εορτασμού της επετείου της απελευθερώσεώς της Θεσσαλονίκης, της 28ης Οκτωβρίου και της ιδρύσεως της Αδελφότητος.
Δεν πρέπει, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε την δράση και τις ικανότητες τον σεμνών αγωνιστών του καλού.
Ο κύριος Ν. Ράντζος με τους συνεργάτες του μας υπόσχονται πολλά και είναι διπλή η αξία των συγχαρητηρίων μας γιατί χωρίς οικονομική άνεση και διαθέσιμο χρόνο -όπως οι περισσότεροι στα διοικητικά συμβούλια των διαφόρων Συλλόγων- μας τονίζουν την παρουσία του προοδευτικού πνεύματος και τονώνουν την ελληνική ζωή μας στην ξενιτιά.